1Ουδεν αρα νυν κατακριμα τοις εν Χριστῳ Ιησου.
2ο γαρ νομος του Πνευματος της ζωης εν Χριστῳ Ιησου ηλευθερωσεν σε απο του νομου της αμαρτιας και του θανατου.
3το γαρ αδυνατον του νομου, εν ῳ ησθενει δια της σαρκος, ο Θεος τον εαυτου Υιον πεμψας εν ομοιωματι σαρκος αμαρτιας και περι αμαρτιας κατεκρινεν την αμαρτιαν εν τῃ σαρκι,
4ινα το δικαιωμα του νομου πληρωθῃ εν ημιν τοις μη κατα σαρκα περιπατουσιν αλλα κατα πνευμα.
5οι γαρ κατα σαρκα οντες τα της σαρκος φρονουσιν, οι δε κατα πνευμα τα του πνευματος.
6το γαρ φρονημα της σαρκος θανατος, το δε φρονημα του πνευματος ζωη και ειρηνη.
7διοτι το φρονημα της σαρκος εχθρα εις Θεον· τῳ γαρ νομῳ του Θεου ουχ υποτασσεται, ουδε γαρ δυναται·
8οι δε εν σαρκι οντες Θεῳ αρεσαι ου δυνανται.
9Υμεις δε ουκ εστε εν σαρκι αλλα εν πνευματι, ειπερ Πνευμα Θεου οικει εν υμιν. ει δε τις Πνευμα Χριστου ουκ εχει, ουτος ουκ εστιν αυτου.
10ει δε Χριστος εν υμιν, το μεν σωμα νεκρον δια αμαρτιαν, το δε πνευμα ζωη δια δικαιοσυνην.
11ει δε το Πνευμα του εγειραντος τον Ιησουν εκ νεκρων οικει εν υμιν, ο εγειρας εκ νεκρων Χριστον Ιησουν ζωοποιησει και τα θνητα σωματα υμων δια του ενοικουντος αυτου Πνευματος εν υμιν.
12Αρα ουν, αδελφοι, οφειλεται εσμεν, ου τῃ σαρκι του κατα σαρκα ζην.
13ει γαρ κατα σαρκα ζητε, μελλετε αποθνησκειν· ει δε πνευματι τας πραξεις του σωματος θανατουτε, ζησεσθε.
14οσοι γαρ Πνευματι Θεου αγονται, ουτοι υιοι εισιν Θεου.
15ου γαρ ελαβετε πνευμα δουλειας παλιν εις φοβον, αλλα ελαβετε πνευμα υιοθεσιας, εν ῳ κραζομεν Αββα ο Πατηρ.
16αυτο το Πνευμα συνμαρτυρει τῳ πνευματι ημων οτι εσμεν τεκνα Θεου.
17ει δε τεκνα, και κληρονομοι· κληρονομοι μεν Θεου, συνκληρονομοι δε Χριστου, ειπερ συνπασχομεν ινα και συνδοξασθωμεν.
18Λογιζομαι γαρ οτι ουκ αξια τα παθηματα του νυν καιρου προς την μελλουσαν δοξαν αποκαλυφθηναι εις ημας.
19η γαρ αποκαραδοκια της κτισεως την αποκαλυψιν των υιων του Θεου απεκδεχεται.
20τῃ γαρ ματαιοτητι η κτισις υπεταγη, ουχ εκουσα, αλλα δια τον υποταξαντα, εφ ελπιδι
21διοτι και αυτη η κτισις ελευθερωθησεται απο της δουλειας της φθορας εις την ελευθεριαν της δοξης των τεκνων του Θεου.
22οιδαμεν γαρ οτι πασα η κτισις συνστεναζει και συνωδινει αχρι του νυν·
23ου μονον δε, αλλα και αυτοι την απαρχην του Πνευματος εχοντες ημεις και αυτοι εν εαυτοις στεναζομεν, υιοθεσιαν απεκδεχομενοι, την απολυτρωσιν του σωματος ημων.
24τῃ γαρ ελπιδι εσωθημεν· ελπις δε βλεπομενη ουκ εστιν ελπις· ο γαρ βλεπει τις, τι ελπιζει;
25ει δε ο ου βλεπομεν ελπιζομεν, δι υπομονης απεκδεχομεθα.
26Ωσαυτως δε και το Πνευμα συναντιλαμβανεται τῃ ασθενειᾳ ημων· το γαρ τι προσευξωμεθα καθο δει ουκ οιδαμεν, αλλα αυτο το Πνευμα υπερεντυγχανει στεναγμοις αλαλητοις·
27ο δε εραυνων τας καρδιας οιδεν τι το φρονημα του Πνευματος, οτι κατα Θεον εντυγχανει υπερ αγιων.
28Οιδαμεν δε οτι τοις αγαπωσιν τον Θεον παντα συνεργει εις αγαθον, τοις κατα προθεσιν κλητοις ουσιν.
29οτι ους προεγνω, και προωρισεν συμμορφους της εικονος του Υιου αυτου, εις το ειναι αυτον πρωτοτοκον εν πολλοις αδελφοις·
30ους δε προωρισεν, τουτους και εκαλεσεν· και ους εκαλεσεν, τουτους και εδικαιωσεν· ους δε εδικαιωσεν, τουτους και εδοξασεν.
31Τι ουν ερουμεν προς ταυτα; ει ο Θεος υπερ ημων, τις καθ ημων;
32ος γε του ιδιου Υιου ουκ εφεισατο, αλλα υπερ ημων παντων παρεδωκεν αυτον, πως ουχι και συν αυτῳ τα παντα ημιν χαρισεται;
33τις εγκαλεσει κατα εκλεκτων Θεου; Θεος ο δικαιων·
34τις ο κατακρινων; Χριστος Ιησους ο αποθανων, μαλλον δε εγερθεις, ος εστιν εν δεξιᾳ του Θεου, ος και εντυγχανει υπερ ημων.
35τις ημας χωρισει απο της αγαπης του Χριστου; θλιψις η στενοχωρια η διωγμος η λιμος η γυμνοτης η κινδυνος η μαχαιρα;
36καθως γεγραπται οτι Ενεκεν σου θανατουμεθα ολην την ημεραν, ελογισθημεν ως προβατα σφαγης.
37αλλ εν τουτοις πασιν υπερνικωμεν δια του αγαπησαντος ημας.
38πεπεισμαι γαρ οτι ουτε θανατος ουτε ζωη ουτε αγγελοι ουτε αρχαι ουτε ενεστωτα ουτε μελλοντα ουτε δυναμεις
39ουτε υψωμα ουτε βαθος ουτε τις κτισις ετερα δυνησεται ημας χωρισαι απο της αγαπης του Θεου της εν Χριστῳ Ιησου τῳ Κυριῳ ημων.