1In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David. 2Deus, Deus meus, respice in me : quare me dereliquisti ? 3Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies ; 4Tu autem in sancto habitas, laus Israel. ¶ 5In te speraverunt patres nostri ; 6Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt ; 7Ego autem sum vermis, et non homo ; 8Omnes videntes me deriserunt me ; 9Speravit in Domino, eripiat eum : 10Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, 11In te projectus sum ex utero ; 12ne discesseris a me, 13Circumdederunt me vituli multi ; 14Aperuerunt super me os suum, 15Sicut aqua effusus sum, 16Aruit tamquam testa virtus mea, 17Quoniam circumdederunt me canes multi ; 18dinumeraverunt omnia ossa mea. 19Diviserunt sibi vestimenta mea, 20Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me ; 21Erue a framea, Deus, animam meam, 22Salva me ex ore leonis, 23Narrabo nomen tuum fratribus meis ; 24Qui timetis Dominum, laudate eum ; 25Timeat eum omne semen Israel, 26Apud te laus mea in ecclesia magna ; 27Edent pauperes, et saturabuntur, 28Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ ; 29quoniam Domini est regnum, 30Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ ; 31Et anima mea illi vivet ; 32Annuntiabitur Domino generatio ventura ;