1Ιδων δε τους οχλους ανεβη εις το ορος· και καθισαντος αυτου προσηλθαν αυτῳ οι μαθηται αυτου· 2και ανοιξας το στομα αυτου εδιδασκεν αυτους λεγων 3Μακαριοι οι πτωχοι τῳ πνευματι, οτι αυτων εστιν η βασιλεια των ουρανων. 4μακαριοι οι πενθουντες, οτι αυτοι παρακληθησονται. 5μακαριοι οι πραεις, οτι αυτοι κληρονομησουσιν την γην. 6μακαριοι οι πεινωντες και διψωντες την δικαιοσυνην, οτι αυτοι χορτασθησονται. 7μακαριοι οι ελεημονες, οτι αυτοι ελεηθησονται. 8μακαριοι οι καθαροι τῃ καρδιᾳ, οτι αυτοι τον Θεον οψονται. 9μακαριοι οι ειρηνοποιοι, οτι αυτοι υιοι Θεου κληθησονται. 10μακαριοι οι δεδιωγμενοι ενεκεν δικαιοσυνης, οτι αυτων εστιν η βασιλεια των ουρανων. 11μακαριοι εστε οταν ονειδισωσιν υμας και διωξωσιν και ειπωσιν παν πονηρον καθ υμων ψευδομενοι ενεκεν εμου. 12χαιρετε και αγαλλιασθε, οτι ο μισθος υμων πολυς εν τοις ουρανοις· ουτως γαρ εδιωξαν τους προφητας τους προ υμων. 13Υμεις εστε το αλας της γης· εαν δε το αλας μωρανθῃ, εν τινι αλισθησεται; εις ουδεν ισχυει ετι ει μη βληθεν εξω καταπατεισθαι υπο των ανθρωπων. 14Υμεις εστε το φως του κοσμου. ου δυναται πολις κρυβηναι επανω ορους κειμενη· 15ουδε καιουσιν λυχνον και τιθεασιν αυτον υπο τον μοδιον, αλλ επι την λυχνιαν, και λαμπει πασιν τοις εν τῃ οικιᾳ. 16ουτως λαμψατω το φως υμων εμπροσθεν των ανθρωπων, οπως ιδωσιν υμων τα καλα εργα και δοξασωσιν τον πατερα υμων τον εν τοις ουρανοις. 17Μη νομισητε οτι ηλθον καταλυσαι τον νομον η τους προφητας· ουκ ηλθον καταλυσαι αλλα πληρωσαι· 18αμην γαρ λεγω υμιν, εως αν παρελθῃ ο ουρανος και η γη, ιωτα εν η μια κεραια ου μη παρελθῃ απο του νομου, εως αν παντα γενηται. 19ος εαν ουν λυσῃ μιαν των εντολων τουτων των ελαχιστων και διδαξῃ ουτως τους ανθρωπους, ελαχιστος κληθησεται εν τῃ βασιλειᾳ των ουρανων· ος δ αν ποιησῃ και διδαξῃ, ουτος μεγας κληθησεται εν τῃ βασιλειᾳ των ουρανων. 20λεγω γαρ υμιν οτι εαν μη περισσευσῃ υμων η δικαιοσυνη πλειον των γραμματεων και Φαρισαιων, ου μη εισελθητε εις την βασιλειαν των ουρανων. 21Ηκουσατε οτι ερρεθη τοις αρχαιοις Ου φονευσεις· ος δ αν φονευσῃ, ενοχος εσται τῃ κρισει. 22εγω δε λεγω υμιν οτι πας ο οργιζομενος τῳ αδελφῳ αυτου ενοχος εσται τῃ κρισει· ος δ αν ειπῃ τῳ αδελφῳ αυτου Ρακα, ενοχος εσται τῳ συνεδριῳ· ος δ αν ειπῃ Μωρε, ενοχος εσται εις την γεενναν του πυρος. 23εαν ουν προσφερῃς το δωρον σου επι το θυσιαστηριον κακει μνησθῃς οτι ο αδελφος σου εχει τι κατα σου, 24αφες εκει το δωρον σου εμπροσθεν του θυσιαστηριου και υπαγε πρωτον διαλλαγηθι τῳ αδελφῳ σου, και τοτε ελθων προσφερε το δωρον σου. 25ισθι ευνοων τῳ αντιδικῳ σου ταχυ εως οτου ει μετ αυτου εν τῃ οδῳ· μη ποτε σε παραδῳ ο αντιδικος τῳ κριτῃ, και ο κριτης τῳ υπηρετῃ, και εις φυλακην βληθησῃ· 26αμην λεγω σοι, ου μη εξελθῃς εκειθεν εως αν αποδῳς τον εσχατον κοδραντην. 27Ηκουσατε οτι ερρεθη Ου μοιχευσεις. 28εγω δε λεγω υμιν οτι πας ο βλεπων γυναικα προς το επιθυμησαι αυτην ηδη εμοιχευσεν αυτην εν τῃ καρδιᾳ αυτου. 29ει δε ο οφθαλμος σου ο δεξιος σκανδαλιζει σε, εξελε αυτον και βαλε απο σου· συμφερει γαρ σοι ινα αποληται εν των μελων σου και μη ολον το σωμα σου βληθῃ εις γεενναν. 30και ει η δεξια σου χειρ σκανδαλιζει σε, εκκοψον αυτην και βαλε απο σου· συμφερει γαρ σοι ινα αποληται εν των μελων σου και μη ολον το σωμα σου εις γεενναν απελθῃ. 31Ερρεθη δε Ος αν απολυσῃ την γυναικα αυτου, δοτω αυτῃ αποστασιον. 32εγω δε λεγω υμιν οτι πας ο απολυων την γυναικα αυτου παρεκτος λογου πορνειας ποιει αυτην μοιχευθηναι, και ος εαν απολελυμενην γαμησῃ μοιχαται. 33Παλιν ηκουσατε οτι ερρεθη τοις αρχαιοις Ουκ επιορκησεις, αποδωσεις δε τῳ Κυριῳ τους ορκους σου. 34εγω δε λεγω υμιν μη ομοσαι ολως· μητε εν τῳ ουρανῳ, οτι θρονος εστιν του Θεου· 35μητε εν τῃ γῃ, οτι υποποδιον εστιν των ποδων αυτου· μητε εις Ιεροσολυμα, οτι πολις εστιν του μεγαλου Βασιλεως· 36μητε εν τῃ κεφαλῃ σου ομοσῃς, οτι ου δυνασαι μιαν τριχα λευκην ποιησαι η μελαιναν. 37εστω δε ο λογος υμων ναι ναι, ου ου· το δε περισσον τουτων εκ του πονηρου εστιν. 38Ηκουσατε οτι ερρεθη Οφθαλμον αντι οφθαλμου και οδοντα αντι οδοντος. 39εγω δε λεγω υμιν μη αντιστηναι τῳ πονηρῳ· αλλ οστις σε ραπιζει εις την δεξιαν σιαγονα σου, στρεψον αυτῳ και την αλλην· 40και τῳ θελοντι σοι κριθηναι και τον χιτωνα σου λαβειν, αφες αυτῳ και το ιματιον· 41και οστις σε αγγαρευσει μιλιον εν, υπαγε μετ αυτου δυο. 42τῳ αιτουντι σε δος, και τον θελοντα απο σου δανισασθαι μη αποστραφῃς. 43Ηκουσατε οτι ερρεθη Αγαπησεις τον πλησιον σου και μισησεις τον εχθρον σου. 44εγω δε λεγω υμιν, αγαπατε τους εχθρους υμων και προσευχεσθε υπερ των διωκοντων υμας· 45οπως γενησθε υιοι του Πατρος υμων του εν ουρανοις, οτι τον ηλιον αυτου ανατελλει επι πονηρους και αγαθους και βρεχει επι δικαιους και αδικους. 46εαν γαρ αγαπησητε τους αγαπωντας υμας, τινα μισθον εχετε; ουχι και οι τελωναι το αυτο ποιουσιν; 47και εαν ασπασησθε τους αδελφους υμων μονον, τι περισσον ποιειτε; ουχι και οι εθνικοι το αυτο ποιουσιν; 48Εσεσθε ουν υμεις τελειοι ως ο Πατηρ υμων ο ουρανιος τελειος εστιν.