1Λεγω ουν, μη απωσατο ο Θεος τον λαον αυτου; μη γενοιτο· και γαρ εγω Ισραηλειτης ειμι, εκ σπερματος Αβρααμ, φυλης Βενιαμειν. 2ουκ απωσατο ο Θεος τον λαον αυτου ον προεγνω. η ουκ οιδατε εν Ηλειᾳ τι λεγει η γραφη, ως εντυγχανει τῳ Θεῳ κατα του Ισραηλ; 3Κυριε, τους προφητας σου απεκτειναν, τα θυσιαστηρια σου κατεσκαψαν, καγω υπελειφθην μονος και ζητουσιν την ψυχην μου. 4αλλα τι λεγει αυτῳ ο χρηματισμος; Κατελιπον εμαυτῳ επτακισχιλιους ανδρας, οιτινες ουκ εκαμψαν γονυ τῃ Βααλ. 5ουτως ουν και εν τῳ νυν καιρῳ λιμμα κατ εκλογην χαριτος γεγονεν· 6ει δε χαριτι, ουκετι εξ εργων, επει η χαρις ουκετι γινεται χαρις. 7Τι ουν; ο επιζητει Ισραηλ, τουτο ουκ επετυχεν, η δε εκλογη επετυχεν· οι δε λοιποι επωρωθησαν, 8καθαπερ γεγραπται Εδωκεν αυτοις ο Θεος πνευμα κατανυξεως, οφθαλμους του μη βλεπειν και ωτα του μη ακουειν, εως της σημερον ημερας. 9και Δαυειδ λεγει Γενηθητω η τραπεζα αυτων εις παγιδα και εις θηραν και εις σκανδαλον και εις ανταποδομα αυτοις, 10σκοτισθητωσαν οι οφθαλμοι αυτων του μη βλεπειν, και τον νωτον αυτων δια παντος συνκαμψον. 11Λεγω ουν, μη επταισαν ινα πεσωσιν; μη γενοιτο· αλλα τῳ αυτων παραπτωματι η σωτηρια τοις εθνεσιν, εις το παραζηλωσαι αυτους. 12ει δε το παραπτωμα αυτων πλουτος κοσμου και το ηττημα αυτων πλουτος εθνων, ποσῳ μαλλον το πληρωμα αυτων. 13Υμιν δε λεγω τοις εθνεσιν. εφ οσον μεν ουν ειμι εγω εθνων αποστολος, την διακονιαν μου δοξαζω, 14ει πως παραζηλωσω μου την σαρκα και σωσω τινας εξ αυτων. 15ει γαρ η αποβολη αυτων καταλλαγη κοσμου, τις η προσλημψις ει μη ζωη εκ νεκρων; 16ει δε η απαρχη αγια, και το φυραμα· και ει η ριζα αγια, και οι κλαδοι. 17Ει δε τινες των κλαδων εξεκλασθησαν, συ δε αγριελαιος ων ενεκεντρισθης εν αυτοις και συνκοινωνος της ριζης της πιοτητος της ελαιας εγενου, 18μη κατακαυχω των κλαδων· ει δε κατακαυχασαι, ου συ την ριζαν βασταζεις αλλα η ριζα σε. 19ερεις ουν Εξεκλασθησαν κλαδοι ινα εγω εγκεντρισθω. 20καλως· τῃ απιστιᾳ εξεκλασθησαν, συ δε τῃ πιστει εστηκας. μη υψηλα φρονει, αλλα φοβου· 21ει γαρ ο Θεος των κατα φυσιν κλαδων ουκ εφεισατο, ουδε σου φεισεται. 22ιδε ουν χρηστοτητα και αποτομιαν Θεου· επι μεν τους πεσοντας αποτομια, επι δε σε χρηστοτης Θεου, εαν επιμενῃς τῃ χρηστοτητι, επει και συ εκκοπησῃ. 23κακεινοι δε, εαν μη επιμενωσιν τῃ απιστιᾳ, ενκεντρισθησονται· δυνατος γαρ εστιν ο Θεος παλιν ενκεντρισαι αυτους. 24ει γαρ συ εκ της κατα φυσιν εξεκοπης αγριελαιου και παρα φυσιν ενεκεντρισθης εις καλλιελαιον, ποσῳ μαλλον ουτοι οι κατα φυσιν ενκεντρισθησονται τῃ ιδιᾳ ελαιᾳ. 25Ου γαρ θελω υμας αγνοειν, αδελφοι, το μυστηριον τουτο, ινα μη ητε εν εαυτοις φρονιμοι, οτι πωρωσις απο μερους τῳ Ισραηλ γεγονεν αχρι ου το πληρωμα των εθνων εισελθῃ, 26και ουτως πας Ισραηλ σωθησεται, καθως γεγραπται Ηξει εκ Σιων ο Ρυομενος, αποστρεψει ασεβειας απο Ιακωβ. 27και αυτη αυτοις η παρ εμου διαθηκη, οταν αφελωμαι τας αμαρτιας αυτων. 28κατα μεν το ευαγγελιον εχθροι δι υμας, κατα δε την εκλογην αγαπητοι δια τους πατερας· 29αμεταμελητα γαρ τα χαρισματα και η κλησις του Θεου. 30ωσπερ γαρ υμεις ποτε ηπειθησατε τῳ Θεῳ, νυν δε ηλεηθητε τῃ τουτων απειθειᾳ, 31ουτως και ουτοι νυν ηπειθησαν τῳ υμετερῳ ελεει ινα και αυτοι νυν ελεηθωσιν. 32συνεκλεισεν γαρ ο Θεος τους παντας εις απειθειαν ινα τους παντας ελεησῃ. 33Ω βαθος πλουτου και σοφιας και γνωσεως Θεου· ως ανεξεραυνητα τα κριματα αυτου και ανεξιχνιαστοι αι οδοι αυτου. 34Τις γαρ εγνω νουν Κυριου; η τις συμβουλος αυτου εγενετο; 35η τις προεδωκεν αυτῳ, και ανταποδοθησεται αυτῳ; 36οτι εξ αυτου και δι αυτου και εις αυτον τα παντα· αυτῳ η δοξα εις τους αιωνας· αμην.