1Ipsi David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti: 2amictus lumine sicut vestimento: Extendens cælum sicut pellem: 3qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum. 4Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem. 5Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi. 6Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquæ. 7Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt. 8Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis. 9Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram. 10Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquæ. 11Potabunt omnes bestiæ agri: expectabunt onagri in siti sua. 12Super ea volucres cæli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces. 13Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra: 14Producens fœnum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra: 15et vinum lætificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet. 16Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit: 17illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum: 18montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis. 19Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum. 20Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ. 21Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi. 22Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur. 23Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum. 24Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua. 25Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis: 26illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei: 27omnia a te expectant ut des illis escam in tempore. 28Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate. 29Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur. 30Emittes Spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terræ. 31Sit gloria Domini in sæculum: lætabitur Dominus in operibus suis: 32Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant. 33Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum. 34Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino. 35Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.