1Hæ quoque parabolæ Salomonis, quas transtulerunt viri Ezechiæ regis Juda. 2Gloria Dei est celare verbum, 3Cælum sursum, et terra deorsum, 4Aufer rubiginem de argento, 5Aufer impietatem de vultu regis, 6Ne gloriosus appareas coram rege, 7Melius est enim ut dicatur tibi : Ascende huc, 8Quæ viderunt oculi tui ne proferas in jurgio cito, 9Causam tuam tracta cum amico tuo, 10ne forte insultet tibi cum audierit, 11Mala aurea in lectis argenteis, 12Inauris aurea, et margaritum fulgens, 13Sicut frigus nivis in die messis, 14Nubes, et ventus, et pluviæ non sequentes, 15Patientia lenietur princeps, 16Mel invenisti : comede quod sufficit tibi, 17Subtrahe pedem tuum de domo proximi tui, 18Jaculum, et gladius, et sagitta acuta, 19Dens putridus, et pes lassus, 20et amittit pallium in die frigoris. 21Si esurierit inimicus tuus, ciba illum ; 22prunas enim congregabis super caput ejus, 23Ventus aquilo dissipat pluvias, 24Melius est sedere in angulo domatis 25Aqua frigida animæ sitienti, 26Fons turbatus pede et vena corrupta, 27Sicut qui mel multum comedit non est ei bonum, 28Sicut urbs patens et absque murorum ambitu,