1Ipsi David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:
2amictus lumine sicut vestimento: Extendens cælum sicut pellem:
3qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.
4Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.
5Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.
6Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquæ.
7Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.
8Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.
9Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.
10Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquæ.
11Potabunt omnes bestiæ agri: expectabunt onagri in siti sua.
12Super ea volucres cæli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.
13Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:
14Producens fœnum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:
15et vinum lætificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.
16Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:
17illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:
18montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.
19Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.
20Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ.
21Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
22Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.
23Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.
24Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.
25Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:
26illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:
27omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
28Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
29Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
30Emittes Spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terræ.
31Sit gloria Domini in sæculum: lætabitur Dominus in operibus suis:
32Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.
33Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.
34Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.
35Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.