1Fratres, voluntas quidem cordis mei, et obsecratio ad Deum, fit pro illis in salutem. 2Testimonium enim perhibeo illis quod æmulationem Dei habent, sed non secundum scientiam. 3Ignorantes enim iustitiam Dei, et suam quærentes statuere, iustitiæ Dei non sunt subiecti. 4Finis enim legis, Christus, ad iustitiam omni credenti. 5Moyses enim scripsit, quoniam iustitiam, quæ ex lege est, qui fecerit homo, vivet in ea. 6Quæ autem ex fide est iustitia, sic dicit: Ne dixeris in corde tuo: Quis ascendet in cælum? id est, Christum deducere: 7aut quis descendet in abyssum? hoc est, Christum a mortuis revocare. 8Sed quid dicit Scriptura? Prope est verbum in ore tuo, et in corde tuo: hoc est verbum fidei, quod prædicamus. 9Quia si confitearis in ore tuo Dominum Iesum, et in corde tuo credideris quod Deus illum suscitavit a mortuis, salvus eris. 10Corde enim creditur ad iustitiam: ore autem confessio fit ad salutem. 11Dicit enim Scriptura: Omnis, qui credit in illum, non confundetur. 12Non enim est distinctio Iudæi, et Græci: nam idem Dominus omnium, dives in omnes, qui invocant illum. 13Omnis enim, quicumque invocaverit nomen Domini, salvus erit. 14Quomodo ergo invocabunt, in quem non crediderunt? Aut quomodo credent ei, quem non audierunt? Quomodo autem audient sine prædicante? 15Quomodo vero prædicabunt nisi mittantur? sicut scriptum est: Quam speciosi pedes evangelizantium pacem, evangelizantium bona! 16Sed non omnes obediunt Evangelio. Isaias enim dicit: Domine quis credidit auditui nostro? 17Ergo fides ex auditu, auditus autem per verbum Christi. 18Sed dico: Numquid non audierunt? Et quidem in omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terræ verba eorum. 19Sed dico: Numquid Israel non cognovit? Primus Moyses dicit: Ego ad æmulationem vos adducam in non gentem: in gentem insipientem, in iram vos mittam. 20Isaias autem audet, et dicit: Inventus sum a non quærentibus me: palam apparui iis, qui me non interrogabant. 21Ad Israel autem dicit: Tota die expandi manus meas ad populum non credentem, et contradicentem mihi.