1Και οτε ηγγισαν εις Ιεροσολυμα και ηλθον εις Βηθφαγη εις το ορος των Ελαιων, τοτε Ιησους απεστειλεν δυο μαθητας 2λεγων αυτοις Πορευεσθε εις την κωμην την κατεναντι υμων, και ευθυς ευρησετε ονον δεδεμενην και πωλον μετ αυτης· λυσαντες αγαγετε μοι. 3και εαν τις υμιν ειπῃ τι, ερειτε οτι Ο Κυριος αυτων χρειαν εχει· ευθυς δε αποστελει αυτους. 4Τουτο δε γεγονεν ινα πληρωθῃ το ρηθεν δια του προφητου λεγοντος 5Ειπατε τῃ θυγατρι Σιων Ιδου ο Βασιλευς σου ερχεται σοι πραυς και επιβεβηκως επι ονον και επι πωλον υιον υποζυγιου. 6πορευθεντες δε οι μαθηται και ποιησαντες καθως συνεταξεν αυτοις ο Ιησους 7ηγαγον την ονον και τον πωλον, και επεθηκαν επ αυτων τα ιματια, και επεκαθισεν επανω αυτων. 8ο δε πλειστος οχλος εστρωσαν εαυτων τα ιματια εν τῃ οδῳ, αλλοι δε εκοπτον κλαδους απο των δενδρων και εστρωννυον εν τῃ οδῳ. 9οι δε οχλοι οι προαγοντες αυτον και οι ακολουθουντες εκραζον λεγοντες Ωσαννα τῳ υιῳ Δαυειδ· Ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι Κυριου· Ωσαννα εν τοις υψιστοις. 10και εισελθοντος αυτου εις Ιεροσολυμα εσεισθη πασα η πολις λεγουσα Τις εστιν ουτος; 11οι δε οχλοι ελεγον Ουτος εστιν ο προφητης Ιησους ο απο Ναζαρεθ της Γαλιλαιας. 12Και εισηλθεν Ιησους εις το ιερον και εξεβαλεν παντας τους πωλουντας και αγοραζοντας εν τῳ ιερῳ και τας τραπεζας των κολλυβιστων κατεστρεψεν και τας καθεδρας των πωλουντων τας περιστερας, 13και λεγει αυτοις Γεγραπται Ο οικος μου οικος προσευχης κληθησεται, υμεις δε αυτον ποιειτε σπηλαιον λῃστων. 14Και προσηλθον αυτῳ τυφλοι και χωλοι εν τῳ ιερῳ, και εθεραπευσεν αυτους. 15ιδοντες δε οι αρχιερεις και οι γραμματεις τα θαυμασια α εποιησεν και τους παιδας τους κραζοντας εν τῳ ιερῳ και λεγοντας Ωσαννα τῳ υιῳ Δαυειδ, ηγανακτησαν, 16και ειπαν αυτῳ Ακουεις τι ουτοι λεγουσιν; ο δε Ιησους λεγει αυτοις Ναι· ουδεποτε ανεγνωτε οτι Εκ στοματος νηπιων και θηλαζοντων κατηρτισω αινον; 17Και καταλιπων αυτους εξηλθεν εξω της πολεως εις Βηθανιαν, και ηυλισθη εκει. 18Πρωι δε επαναγαγων εις την πολιν επεινασεν. 19και ιδων συκην μιαν επι της οδου ηλθεν επ αυτην, και ουδεν ευρεν εν αυτῃ ει μη φυλλα μονον, και λεγει αυτῃ Ου μηκετι εκ σου καρπος γενηται εις τον αιωνα. και εξηρανθη παραχρημα η συκη. 20και ιδοντες οι μαθηται εθαυμασαν λεγοντες Πως παραχρημα εξηρανθη η συκη; 21αποκριθεις δε ο Ιησους ειπεν αυτοις Αμην λεγω υμιν, εαν εχητε πιστιν και μη διακριθητε, ου μονον το της συκης ποιησετε, αλλα καν τῳ ορει τουτῳ ειπητε Αρθητι και βληθητι εις την θαλασσαν, γενησεται· 22και παντα οσα αν αιτησητε εν τῃ προσευχῃ πιστευοντες λημψεσθε. 