1Psalmus ipsi David, Quarta Sabbati. Deus ultionum Dominus: Deus ultionum libere egit. 2Exaltare qui iudicas terram: redde retributionem superbis. 3Usquequo peccatores Domine: usquequo peccatores gloriabuntur: 4Effabuntur, et loquentur iniquitatem: loquentur omnes, qui operantur iniustitiam? 5Populum tuum Domine humiliaverunt: et hereditatem tuam vexaverunt. 6Viduam, et advenam interfecerunt: et pupillos occiderunt. 7Et dixerunt: Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Iacob. 8Intelligite insipientes in populo: et stulti aliquando sapite. 9Qui plantavit aurem, non audiet? aut qui finxit oculum, non considerat? 10Qui corripit gentes, non arguet: qui docet hominem scientiam? 11Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanæ sunt. 12Beatus homo, quem tu erudieris Domine: et de lege tua docueris eum. 13Ut mitiges ei a diebus malis: donec fodiatur peccatori fovea. 14Quia non repellet Dominus plebem suam: et hereditatem suam non derelinquet. 15Quoadusque iustitia convertatur in iudicium: et qui iuxta illam omnes qui recto sunt corde. 16Quis consurget mihi adversus malignantes? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem? 17Nisi quia Dominus adiuvit me: paulominus habitasset in inferno anima mea. 18Si dicebam: Motus est pes meus: misericordia tua Domine adiuvabat me. 19Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo: consolationes tuæ lætificaverunt animam meam. 20Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis: qui fingis laborem in præcepto? 21Captabunt in animam iusti: et sanguinem innocentem condemnabunt. 22Et factus est mihi Dominus in refugium: et Deus meus in adiutorium spei meæ. 23Et reddet illis iniquitatem ipsorum: et in malitia eorum disperdet eos: disperdet illos Dominus Deus noster.