1In finem, in carminibus. Intellectus David. 2Exaudi, Deus, orationem meam, 3intende mihi, et exaudi me. 4a voce inimici, et a tribulatione peccatoris. 5Cor meum conturbatum est in me, 6Timor et tremor venerunt super me, 7Et dixi : Quis dabit mihi pennas sicut columbæ, 8Ecce elongavi fugiens, 9Exspectabam eum qui salvum me fecit 10Præcipita, Domine ; divide linguas eorum : 11Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas ; 12et injustitia : 13Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, 14Tu vero homo unanimis, 15qui simul mecum dulces capiebas cibos ; 16Veniat mors super illos, 17Ego autem ad Deum clamavi, 18Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo ; 19Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi : 20Exaudiet Deus, et humiliabit illos, 21Extendit manum suam in retribuendo ; 22divisi sunt ab ira vultus ejus, 23Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet ; 24Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus.