1Και ειδον αλλον αγγελον ισχυρον καταβαινοντα εκ του ουρανου, περιβεβλημενον νεφελην, και η ιρις επι την κεφαλην αυτου, και το προσωπον αυτου ως ο ηλιος, και οι ποδες αυτου ως στυλοι πυρος, 2και εχων εν τῃ χειρι αυτου βιβλαριδιον ηνεῳγμενον. και εθηκεν τον ποδα αυτου τον δεξιον επι της θαλασσης, τον δε ευωνυμον επι της γης, 3και εκραξεν φωνῃ μεγαλῃ ωσπερ λεων μυκαται. και οτε εκραξεν, ελαλησαν αι επτα βρονται τας εαυτων φωνας. 4Και οτε ελαλησαν αι επτα βρονται, ημελλον γραφειν· και ηκουσα φωνην εκ του ουρανου λεγουσαν Σφραγισον α ελαλησαν αι επτα βρονται, και μη αυτα γραψῃς. 5Και ο αγγελος, ον ειδον εστωτα επι της θαλασσης και επι της γης, ηρεν την χειρα αυτου την δεξιαν εις τον ουρανον, 6και ωμοσεν εν τῳ ζωντι εις τους αιωνας των αιωνων, ος εκτισεν τον ουρανον και τα εν αυτῳ και την γην και τα εν αυτῃ και την θαλασσαν και τα εν αυτῃ, οτι χρονος ουκετι εσται, 7αλλ εν ταις ημεραις της φωνης του εβδομου αγγελου, οταν μελλῃ σαλπιζειν, και ετελεσθη το μυστηριον του Θεου, ως ευηγγελισεν τους εαυτου δουλους τους προφητας. 8Και η φωνη ην ηκουσα εκ του ουρανου, παλιν λαλουσαν μετ εμου και λεγουσαν Υπαγε λαβε το βιβλιον το ηνεῳγμενον εν τῃ χειρι του αγγελου του εστωτος επι της θαλασσης και επι της γης. 9και απηλθα προς τον αγγελον, λεγων αυτῳ δουναι μοι το βιβλαριδιον. και λεγει μοι Λαβε και καταφαγε αυτο, και πικρανει σου την κοιλιαν, αλλ εν τῳ στοματι σου εσται γλυκυ ως μελι. 10και ελαβον το βιβλαριδιον εκ της χειρος του αγγελου και κατεφαγον αυτο, και ην εν τῳ στοματι μου ως μελι γλυκυ· και οτε εφαγον αυτο, επικρανθη η κοιλια μου. 11και λεγουσιν μοι Δει σε παλιν προφητευσαι επι λαοις και εθνεσιν και γλωσσαις και βασιλευσιν πολλοις.