1Consolamini, consolamini, popule meus, 2Loquimini ad cor Jerusalem, 3Vox clamantis in deserto : 4Omnis vallis exaltabitur, 5et revelabitur gloria Domini, 6Vox dicentis : Clama. 7Exsiccatum est fœnum, et cecidit flos, 8exsiccatum est fœnum, et cecidit flos ; 9Super montem excelsum ascende, 10ecce Dominus Deus in fortitudine veniet, 11Sicut pastor gregem suum pascet, 12Quis mensus est pugillo aquas, 13Quis adjuvit spiritum Domini ? 14cum quo iniit consilium, et instruxit eum, 15Ecce gentes quasi stilla situlæ, 16Et Libanus non sufficiet ad succendendum, 17Omnes gentes quasi non sint, sic sunt coram eo, 18Cui ergo similem fecisti Deum ? 19Numquid sculptile conflavit faber ? 20Forte lignum et imputribile elegit ; 21Numquid non scitis ? numquid non audistis ? 22Qui sedet super gyrum terræ, 23qui dat secretorum scrutatores quasi non sint, 24Et quidem neque plantatus, neque satus, 25Et cui assimilastis me, et adæquastis ? 26Levate in excelsum oculos vestros, et videte 27Quare dicis, Jacob, 28Numquid nescis, aut non audisti ? 29Qui dat lasso virtutem, 30Deficient pueri, et laborabunt, 31qui autem sperant in Domino mutabunt fortitudinem,