1Παυλος δουλος Χριστου Ιησου, κλητος αποστολος αφωρισμενος εις ευαγγελιον Θεου, 2ο προεπηγγειλατο δια των προφητων αυτου εν γραφαις αγιαις 3περι του Υιου αυτου του γενομενου εκ σπερματος Δαυειδ κατα σαρκα, 4του ορισθεντος Υιου Θεου εν δυναμει κατα πνευμα αγιωσυνης εξ αναστασεως νεκρων, Ιησου Χριστου του Κυριου ημων, 5δι ου ελαβομεν χαριν και αποστολην εις υπακοην πιστεως εν πασιν τοις εθνεσιν υπερ του ονοματος αυτου, 6εν οις εστε και υμεις κλητοι Ιησου Χριστου, 7πασιν τοις ουσιν εν Ρωμῃ αγαπητοις Θεου, κλητοις αγιοις· χαρις υμιν και ειρηνη απο Θεου Πατρος ημων και Κυριου Ιησου Χριστου. 8Πρωτον μεν ευχαριστω τῳ Θεῳ μου δια Ιησου Χριστου περι παντων υμων, οτι η πιστις υμων καταγγελλεται εν ολῳ τῳ κοσμῳ. 9μαρτυς γαρ μου εστιν ο Θεος, ῳ λατρευω εν τῳ πνευματι μου εν τῳ ευαγγελιῳ του Υιου αυτου, ως αδιαλειπτως μνειαν υμων ποιουμαι 10παντοτε επι των προσευχων μου, δεομενος ει πως ηδη ποτε ευοδωθησομαι εν τῳ θεληματι του Θεου ελθειν προς υμας. 11επιποθω γαρ ιδειν υμας, ινα τι μεταδω χαρισμα υμιν πνευματικον εις το στηριχθηναι υμας, 12τουτο δε εστιν συνπαρακληθηναι εν υμιν δια της εν αλληλοις πιστεως υμων τε και εμου. 13ου θελω δε υμας αγνοειν, αδελφοι, οτι πολλακις προεθεμην ελθειν προς υμας, και εκωλυθην αχρι του δευρο, ινα τινα καρπον σχω και εν υμιν καθως και εν τοις λοιποις εθνεσιν. 14Ελλησιν τε και Βαρβαροις, σοφοις τε και ανοητοις οφειλετης ειμι· 15ουτως το κατ εμε προθυμον και υμιν τοις εν Ρωμῃ ευαγγελισασθαι. 16ου γαρ επαισχυνομαι το ευαγγελιον· δυναμις γαρ Θεου εστιν εις σωτηριαν παντι τῳ πιστευοντι, Ιουδαιῳ τε πρωτον και Ελληνι. 17δικαιοσυνη γαρ Θεου εν αυτῳ αποκαλυπτεται εκ πιστεως εις πιστιν, καθως γεγραπται Ο δε δικαιος εκ πιστεως ζησεται. 18Αποκαλυπτεται γαρ οργη Θεου απ ουρανου επι πασαν ασεβειαν και αδικιαν ανθρωπων των την αληθειαν εν αδικιᾳ κατεχοντων, 19διοτι το γνωστον του Θεου φανερον εστιν εν αυτοις· ο Θεος γαρ αυτοις εφανερωσεν. 20τα γαρ αορατα αυτου απο κτισεως κοσμου τοις ποιημασιν νοουμενα καθοραται, η τε αιδιος αυτου δυναμις και θειοτης, εις το ειναι αυτους αναπολογητους, 21διοτι γνοντες τον Θεον ουχ ως Θεον εδοξασαν η ηυχαριστησαν, αλλα εματαιωθησαν εν τοις διαλογισμοις αυτων, και εσκοτισθη η ασυνετος αυτων καρδια. 22φασκοντες ειναι σοφοι εμωρανθησαν, 23και ηλλαξαν την δοξαν του αφθαρτου Θεου εν ομοιωματι εικονος φθαρτου ανθρωπου και πετεινων και τετραποδων και ερπετων. 24Διο παρεδωκεν αυτους ο Θεος εν ταις επιθυμιαις των καρδιων αυτων εις ακαθαρσιαν του ατιμαζεσθαι τα σωματα αυτων εν αυτοις, 25οιτινες μετηλλαξαν την αληθειαν του Θεου εν τῳ ψευδει, και εσεβασθησαν και ελατρευσαν τῃ κτισει παρα τον Κτισαντα, ος εστιν ευλογητος εις τους αιωνας· αμην. 26Δια τουτο παρεδωκεν αυτους ο Θεος εις παθη ατιμιας· αι τε γαρ θηλειαι αυτων μετηλλαξαν την φυσικην χρησιν εις την παρα φυσιν, 27ομοιως τε και οι αρσενες αφεντες την φυσικην χρησιν της θηλειας εξεκαυθησαν εν τῃ ορεξει αυτων εις αλληλους, αρσενες εν αρσεσιν την ασχημοσυνην κατεργαζομενοι και την αντιμισθιαν ην εδει της πλανης αυτων εν εαυτοις απολαμβανοντες. 28Και καθως ουκ εδοκιμασαν τον Θεον εχειν εν επιγνωσει, παρεδωκεν αυτους ο Θεος εις αδοκιμον νουν, ποιειν τα μη καθηκοντα, 29πεπληρωμενους πασῃ αδικιᾳ πονηριᾳ πλεονεξιᾳ κακιᾳ, μεστους φθονου φονου εριδος δολου κακοηθειας, ψιθυριστας, 30καταλαλους, θεοστυγεις, υβριστας, υπερηφανους, αλαζονας, εφευρετας κακων, γονευσιν απειθεις, 31ασυνετους, ασυνθετους, αστοργους, ανελεημονας· 32οιτινες το δικαιωμα του Θεου επιγνοντες, οτι οι τα τοιαυτα πρασσοντες αξιοι θανατου εισιν, ου μονον αυτα ποιουσιν, αλλα και συνευδοκουσιν τοις πρασσουσιν.