1Τι ουν ερουμεν ευρηκεναι Αβρααμ τον προπατορα ημων κατα σαρκα;
2ει γαρ Αβρααμ εξ εργων εδικαιωθη, εχει καυχημα· αλλ ου προς Θεον,
3τι γαρ η γραφη λεγει; Επιστευσεν δε Αβρααμ τῳ Θεῳ, και ελογισθη αυτῳ εις δικαιοσυνην.
4τῳ δε εργαζομενῳ ο μισθος ου λογιζεται κατα χαριν αλλα κατα οφειλημα·
5τῳ δε μη εργαζομενῳ, πιστευοντι δε επι τον δικαιουντα τον ασεβη, λογιζεται η πιστις αυτου εις δικαιοσυνην,
6καθαπερ και Δαυειδ λεγει τον μακαρισμον του ανθρωπου ῳ ο Θεος λογιζεται δικαιοσυνην χωρις εργων
7Μακαριοι ων αφεθησαν αι ανομιαι και ων επεκαλυφθησαν αι αμαρτιαι·
8μακαριος ανηρ ου ου μη λογισηται Κυριος αμαρτιαν.
9ο μακαρισμος ουν ουτος επι την περιτομην η και επι την ακροβυστιαν; λεγομεν γαρ Ελογισθη τῳ Αβρααμ η πιστις εις δικαιοσυνην.
10πως ουν ελογισθη; εν περιτομῃ οντι η εν ακροβυστιᾳ; ουκ εν περιτομῃ αλλ εν ακροβυστιᾳ·
11και σημειον ελαβεν περιτομης σφραγιδα της δικαιοσυνης της πιστεως της εν τῃ ακροβυστιᾳ, εις το ειναι αυτον πατερα παντων των πιστευοντων δι ακροβυστιας, εις το λογισθηναι αυτοις την δικαιοσυνην,
12και πατερα περιτομης τοις ουκ εκ περιτομης μονον αλλα και τοις στοιχουσιν τοις ιχνεσιν της εν ακροβυστιᾳ πιστεως του πατρος ημων Αβρααμ.
13Ου γαρ δια νομου η επαγγελια τῳ Αβρααμ η τῳ σπερματι αυτου, το κληρονομον αυτον ειναι κοσμου, αλλα δια δικαιοσυνης πιστεως.
14ει γαρ οι εκ νομου κληρονομοι, κεκενωται η πιστις και κατηργηται η επαγγελια·
15ο γαρ νομος οργην κατεργαζεται· ου δε ουκ εστιν νομος, ουδε παραβασις.
16Δια τουτο εκ πιστεως, ινα κατα χαριν, εις το ειναι βεβαιαν την επαγγελιαν παντι τῳ σπερματι, ου τῳ εκ του νομου μονον αλλα και τῳ εκ πιστεως Αβρααμ, (ος εστιν πατηρ παντων ημων,
17καθως γεγραπται οτι Πατερα πολλων εθνων τεθεικα σε,) κατεναντι ου επιστευσεν Θεου του ζωοποιουντος τους νεκρους και καλουντος τα μη οντα ως οντα·
18ος παρ ελπιδα επ ελπιδι επιστευσεν εις το γενεσθαι αυτον πατερα πολλων εθνων κατα το ειρημενον Ουτως εσται το σπερμα σου·
19και μη ασθενησας τῃ πιστει κατενοησεν το εαυτου σωμα νενεκρωμενον, εκατονταετης που υπαρχων, και την νεκρωσιν της μητρας Σαρρας·
20εις δε την επαγγελιαν του Θεου ου διεκριθη τῃ απιστιᾳ, αλλα ενεδυναμωθη τῃ πιστει, δους δοξαν τῳ Θεῳ
21και πληροφορηθεις οτι ο επηγγελται δυνατος εστιν και ποιησαι.
22διο και ελογισθη αυτῳ εις δικαιοσυνην.
23Ουκ εγραφη δε δι αυτον μονον οτι ελογισθη αυτῳ,
24αλλα και δι ημας, οις μελλει λογιζεσθαι, τοις πιστευουσιν επι τον εγειραντα Ιησουν τον Κυριον ημων εκ νεκρων,
25ος παρεδοθη δια τα παραπτωματα ημων και ηγερθη δια την δικαιωσιν ημων.