1In finem, filiis Core. Psalmus.
2Audite hæc, omnes gentes ;
3quique terrigenæ et filii hominum,
4Os meum loquetur sapientiam,
5Inclinabo in parabolam aurem meam ;
6Cur timebo in die mala ?
7Qui confidunt in virtute sua,
8Frater non redimit, redimet homo :
9et pretium redemptionis animæ suæ.
10et vivet adhuc in finem. ¶
11Non videbit interitum,
12et sepulchra eorum domus illorum in æternum ;
13Et homo, cum in honore esset, non intellexit.
14Hæc via illorum scandalum ipsis ;
15Sicut oves in inferno positi sunt :
16Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi,
17Ne timueris cum dives factus fuerit homo,
18quoniam, cum interierit, non sumet omnia,
19Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur ;
20Introibit usque in progenies patrum suorum ;
21Homo, cum in honore esset, non intellexit.