1Dixi ego in corde meo : Vadam,
2Risum reputavi errorem,
3Cogitavi in corde meo abstrahere a vino carnem meam,
4Magnificavi opera mea,
5feci hortos et pomaria,
6et exstruxi mihi piscinas aquarum,
7Possedi servos et ancillas,
8coacervavi mihi argentum et aurum,
9et supergressus sum opibus
10Et omnia quæ desideraverunt oculi mei
11Cumque me convertissem ad universa opera quæ fecerant manus meæ,
12Transivi ad contemplandam sapientiam,
13Et vidi quod tantum præcederet sapientia stultitiam,
14Sapientis oculi in capite ejus ;
15Et dixi in corde meo :
16Non enim erit memoria sapientis similiter ut stulti in perpetuum,
17Et idcirco tæduit me vitæ meæ,
18Rursus detestatus sum omnem industriam meam,
19quem ignoro utrum sapiens an stultus futurus sit,
20Unde cessavi,
21Nam cum alius laboret in sapientia,
22Quid enim proderit homini de universo labore suo,
23Cuncti dies ejus doloribus et ærumnis pleni sunt,
24Nonne melius est comedere et bibere,
25Quis ita devorabit et deliciis affluet ut ego ? ¶
26Homini bono in conspectu suo