1In finem. Psalmus David, pro extasi.
2In te, Domine, speravi ;
3Inclina ad me aurem tuam ;
4quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu ;
5Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi,
6In manus tuas commendo spiritum meum ;
7Odisti observantes vanitates supervacue ;
8Exsultabo, et lætabor in misericordia tua,
9Nec conclusisti me in manibus inimici :
10Miserere mei, Domine, quoniam tribulor ;
11Quoniam defecit in dolore vita mea,
12Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium,
13Oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde ;
14quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu.
15Ego autem in te speravi, Domine ;
16in manibus tuis sortes meæ :
17Illustra faciem tuam super servum tuum ;
18Domine, non confundar, quoniam invocavi te.
19muta fiant labia dolosa,
20Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine,
21Abscondes eos in abscondito faciei tuæ a conturbatione hominum ;
22Benedictus Dominus,
23Ego autem dixi in excessu mentis meæ :
24Diligite Dominum, omnes sancti ejus,
25Viriliter agite, et confortetur cor vestrum,