1Και ειδον, και ιδου το Αρνιον εστος επι το ορος Σιων, και μετ αυτου εκατον τεσσερακοντα τεσσαρες χιλιαδες εχουσαι το ονομα αυτου και το ονομα του Πατρος αυτου γεγραμμενον επι των μετωπων αυτων. 2και ηκουσα φωνην εκ του ουρανου ως φωνην υδατων πολλων και ως φωνην βροντης μεγαλης, και η φωνη ην ηκουσα ως κιθαρῳδων κιθαριζοντων εν ταις κιθαραις αυτων. 3και ᾳδουσιν ῳδην καινην ενωπιον του θρονου και ενωπιον των τεσσαρων ζῳων και των πρεσβυτερων· και ουδεις εδυνατο μαθειν την ῳδην ει μη αι εκατον τεσσερακοντα τεσσαρες χιλιαδες, οι ηγορασμενοι απο της γης. 4ουτοι εισιν οι μετα γυναικων ουκ εμολυνθησαν· παρθενοι γαρ εισιν. ουτοι οι ακολουθουντες τῳ Αρνιῳ οπου αν υπαγῃ· ουτοι ηγορασθησαν απο των ανθρωπων απαρχη τῳ Θεῳ και τῳ Αρνιῳ, 5και εν τῳ στοματι αυτων ουχ ευρεθη ψευδος· αμωμοι εισιν. 6Και ειδον αλλον αγγελον πετομενον εν μεσουρανηματι, εχοντα ευαγγελιον αιωνιον ευαγγελισαι επι τους καθημενους επι της γης και επι παν εθνος και φυλην και γλωσσαν και λαον, 7λεγων εν φωνῃ μεγαλῃ· Φοβηθητε τον Θεον και δοτε αυτῳ δοξαν, οτι ηλθεν η ωρα της κρισεως αυτου, και προσκυνησατε τῳ ποιησαντι τον ουρανον και την γην και θαλασσαν και πηγας υδατων. 8Και αλλος αγγελος δευτερος ηκολουθησεν λεγων Επεσεν επεσεν Βαβυλων η μεγαλη, η εκ του οινου του θυμου της πορνειας αυτης πεποτικεν παντα τα εθνη. 9Και αλλος αγγελος τριτος ηκολουθησεν αυτοις λεγων εν φωνῃ μεγαλῃ Ει τις προσκυνει το θηριον και την εικονα αυτου, και λαμβανει χαραγμα επι του μετωπου αυτου η επι την χειρα αυτου, 10και αυτος πιεται εκ του οινου του θυμου του Θεου του κεκερασμενου ακρατου εν τῳ ποτηριῳ της οργης αυτου, και βασανισθησεται εν πυρι και θειῳ ενωπιον αγγελων αγιων και ενωπιον του Αρνιου. 11και ο καπνος του βασανισμου αυτων εις αιωνας αιωνων αναβαινει, και ουκ εχουσιν αναπαυσιν ημερας και νυκτος οι προσκυνουντες το θηριον και την εικονα αυτου, και ει τις λαμβανει το χαραγμα του ονοματος αυτου. 12Ωδε η υπομονη των αγιων εστιν, οι τηρουντες τας εντολας του Θεου και την πιστιν Ιησου. 13Και ηκουσα φωνης εκ του ουρανου λεγουσης Γραψον Μακαριοι οι νεκροι οι εν Κυριῳ αποθνῃσκοντες απαρτι. ναι, λεγει το Πνευμα, ινα αναπαησονται εκ των κοπων αυτων· τα γαρ εργα αυτων ακολουθει μετ αυτων. 14Και ειδον, και ιδου νεφελη λευκη, και επι την νεφελην καθημενον ομοιον υιον ανθρωπου, εχων επι της κεφαλης αυτου στεφανον χρυσουν και εν τῃ χειρι αυτου δρεπανον οξυ. 15Και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ναου, κραζων εν φωνῃ μεγαλῃ τῳ καθημενῳ επι της νεφελης Πεμψον το δρεπανον σου και θερισον, οτι ηλθεν η ωρα θερισαι, οτι εξηρανθη ο θερισμος της γης. 16και εβαλεν ο καθημενος επι της νεφελης το δρεπανον αυτου επι την γην, και εθερισθη η γη. 17Και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ναου του εν τῳ ουρανῳ, εχων και αυτος δρεπανον οξυ. 18Και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του θυσιαστηριου, ο εχων εξουσιαν επι του πυρος, και εφωνησεν φωνῃ μεγαλῃ τῳ εχοντι το δρεπανον το οξυ λεγων Πεμψον σου το δρεπανον το οξυ και τρυγησον τους βοτρυας της αμπελου της γης, οτι ηκμασαν αι σταφυλαι αυτης. 19και εβαλεν ο αγγελος το δρεπανον αυτου εις την γην, και ετρυγησεν την αμπελον της γης και εβαλεν εις την ληνον του θυμου του Θεου τον μεγαν. 20και επατηθη η ληνος εξωθεν της πολεως, και εξηλθεν αιμα εκ της ληνου αχρι των χαλινων των ιππων, απο σταδιων χιλιων εξακοσιων.