1Μετα ταυτα ειδον αλλον αγγελον καταβαινοντα εκ του ουρανου, εχοντα εξουσιαν μεγαλην, και η γη εφωτισθη εκ της δοξης αυτου. 2και εκραξεν εν ισχυρᾳ φωνῃ λεγων Επεσεν επεσεν Βαβυλων η μεγαλη, και εγενετο κατοικητηριον δαιμονιων και φυλακη παντος πνευματος ακαθαρτου και φυλακη παντος ορνεου ακαθαρτου και μεμισημενου, 3οτι εκ του οινου του θυμου της πορνειας αυτης πεπωκαν παντα τα εθνη, και οι βασιλεις της γης μετ αυτης επορνευσαν, και οι εμποροι της γης εκ της δυναμεως του στρηνους αυτης επλουτησαν. 4Και ηκουσα αλλην φωνην εκ του ουρανου λεγουσαν Εξελθατε ο λαος μου εξ αυτης, ινα μη συνκοινωνησητε ταις αμαρτιαις αυτης, και εκ των πληγων αυτης ινα μη λαβητε· 5οτι εκολληθησαν αυτης αι αμαρτιαι αχρι του ουρανου, και εμνημονευσεν ο Θεος τα αδικηματα αυτης. 6αποδοτε αυτῃ ως και αυτη απεδωκεν, και διπλωσατε τα διπλα κατα τα εργα αυτης· εν τῳ ποτηριῳ ῳ εκερασεν κερασατε αυτῃ διπλουν· 7οσα εδοξασεν αυτην και εστρηνιασεν, τοσουτον δοτε αυτῃ βασανισμον και πενθος. οτι εν τῃ καρδιᾳ αυτης λεγει οτι Καθημαι βασιλισσα και χηρα ουκ ειμι, και πενθος ου μη ιδω· 8δια τουτο εν μιᾳ ημερᾳ ηξουσιν αι πληγαι αυτης, θανατος και πενθος και λιμος, και εν πυρι κατακαυθησεται· οτι ισχυρος Κυριος ο Θεος ο κρινας αυτην. 9και κλαυσουσιν και κοψονται επ αυτην οι βασιλεις της γης οι μετ αυτης πορνευσαντες και στρηνιασαντες, οταν βλεπωσιν τον καπνον της πυρωσεως αυτης, 10απο μακροθεν εστηκοτες δια τον φοβον του βασανισμου αυτης, λεγοντες Ουαι ουαι, η πολις η μεγαλη, Βαβυλων η πολις η ισχυρα, οτι μιᾳ ωρᾳ ηλθεν η κρισις σου. 11και οι εμποροι της γης κλαιουσιν και πενθουσιν επ αυτην, οτι τον γομον αυτων ουδεις αγοραζει ουκετι, 12γομον χρυσου και αργυρου και λιθου τιμιου και μαργαριτων και βυσσινου και πορφυρας και σιρικου και κοκκινου, και παν ξυλον θυινον και παν σκευος ελεφαντινον και παν σκευος εκ ξυλου τιμιωτατου και χαλκου και σιδηρου και μαρμαρου, 13και κινναμωμον και αμωμον και θυμιαματα και μυρον και λιβανον και οινον και ελαιον και σεμιδαλιν και σιτον και κτηνη και προβατα, και ιππων και ρεδων και σωματων, και ψυχας ανθρωπων. 14και η οπωρα σου της επιθυμιας της ψυχης απηλθεν απο σου, και παντα τα λιπαρα και τα λαμπρα απωλετο απο σου, και ουκετι ου μη αυτα ευρησουσιν. 15οι εμποροι τουτων, οι πλουτησαντες απ αυτης, απο μακροθεν στησονται δια τον φοβον του βασανισμου αυτης κλαιοντες και πενθουντες, 16λεγοντες Ουαι ουαι, η πολις η μεγαλη, η περιβεβλημενη βυσσινον και πορφυρουν και κοκκινον, και κεχρυσωμενη εν χρυσιῳ και λιθῳ τιμιῳ και μαργαριτῃ, 17οτι μιᾳ ωρᾳ ηρημωθη ο τοσουτος πλουτος. και πας κυβερνητης και πας ο επι τοπον πλεων και ναυται και οσοι την θαλασσαν εργαζονται, απο μακροθεν εστησαν 18και εκραζον βλεποντες τον καπνον της πυρωσεως αυτης λεγοντες Τις ομοια τῃ πολει τῃ μεγαλῃ; 19και εβαλον χουν επι τας κεφαλας αυτων και εκραζον κλαιοντες και πενθουντες, λεγοντες Ουαι ουαι, η πολις η μεγαλη, εν ῃ επλουτησαν παντες οι εχοντες τα πλοια εν τῃ θαλασσῃ εκ της τιμιοτητος αυτης, οτι μιᾳ ωρᾳ ηρημωθη. 20Ευφραινου επ αυτῃ, ουρανε και οι αγιοι και οι αποστολοι και οι προφηται, οτι εκρινεν ο Θεος το κριμα υμων εξ αυτης. 21Και ηρεν εις αγγελος ισχυρος λιθον ως μυλινον μεγαν, και εβαλεν εις την θαλασσαν λεγων Ουτως ορμηματι βληθησεται Βαβυλων η μεγαλη πολις, και ου μη ευρεθῃ ετι. 22και φωνη κιθαρῳδων και μουσικων και αυλητων και σαλπιστων ου μη ακουσθῃ εν σοι ετι, και πας τεχνιτης πασης τεχνης ου μη ευρεθῃ εν σοι ετι, και φωνη μυλου ου μη ακουσθῃ εν σοι ετι, 23και φως λυχνου ου μη φανῃ εν σοι ετι, και φωνη νυμφιου και νυμφης ου μη ακουσθῃ εν σοι ετι· οτι οι εμποροι σου ησαν οι μεγιστανες της γης, οτι εν τῃ φαρμακιᾳ σου επλανηθησαν παντα τα εθνη, 24και εν αυτῃ αιμα προφητων και αγιων ευρεθη και παντων των εσφαγμενων επι της γης.