1In finem, Psalmus David, 2Cum venit ad eum Nathan Propheta, quando intravit ad Bethsabee. 3Miserere mei Deus, secundum magnam misericordiam tuam. Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam. 4Amplius lava me ab iniquitate mea: et a peccato meo munda me. 5Quoniam iniquitatem meam ego cognosco: et peccatum meum contra me est semper. 6Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: ut iustificeris in sermonibus tuis, et vincas cum iudicaris. 7Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum: et in peccatis concepit me mater mea. 8Ecce enim veritatem dilexisti: incerta, et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi. 9Asperges me hyssopo, et mundabor: lavabis me, et super nivem dealbabor. 10Auditui meo dabis gaudium et lætitiam: et exultabunt ossa humiliata. 11Averte faciem tuam a peccatis meis: et omnes iniquitates meas dele. 12Cor mundum crea in me Deus: et spiritum rectum innova in visceribus meis. 13Ne proiicias me a facie tua: et Spiritum Sanctum tuum ne auferas a me. 14Redde mihi lætitiam salutaris tui: et spiritu principali confirma me. 15Docebo iniquos vias tuas: et impii ad te convertentur. 16Libera me de sanguinibus Deus, Deus salutis meæ: et exultabit lingua mea iustitiam tuam. 17Domine, labia mea aperies: et os meum annunciabit laudem tuam. 18Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique: holocaustis non delectaberis. 19Sacrificium Deo spiritus contribulatus: cor contritum, et humiliatum Deus non despicies. 20Benigne fac Domine in bona voluntate tua Sion: ut ædificentur muri Ierusalem. 21Tunc acceptabis sacrificium iustitiæ, oblationes, et holocausta: tunc imponent super altare tuum vitulos.