1In finem. Filiis Core ad intellectum. 2Deus, auribus nostris audivimus, 3Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos ; 4Nec enim in gladio suo possederunt terram, 5Tu es ipse rex meus et Deus meus, 6In te inimicos nostros ventilabimus cornu, 7Non enim in arcu meo sperabo, 8salvasti enim nos de affligentibus nos, 9In Deo laudabimur tota die, 10Nunc autem repulisti et confudisti nos, 11Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, 12Dedisti nos tamquam oves escarum, 13Vendidisti populum tuum sine pretio, 14Posuisti nos opprobrium vicinis nostris ; 15Posuisti nos in similitudinem gentibus ; 16Tota die verecundia mea contra me est, 17a voce exprobrantis et obloquentis, 18Hæc omnia venerunt super nos ; nec obliti sumus te, 19Et non recessit retro cor nostrum ; 20quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, 21Si obliti sumus nomen Dei nostri, 22nonne Deus requiret ista ? 23Exsurge ; quare obdormis, Domine ? 24Quare faciem tuam avertis ? 25Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra ; 26Exsurge, Domine, adjuva nos,