1Δικαιωθεντες ουν εκ πιστεως ειρηνην εχωμεν προς τον Θεον δια του Κυριου ημων Ιησου Χριστου, 2δι ου και την προσαγωγην εσχηκαμεν τῃ πιστει εις την χαριν ταυτην εν ῃ εστηκαμεν, και καυχωμεθα επ ελπιδι της δοξης του Θεου. 3ου μονον δε, αλλα και καυχωμεθα εν ταις θλιψεσιν, ειδοτες οτι η θλιψις υπομονην κατεργαζεται, 4η δε υπομονη δοκιμην, η δε δοκιμη ελπιδα· 5η δε ελπις ου καταισχυνει, οτι η αγαπη του Θεου εκκεχυται εν ταις καρδιαις ημων δια Πνευματος Αγιου του δοθεντος ημιν. 6ετι γαρ Χριστος οντων ημων ασθενων ετι κατα καιρον υπερ ασεβων απεθανεν. 7μολις γαρ υπερ δικαιου τις αποθανειται· υπερ γαρ του αγαθου ταχα τις και τολμᾳ αποθανειν· 8συνιστησιν δε την εαυτου αγαπην εις ημας ο Θεος οτι ετι αμαρτωλων οντων ημων Χριστος υπερ ημων απεθανεν. 9πολλῳ ουν μαλλον δικαιωθεντες νυν εν τῳ αιματι αυτου σωθησομεθα δι αυτου απο της οργης. 10ει γαρ εχθροι οντες κατηλλαγημεν τῳ Θεῳ δια του θανατου του Υιου αυτου, πολλῳ μαλλον καταλλαγεντες σωθησομεθα εν τῃ ζωῃ αυτου· 11ου μονον δε, αλλα και καυχωμενοι εν τῳ Θεῳ δια του Κυριου ημων Ιησου Χριστου, δι ου νυν την καταλλαγην ελαβομεν. 12Δια τουτο ωσπερ δι ενος ανθρωπου η αμαρτια εις τον κοσμον εισηλθεν, και δια της αμαρτιας ο θανατος, και ουτως εις παντας ανθρωπους ο θανατος διηλθεν, εφ ῳ παντες ημαρτον· 13αχρι γαρ νομου αμαρτια ην εν κοσμῳ, αμαρτια δε ουκ ελλογειται μη οντος νομου· 14αλλα εβασιλευσεν ο θανατος απο Αδαμ μεχρι Μωυσεως και επι τους μη αμαρτησαντας επι τῳ ομοιωματι της παραβασεως Αδαμ, ος εστιν τυπος του μελλοντος. 15Αλλ ουχ ως το παραπτωμα, ουτως και το χαρισμα· ει γαρ τῳ του ενος παραπτωματι οι πολλοι απεθανον, πολλῳ μαλλον η χαρις του Θεου και η δωρεα εν χαριτι τῃ του ενος ανθρωπου Ιησου Χριστου εις τους πολλους επερισσευσεν. 16και ουχ ως δι ενος αμαρτησαντος το δωρημα· το μεν γαρ κριμα εξ ενος εις κατακριμα, το δε χαρισμα εκ πολλων παραπτωματων εις δικαιωμα. 17ει γαρ τῳ του ενος παραπτωματι ο θανατος εβασιλευσεν δια του ενος, πολλῳ μαλλον οι την περισσειαν της χαριτος και της δωρεας της δικαιοσυνης λαμβανοντες εν ζωῃ βασιλευσουσιν δια του ενος Ιησου Χριστου. 18Αρα ουν ως δι ενος παραπτωματος εις παντας ανθρωπους εις κατακριμα, ουτως και δι ενος δικαιωματος εις παντας ανθρωπους εις δικαιωσιν ζωης· 19ωσπερ γαρ δια της παρακοης του ενος ανθρωπου αμαρτωλοι κατεσταθησαν οι πολλοι, ουτως και δια της υπακοης του ενος δικαιοι κατασταθησονται οι πολλοι. 20νομος δε παρεισηλθεν ινα πλεονασῃ το παραπτωμα· ου δε επλεονασεν η αμαρτια, υπερεπερισσευσεν η χαρις, 21ινα ωσπερ εβασιλευσεν η αμαρτια εν τῳ θανατῳ, ουτως και η χαρις βασιλευσῃ δια δικαιοσυνης εις ζωην αιωνιον δια Ιησου Χριστου του Κυριου ημων.