1Verba Lamuelis regis. Visio qua erudivit eum mater sua. 2Quid, dilecte mi ? quid, dilecte uteri mei ? 3Ne dederis mulieribus substantiam tuam, 4Noli regibus, o Lamuel, noli regibus dare vinum, 5et ne forte bibant, et obliviscantur judiciorum, 6Date siceram mœrentibus, 7Bibant, et obliviscantur egestatis suæ, 8Aperi os tuum muto, 9Aperi os tuum, decerne quod justum est, 10Mulierem fortem quis inveniet ? 11Confidit in ea cor viri sui, 12Reddet ei bonum, et non malum, 13Quæsivit lanam et linum, 14Facta est quasi navis institoris, 15Et de nocte surrexit, 16Consideravit agrum, et emit eum ; 17Accinxit fortitudine lumbos suos, 18Gustavit, et vidit quia bona est negotiatio ejus ; 19Manum suam misit ad fortia, 20Manum suam aperuit inopi, 21Non timebit domui suæ a frigoribus nivis ; 22Stragulatam vestem fecit sibi ; 23Nobilis in portis vir ejus, 24Sindonem fecit, et vendidit, 25Fortitudo et decor indumentum ejus, 26Os suum aperuit sapientiæ, 27Consideravit semitas domus suæ, 28Surrexerunt filii ejus, et beatissimam prædicaverunt ; 29Multæ filiæ congregaverunt divitias ; 30Fallax gratia, et vana est pulchritudo : 31Date ei de fructu manuum suarum,