23Και ελθοντος αυτου εις το ιερον προσηλθον αυτῳ διδασκοντι οι αρχιερεις και οι πρεσβυτεροι του λαου λεγοντες Εν ποιᾳ εξουσιᾳ ταυτα ποιεις; και τις σοι εδωκεν την εξουσιαν ταυτην; 24αποκριθεις δε ο Ιησους ειπεν αυτοις Ερωτησω υμας καγω λογον ενα, ον εαν ειπητε μοι, καγω υμιν ερω εν ποιᾳ εξουσιᾳ ταυτα ποιω· 25το βαπτισμα το Ιωανου ποθεν ην; εξ ουρανου η εξ ανθρωπων; οι δε διελογιζοντο εν εαυτοις λεγοντες· Εαν ειπωμεν Εξ ουρανου, ερει ημιν Δια τι ουν ουκ επιστευσατε αυτῳ; 26εαν δε ειπωμεν Εξ ανθρωπων, φοβουμεθα τον οχλον· παντες γαρ ως προφητην εχουσιν τον Ιωανην. 27και αποκριθεντες τῳ Ιησου ειπαν Ουκ οιδαμεν. εφη αυτοις και αυτος Ουδε εγω λεγω υμιν εν ποιᾳ εξουσιᾳ ταυτα ποιω. 28Τι δε υμιν δοκει; ανθρωπος ειχεν τεκνα δυο· προσελθων τῳ πρωτῳ ειπεν Τεκνον, υπαγε σημερον εργαζου εν τῳ αμπελωνι. 29ο δε αποκριθεις ειπεν Εγω κυριε, και ουκ απηλθεν. 30προσελθων δε τῳ δευτερῳ ειπεν ωσαυτως. ο δε αποκριθεις ειπεν Ου θελω, υστερον μεταμεληθεις απηλθεν. 31τις εκ των δυο εποιησεν το θελημα του πατρος; λεγουσιν Ο υστερος. λεγει αυτοις ο Ιησους Αμην λεγω υμιν οτι οι τελωναι και αι πορναι προαγουσιν υμας εις την βασιλειαν του Θεου. 32ηλθεν γαρ Ιωανης προς υμας εν οδῳ δικαιοσυνης, και ουκ επιστευσατε αυτῳ· οι δε τελωναι και αι πορναι επιστευσαν αυτῳ· υμεις δε ιδοντες ουδε μετεμεληθητε υστερον του πιστευσαι αυτῳ. 33Αλλην παραβολην ακουσατε. Ανθρωπος ην οικοδεσποτης οστις εφυτευσεν αμπελωνα, και φραγμον αυτῳ περιεθηκεν και ωρυξεν εν αυτῳ ληνον και ῳκοδομησεν πυργον, και εξεδετο αυτον γεωργοις, και απεδημησεν. 34οτε δε ηγγισεν ο καιρος των καρπων, απεστειλεν τους δουλους αυτου προς τους γεωργους λαβειν τους καρπους αυτου. 35και λαβοντες οι γεωργοι τους δουλους αυτου ον μεν εδειραν, ον δε απεκτειναν, ον δε ελιθοβολησαν. 36παλιν απεστειλεν αλλους δουλους πλειονας των πρωτων, και εποιησαν αυτοις ωσαυτως. 37υστερον δε απεστειλεν προς αυτους τον υιον αυτου λεγων Εντραπησονται τον υιον μου. 38οι δε γεωργοι ιδοντες τον υιον ειπον εν εαυτοις Ουτος εστιν ο κληρονομος· δευτε αποκτεινωμεν αυτον και σχωμεν την κληρονομιαν αυτου· 39και λαβοντες αυτον εξεβαλον εξω του αμπελωνος και απεκτειναν. 40οταν ουν ελθῃ ο κυριος του αμπελωνος, τι ποιησει τοις γεωργοις εκεινοις; 41λεγουσιν αυτῳ Κακους κακως απολεσει αυτους, και τον αμπελωνα εκδωσεται αλλοις γεωργοις, οιτινες αποδωσουσιν αυτῳ τους καρπους εν τοις καιροις αυτων. 42Λεγει αυτοις ο Ιησους Ουδεποτε ανεγνωτε εν ταις γραφαις Λιθον ον απεδοκιμασαν οι οικοδομουντες, ουτος εγενηθη εις κεφαλην γωνιας· παρα Κυριου εγενετο αυτη, και εστιν θαυμαστη εν οφθαλμοις ημων; 43δια τουτο λεγω υμιν οτι αρθησεται αφ υμων η βασιλεια του Θεου και δοθησεται εθνει ποιουντι τους καρπους αυτης. 44και ο πεσων επι τον λιθον τουτον συνθλασθησεται· εφ ον δ αν πεσῃ, λικμησει αυτον. 45Και ακουσαντες οι αρχιερεις και οι Φαρισαιοι τας παραβολας αυτου εγνωσαν οτι περι αυτων λεγει· 46και ζητουντες αυτον κρατησαι εφοβηθησαν τους οχλους, επει εις προφητην αυτον ειχον.