1Και σημειον μεγα ωφθη εν τῳ ουρανῳ, γυνη περιβεβλημενη τον ηλιον, και η σεληνη υποκατω των ποδων αυτης, και επι της κεφαλης αυτης στεφανος αστερων δωδεκα, 2και εν γαστρι εχουσα, και κραζει ωδινουσα και βασανιζομενη τεκειν. 3και ωφθη αλλο σημειον εν τῳ ουρανῳ, και ιδου δρακων πυρρος μεγας, εχων κεφαλας επτα και κερατα δεκα και επι τας κεφαλας αυτου επτα διαδηματα, 4και η ουρα αυτου συρει το τριτον των αστερων του ουρανου, και εβαλεν αυτους εις την γην. και ο δρακων εστηκεν ενωπιον της γυναικος της μελλουσης τεκειν, ινα οταν τεκῃ το τεκνον αυτης καταφαγῃ. 5και ετεκεν υιον, αρσεν, ος μελλει ποιμαινειν παντα τα εθνη εν ραβδῳ σιδηρᾳ· και ηρπασθη το τεκνον αυτης προς τον Θεον και προς τον θρονον αυτου. 6και η γυνη εφυγεν εις την ερημον, οπου εχει εκει τοπον ητοιμασμενον απο του Θεου, ινα εκει τρεφωσιν αυτην ημερας χιλιας διακοσιας εξηκοντα. 7Και εγενετο πολεμος εν τῳ ουρανῳ, ο Μιχαηλ και οι αγγελοι αυτου του πολεμησαι μετα του δρακοντος. και ο δρακων επολεμησεν και οι αγγελοι αυτου, 8και ουκ ισχυσαν, ουδε τοπος ευρεθη αυτων ετι εν τῳ ουρανῳ. 9και εβληθη ο δρακων ο μεγας, ο οφις ο αρχαιος, ο καλουμενος Διαβολος και Ο Σατανας, ο πλανων την οικουμενην ολην, εβληθη εις την γην, και οι αγγελοι αυτου μετ αυτου εβληθησαν. 10και ηκουσα φωνην μεγαλην εν τῳ ουρανῳ λεγουσαν Αρτι εγενετο η σωτηρια και η δυναμις και η βασιλεια του Θεου ημων και η εξουσια του Χριστου αυτου, οτι εβληθη ο κατηγωρ των αδελφων ημων, ο κατηγορων αυτους ενωπιον του Θεου ημων ημερας και νυκτος. 11και αυτοι ενικησαν αυτον δια το αιμα του Αρνιου και δια τον λογον της μαρτυριας αυτων, και ουκ ηγαπησαν την ψυχην αυτων αχρι θανατου. 12δια τουτο ευφραινεσθε, ουρανοι και οι εν αυτοις σκηνουντες· ουαι την γην και την θαλασσαν, οτι κατεβη ο διαβολος προς υμας εχων θυμον μεγαν, ειδως οτι ολιγον καιρον εχει. 13Και οτε ειδεν ο δρακων οτι εβληθη εις την γην, εδιωξεν την γυναικα ητις ετεκεν τον αρσενα. 14και εδοθησαν τῃ γυναικι αι δυο πτερυγες του αετου του μεγαλου, ινα πετηται εις την ερημον εις τον τοπον αυτης, οπου τρεφεται εκει καιρον και καιρους και ημισυ καιρου απο προσωπου του οφεως. 15και εβαλεν ο οφις εκ του στοματος αυτου οπισω της γυναικος υδωρ ως ποταμον, ινα αυτην ποταμοφορητον ποιησῃ. 16και εβοηθησεν η γη τῃ γυναικι, και ηνοιξεν η γη το στομα αυτης και κατεπιεν τον ποταμον ον εβαλεν ο δρακων εκ του στοματος αυτου. 17και ωργισθη ο δρακων επι τῃ γυναικι, και απηλθεν ποιησαι πολεμον μετα των λοιπων του σπερματος αυτης, των τηρουντων τας εντολας του Θεου και εχοντων την μαρτυριαν Ιησου· 18και εσταθη επι την αμμον της θαλασσης.