1Αδελφοι, η μεν ευδοκια της εμης καρδιας και η δεησις προς τον Θεον υπερ αυτων εις σωτηριαν. 2μαρτυρω γαρ αυτοις οτι ζηλον Θεου εχουσιν, αλλ ου κατ επιγνωσιν· 3αγνοουντες γαρ την του Θεου δικαιοσυνην, και την ιδιαν ζητουντες στησαι, τῃ δικαιοσυνῃ του Θεου ουχ υπεταγησαν. 4τελος γαρ νομου Χριστος εις δικαιοσυνην παντι τῳ πιστευοντι. 5Μωυσης γαρ γραφει οτι την δικαιοσυνην την εκ νομου ο ποιησας ανθρωπος ζησεται εν αυτῃ. 6η δε εκ πιστεως δικαιοσυνη ουτως λεγει Μη ειπῃς εν τῃ καρδιᾳ σου Τις αναβησεται εις τον ουρανον; τουτ εστιν Χριστον καταγαγειν· 7η Τις καταβησεται εις την αβυσσον; τουτ εστιν Χριστον εκ νεκρων αναγαγειν. 8αλλα τι λεγει; Εγγυς σου το ρημα εστιν, εν τῳ στοματι σου και εν τῃ καρδιᾳ σου· τουτ εστιν το ρημα της πιστεως ο κηρυσσομεν. 9οτι εαν ομολογησῃς εν τῳ στοματι σου Κυριον Ιησουν, και πιστευσῃς εν τῃ καρδιᾳ σου οτι ο Θεος αυτον ηγειρεν εκ νεκρων, σωθησῃ· 10καρδιᾳ γαρ πιστευεται εις δικαιοσυνην, στοματι δε ομολογειται εις σωτηριαν. 11λεγει γαρ η γραφη Πας ο πιστευων επ αυτῳ ου καταισχυνθησεται. 12ου γαρ εστιν διαστολη Ιουδαιου τε και Ελληνος· ο γαρ αυτος Κυριος παντων, πλουτων εις παντας τους επικαλουμενους αυτον· 13Πας γαρ ος αν επικαλεσηται το ονομα Κυριου σωθησεται. 14πως ουν επικαλεσωνται εις ον ουκ επιστευσαν; πως δε πιστευσωσιν ου ουκ ηκουσαν; πως δε ακουσωσιν χωρις κηρυσσοντος; 15πως δε κηρυξωσιν εαν μη αποσταλωσιν; καθαπερ γεγραπται Ως ωραιοι οι ποδες των ευαγγελιζομενων αγαθα. 16Αλλ ου παντες υπηκουσαν τῳ ευαγγελιῳ. Ησαιας γαρ λεγει Κυριε, τις επιστευσεν τῃ ακοῃ ημων; 17αρα η πιστις εξ ακοης, η δε ακοη δια ρηματος Χριστου. 18αλλα λεγω, μη ουκ ηκουσαν; μενουνγε Εις πασαν την γην εξηλθεν ο φθογγος αυτων, και εις τα περατα της οικουμενης τα ρηματα αυτων. 19αλλα λεγω, μη Ισραηλ ουκ εγνω; πρωτος Μωυσης λεγει Εγω παραζηλωσω υμας επ ουκ εθνει, επ εθνει ασυνετῳ παροργιω υμας. 20Ησαιας δε αποτολμᾳ και λεγει Ευρεθην τοις εμε μη ζητουσιν, εμφανης εγενομην τοις εμε μη επερωτωσιν. 21προς δε τον Ισραηλ λεγει Ολην την ημεραν εξεπετασα τας χειρας μου προς λαον απειθουντα και αντιλεγοντα.