1Væ qui prædaris ! nonne et ipse prædaberis ? 2Domine, miserere nostri, 3A voce angeli fugerunt populi, 4Et congregabuntur spolia vestra sicut colligitur bruchus, 5Magnificatus est Dominus, quoniam habitavit in excelso ; 6Et erit fides in temporibus tuis : 7Ecce videntes clamabunt foris ; 8Dissipatæ sunt viæ, 9Luxit et elanguit terra ; 10Nunc consurgam, dicit Dominus ; 11Concipietis ardorem, parietis stipulam ; 12Et erunt populi quasi de incendio cinis ; 13Audite, qui longe estis, quæ fecerim ; 14Conterriti sunt in Sion peccatores ; 15Qui ambulat in justitiis et loquitur veritatem, 16Iste in excelsis habitabit ; 17Regem in decore suo videbunt oculi ejus, 18Cor tuum meditabitur timorem : 19Populum impudentem non videbis, 20Respice, Sion, civitatem solemnitatis nostræ : 21quia solummodo ibi magnificus est Dominus noster : 22Dominus enim judex noster, 23Laxati sunt funiculi tui, 24Nec dicet vicinus : Elangui ;