1In illo tempore, ait Dominus, 2et expandent ea ad solem, et lunam, 3Et eligent magis mortem quam vitam, 4Et dices ad eos : Hæc dicit Dominus : 5Quare ergo aversus est populus iste in Jerusalem 6Attendi, et auscultavi : 7Milvus in cælo cognovit tempus suum : 8Quomodo dicitis : Sapientes nos sumus, 9Confusi sunt sapientes ; 10Propterea dabo mulieres eorum exteris, 11Et sanabant contritionem filiæ populi mei ad ignominiam, 12Confusi sunt, quia abominationem fecerunt : 13Congregans congregabo eos, ait Dominus. 14Quare sedemus ? 15Exspectavimus pacem, et non erat bonum : 16A Dan auditus est fremitus equorum ejus ; 17Quia ecce ego mittam vobis serpentes regulos, 18Dolor meus super dolorem, 19Ecce vox clamoris filiæ populi mei de terra longinqua : 20Transiit messis, finita est æstas, 21Super contritione filiæ populi mei contritus sum, et contristatus : 22Numquid resina non est in Galaad ?