1In finem, pro iis qui commutabuntur. David.
2Salvum me fac, Deus,
3Infixus sum in limo profundi et non est substantia.
4Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ ;
5Multiplicati sunt super capillos capitis mei
6Deus, tu scis insipientiam meam ;
7Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum ;
8Quoniam propter te sustinui opprobrium ;
9Extraneus factus sum fratribus meis,
10Quoniam zelus domus tuæ comedit me,
11Et operui in jejunio animam meam,
12Et posui vestimentum meum cilicium ;
13Adversum me loquebantur qui sedebant in porta,
14Ego vero orationem meam ad te, Domine ;
15Eripe me de luto, ut non infigar ;
16Non me demergat tempestas aquæ,
17Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua ;
18Et ne avertas faciem tuam a puero tuo ;
19Intende animæ meæ, et libera eam ;
20Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam ; ¶
21in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me.
22Et dederunt in escam meam fel,
23Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum,
24Obscurentur oculi eorum, ne videant,
25Effunde super eos iram tuam,
26Fiat habitatio eorum deserta,
27Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt,
28Appone iniquitatem super iniquitatem eorum,
29Deleantur de libro viventium,
30Ego sum pauper et dolens ;
31Laudabo nomen Dei cum cantico,
32et placebit Deo super vitulum novellum,
33Videant pauperes, et lætentur ;
34quoniam exaudivit pauperes Dominus,
35Laudent illum cæli et terra ;
36Quoniam Deus salvam faciet Sion,
37Et semen servorum ejus possidebit eam ;