1In finem, filiis Core. Psalmus. 2Audite hæc, omnes gentes ; 3quique terrigenæ et filii hominum, 4Os meum loquetur sapientiam, 5Inclinabo in parabolam aurem meam ; 6Cur timebo in die mala ? 7Qui confidunt in virtute sua, 8Frater non redimit, redimet homo : 9et pretium redemptionis animæ suæ. 10et vivet adhuc in finem. ¶ 11Non videbit interitum, 12et sepulchra eorum domus illorum in æternum ; 13Et homo, cum in honore esset, non intellexit. 14Hæc via illorum scandalum ipsis ; 15Sicut oves in inferno positi sunt : 16Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, 17Ne timueris cum dives factus fuerit homo, 18quoniam, cum interierit, non sumet omnia, 19Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur ; 20Introibit usque in progenies patrum suorum ; 21Homo, cum in honore esset, non intellexit.