1Η αγνοειτε, αδελφοι, γινωσκουσιν γαρ νομον λαλω, οτι ο νομος κυριευει του ανθρωπου εφ οσον χρονον ζῃ;
2η γαρ υπανδρος γυνη τῳ ζωντι ανδρι δεδεται νομῳ· εαν δε αποθανῃ ο ανηρ, κατηργηται απο του νομου του ανδρος.
3αρα ουν ζωντος του ανδρος μοιχαλις χρηματισει εαν γενηται ανδρι ετερῳ· εαν δε αποθανῃ ο ανηρ, ελευθερα εστιν απο του νομου, του μη ειναι αυτην μοιχαλιδα γενομενην ανδρι ετερῳ.
4ωστε, αδελφοι μου, και υμεις εθανατωθητε τῳ νομῳ δια του σωματος του Χριστου, εις το γενεσθαι υμας ετερῳ, τῳ εκ νεκρων εγερθεντι, ινα καρποφορησωμεν τῳ Θεῳ.
5οτε γαρ ημεν εν τῃ σαρκι, τα παθηματα των αμαρτιων τα δια του νομου ενηργειτο εν τοις μελεσιν ημων εις το καρποφορησαι τῳ θανατῳ·
6νυνι δε κατηργηθημεν απο του νομου, αποθανοντες εν ῳ κατειχομεθα, ωστε δουλευειν ημας εν καινοτητι πνευματος και ου παλαιοτητι γραμματος.
7Τι ουν ερουμεν; ο νομος αμαρτια; μη γενοιτο· αλλα την αμαρτιαν ουκ εγνων ει μη δια νομου· την τε γαρ επιθυμιαν ουκ ῃδειν ει μη ο νομος ελεγεν Ουκ επιθυμησεις·
8αφορμην δε λαβουσα η αμαρτια δια της εντολης κατειργασατο εν εμοι πασαν επιθυμιαν· χωρις γαρ νομου αμαρτια νεκρα.
9εγω δε εζων χωρις νομου ποτε· ελθουσης δε της εντολης η αμαρτια ανεζησεν,
10εγω δε απεθανον, και ευρεθη μοι η εντολη η εις ζωην, αυτη εις θανατον·
11η γαρ αμαρτια αφορμην λαβουσα δια της εντολης εξηπατησεν με και δι αυτης απεκτεινεν.
12ωστε ο μεν νομος αγιος, και η εντολη αγια και δικαια και αγαθη.
13Το ουν αγαθον εμοι εγενετο θανατος; μη γενοιτο· αλλα η αμαρτια, ινα φανῃ αμαρτια, δια του αγαθου μοι κατεργαζομενη θανατον, ινα γενηται καθ υπερβολην αμαρτωλος η αμαρτια δια της εντολης.
14οιδαμεν γαρ οτι ο νομος πνευματικος εστιν· εγω δε σαρκινος ειμι, πεπραμενος υπο την αμαρτιαν.
15ο γαρ κατεργαζομαι ου γινωσκω· ου γαρ ο θελω τουτο πρασσω, αλλ ο μισω τουτο ποιω.
16ει δε ο ου θελω τουτο ποιω, συνφημι τῳ νομῳ οτι καλος.
17νυνι δε ουκετι εγω κατεργαζομαι αυτο αλλα η ενοικουσα εν εμοι αμαρτια.
18οιδα γαρ οτι ουκ οικει εν εμοι, τουτ εστιν εν τῃ σαρκι μου, αγαθον· το γαρ θελειν παρακειται μοι, το δε κατεργαζεσθαι το καλον ου·
19ου γαρ ο θελω ποιω αγαθον, αλλα ο ου θελω κακον τουτο πρασσω.
20ει δε ο ου θελω εγω τουτο ποιω, ουκετι εγω κατεργαζομαι αυτο αλλα η οικουσα εν εμοι αμαρτια.
21ευρισκω αρα τον νομον τῳ θελοντι εμοι ποιειν το καλον, οτι εμοι το κακον παρακειται·
22συνηδομαι γαρ τῳ νομῳ του Θεου κατα τον εσω ανθρωπον,
23βλεπω δε ετερον νομον εν τοις μελεσιν μου αντιστρατευομενον τῳ νομῳ του νοος μου και αιχμαλωτιζοντα με εν τῳ νομῳ της αμαρτιας τῳ οντι εν τοις μελεσιν μου.
24Ταλαιπωρος εγω ανθρωπος· τις με ρυσεται εκ του σωματος του θανατου τουτου;
25χαρις τῳ Θεῳ δια Ιησου Χριστου του Κυριου ημων. αρα ουν αυτος εγω τῳ μεν νοι δουλευω νομῳ Θεου, τῃ δε σαρκι νομῳ αμαρτιας.