1Post hæc erat dies festus Iudæorum, et ascendit Iesus Ierosolymam. 2Est autem Ierosolymis Probatica piscina, quæ cognominatur Hebraice Bethesda, quinque porticus habens. 3In his iacebat multitudo magna languentium, cæcorum, claudorum, aridorum expectantium aquæ motum. 4Angelus autem Domini descendebat secundum tempus in piscinam: et movebatur aqua. Et qui prior descendisset in piscinam post motionem aquæ, sanus fiebat a quacumque detinebatur infirmitate. 5Erat autem quidam homo ibi triginta et octo annos habens in infirmitate sua. 6Hunc autem cum vidisset Iesus iacentem, et cognovisset quia iam multum tempus haberet, dicit ei: Vis sanus fieri? 7Respondit ei languidus: Domine, hominem non habeo, ut cum turbata fuerit aqua, mittat me in piscinam: dum venio enim ego, alius ante me descendit. 8Dicit ei Iesus: Surge, tolle grabatum tuum, et ambula: 9Et statim sanus factus est homo ille: et sustulit grabatum suum, et ambulabat. Erat autem Sabbatum in die illo. 10Dicebant ergo Iudæi illi, qui sanatus fuerat: Sabbatum est, non licet tibi tollere grabatum tuum. 11Respondit eis: Qui me sanum fecit, ille mihi dixit: Tolle grabatum tuum, et ambula. 12Interrogaverunt ergo eum: Quis est ille homo, qui dixit tibi: Tolle grabatum tuum, et ambula? 13Is autem, qui sanus fuerat effectus, nesciebat quis esset. Iesus enim declinavit a turba constituta in loco. 14Postea invenit eum Iesus in templo, et dixit illi: Ecce sanus factus es: iam noli peccare, ne deterius tibi aliquid contingat. 15Abiit ille homo, et nunciavit Iudæis quia Iesus esset, qui fecit eum sanum. 16Propterea persequebantur Iudæi Iesum, quia hæc faciebat in sabbato. 17Iesus autem respondit eis: Pater meus usque modo operatur, et ego operor. 18Propterea ergo magis quærebant eum Iudæi interficere: quia non solum solvebat Sabbatum, sed et Patrem suum dicebat Deum, æqualem se faciens Deo. 19Respondit itaque Iesus, et dixit eis: Amen, amen dico vobis: non potest Filius a se facere quidquam, nisi quod viderit Patrem facientem: quæcumque enim ille fecerit, hæc et Filius similiter facit. 20Pater enim diligit Filium, et omnia demonstrat ei, quæ ipse facit: et maiora his demonstrabit ei opera, ut vos miremini. 21Sicut enim Pater suscitat mortuos, et vivificat: sic et Filius, quos vult, vivificat. 22Neque enim Pater iudicat quemquam: sed omne iudicium dedit Filio, 23ut omnes honorificent Filium, sicut honorificant Patrem: qui non honorificat Filium, non honorificat Patrem, qui misit illum. 24Amen, amen dico vobis, quia qui verbum meum audit, et credit ei, qui misit me, habet vitam æternam, et in iudicium non venit, sed transiit a morte in vitam. 25Amen, amen dico vobis, quia venit hora, et nunc est, quando mortui audient vocem Filii Dei: et qui audierint, vivent. 26Sicut enim Pater habet vitam in semetipso: sic dedit et Filio habere vitam in semetipso: 27et potestatem dedit ei iudicium facere, quia Filius hominis est. 28Nolite mirari hoc, quia venit hora, in qua omnes, qui in monumentis sunt, audient vocem Filii Dei: 29et procedent qui bona fecerunt, in resurrectionem vitæ: qui vero mala egerunt, in resurrectionem iudicii. 30Non possum ego a meipso facere quidquam. Sicut audio, iudico: et iudicium meum iustum est: quia non quæro voluntatem meam, sed voluntatem eius, qui misit me. 31Si ego testimonium perhibeo de meipso, testimonium meum non est verum. 32Alius est, qui testimonium perhibet de me: et scio quia verum est testimonium, quod perhibet de me. 33Vos misistis ad Ioannem: et testimonium perhibuit veritati. 34Ego autem non ab homine testimonium accipio: sed hæc dico ut vos salvi sitis. 35Ille erat lucerna ardens, et lucens. Vos autem voluistis ad horam exultare in luce eius. 36Ego autem habeo testimonium maius Ioanne. Opera enim, quæ dedit mihi Pater ut perficiam ea: ipsa opera, quæ ego facio, testimonium perhibent de me, quia Pater misit me: 37et qui misit me Pater, ipse testimonium perhibuit de me: neque vocem eius umquam audistis, neque speciem eius vidistis. 38Et verbum eius non habetis in vobis manens: quia quem misit ille, huic vos non creditis. 39Scrutamini Scripturas, quia vos putatis in ipsis vitam æternam habere: et illæ sunt, quæ testimonium perhibent de me: 40et non vultis venire ad me ut vitam habeatis. 41Claritatem ab hominibus non accipio. 42Sed cognovi vos, quia dilectionem Dei non habetis in vobis. 43Ego veni in nomine Patris mei, et non accipitis me: si alius venerit in nomine suo, illum accipietis. 44Quomodo vos potestis credere, qui gloriam ab invicem accipitis: et gloriam, quæ a solo Deo est, non quæritis? 45Nolite putare quia ego accusaturus sim vos apud Patrem. Est qui accusat vos Moyses, in quo vos speratis. 46Si enim crederetis Moysi, crederetis forsitan et mihi: de me enim ille scripsit. 47Si autem illius litteris non creditis: quomodo verbis meis credetis?