1Væ qui prædaris ! nonne et ipse prædaberis ?
2Domine, miserere nostri,
3A voce angeli fugerunt populi,
4Et congregabuntur spolia vestra sicut colligitur bruchus,
5Magnificatus est Dominus, quoniam habitavit in excelso ;
6Et erit fides in temporibus tuis :
7Ecce videntes clamabunt foris ;
8Dissipatæ sunt viæ,
9Luxit et elanguit terra ;
10Nunc consurgam, dicit Dominus ;
11Concipietis ardorem, parietis stipulam ;
12Et erunt populi quasi de incendio cinis ;
13Audite, qui longe estis, quæ fecerim ;
14Conterriti sunt in Sion peccatores ;
15Qui ambulat in justitiis et loquitur veritatem,
16Iste in excelsis habitabit ;
17Regem in decore suo videbunt oculi ejus,
18Cor tuum meditabitur timorem :
19Populum impudentem non videbis,
20Respice, Sion, civitatem solemnitatis nostræ :
21quia solummodo ibi magnificus est Dominus noster :
22Dominus enim judex noster,
23Laxati sunt funiculi tui,
24Nec dicet vicinus : Elangui ;