1In finem, Psalmus David. 2Cæli enarrant gloriam Dei, et opera manuum eius annunciat firmamentum. 3Dies diei eructat verbum, et nox nocti indicat scientiam. 4Non sunt loquelæ, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum. 5In omnem terram exivit sonus eorum: et in fines orbis terræ verba eorum. 6In sole posuit tabernaculum suum: et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo: Exultavit ut gigas ad currendam viam, 7a summo cælo egressio eius: Et occursus eius usque ad summum eius: nec est qui se abscondat a calore eius. 8Lex Domini immaculata convertens animas: testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis. 9Iustitiæ Domini rectæ, lætificantes corda: præceptum Domini lucidum; illuminans oculos. 10Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi: iudicia Domini vera, iustificata in semetipsa. 11Desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum: et dulciora super mel et favum. 12Etenim servus tuus custodit ea, in custodiendis illis retributio multa. 13Delicta quis intelligit? ab occultis meis munda me: 14et ab alienis parce servo tuo. Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero: et emundabor a delicto maximo. 15Et erunt ut complaceant eloquia oris mei: et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper. Domine adiutor meus, et redemptor meus.