1Ομοια γαρ εστιν η βασιλεια των ουρανων ανθρωπῳ οικοδεσποτῃ, οστις εξηλθεν αμα πρωι μισθωσασθαι εργατας εις τον αμπελωνα αυτου. 2συμφωνησας δε μετα των εργατων εκ δηναριου την ημεραν απεστειλεν αυτους εις τον αμπελωνα αυτου. 3και εξελθων περι τριτην ωραν ειδεν αλλους εστωτας εν τῃ αγορᾳ αργους, 4και εκεινοις ειπεν Υπαγετε και υμεις εις τον αμπελωνα, και ο εαν ῃ δικαιον δωσω υμιν. 5οι δε απηλθον. παλιν δε εξελθων περι εκτην και ενατην ωραν εποιησεν ωσαυτως. 6περι δε την ενδεκατην εξελθων ευρεν αλλους εστωτας, και λεγει αυτοις Τι ωδε εστηκατε ολην την ημεραν αργοι; 7λεγουσιν αυτῳ Οτι ουδεις ημας εμισθωσατο. λεγει αυτοις Υπαγετε και υμεις εις τον αμπελωνα. 8οψιας δε γενομενης λεγει ο κυριος του αμπελωνος τῳ επιτροπῳ αυτου Καλεσον τους εργατας και αποδος τον μισθον, αρξαμενος απο των εσχατων εως των πρωτων. 9ελθοντες δε οι περι την ενδεκατην ωραν ελαβον ανα δηναριον. 10και ελθοντες οι πρωτοι ενομισαν οτι πλειον λημψονται· και ελαβον το ανα δηναριον και αυτοι. 11λαβοντες δε εγογγυζον κατα του οικοδεσποτου 12λεγοντες Ουτοι οι εσχατοι μιαν ωραν εποιησαν, και ισους αυτους ημιν εποιησας τοις βαστασασι το βαρος της ημερας και τον καυσωνα. 13ο δε αποκριθεις ενι αυτων ειπεν Εταιρε, ουκ αδικω σε· ουχι δηναριου συνεφωνησας μοι; 14αρον το σον και υπαγε· θελω δε τουτῳ τῳ εσχατῳ δουναι ως και σοι· 15ουκ εξεστιν μοι ο θελω ποιησαι εν τοις εμοις; η ο οφθαλμος σου πονηρος εστιν οτι εγω αγαθος ειμι; 16Ουτως εσονται οι εσχατοι πρωτοι και οι πρωτοι εσχατοι. 17Μελλων δε αναβαινειν Ιησους εις Ιεροσολυμα παρελαβεν τους δωδεκα κατ ιδιαν, και εν τῃ οδῳ ειπεν αυτοις 18Ιδου αναβαινομεν εις Ιεροσολυμα, και ο Υιος του ανθρωπου παραδοθησεται τοις αρχιερευσιν και γραμματευσιν, και κατακρινουσιν αυτον εις θανατον, 19και παραδωσουσιν αυτον τοις εθνεσιν εις το εμπαιξαι και μαστιγωσαι και σταυρωσαι, και τῃ τριτῃ ημερᾳ εγερθησεται. 20Τοτε προσηλθεν αυτῳ η μητηρ των υιων Ζεβεδαιου μετα των υιων αυτης προσκυνουσα και αιτουσα τι απ αυτου. 21ο δε ειπεν αυτῃ Τι θελεις; λεγει αυτῳ Ειπε ινα καθισωσιν ουτοι οι δυο υιοι μου εις εκ δεξιων και εις εξ ευωνυμων σου εν τῃ βασιλειᾳ σου. 22αποκριθεις δε ο Ιησους ειπεν Ουκ οιδατε τι αιτεισθε. δυνασθε πιειν το ποτηριον ο εγω μελλω πινειν; λεγουσιν αυτῳ Δυναμεθα. 23λεγει αυτοις Το μεν ποτηριον μου πιεσθε, το δε καθισαι εκ δεξιων μου και εξ ευωνυμων ουκ εστιν εμον τουτο δουναι, αλλ οις ητοιμασται υπο του Πατρος μου. 24και ακουσαντες οι δεκα ηγανακτησαν περι των δυο αδελφων. 25ο δε Ιησους προσκαλεσαμενος αυτους ειπεν Οιδατε οτι οι αρχοντες των εθνων κατακυριευουσιν αυτων και οι μεγαλοι κατεξουσιαζουσιν αυτων. 26ουχ ουτως εστιν εν υμιν· αλλ ος εαν θελῃ εν υμιν μεγας γενεσθαι, εσται υμων διακονος, 27και ος αν θελῃ εν υμιν ειναι πρωτος, εσται υμων δουλος· 28ωσπερ ο Υιος του ανθρωπου ουκ ηλθεν διακονηθηναι, αλλα διακονησαι και δουναι την ψυχην αυτου λυτρον αντι πολλων. 29Και εκπορευομενων αυτων απο Ιερειχω ηκολουθησεν αυτῳ οχλος πολυς. 30και ιδου δυο τυφλοι καθημενοι παρα την οδον, ακουσαντες οτι Ιησους παραγει, εκραξαν λεγοντες Κυριε, ελεησον ημας, υιος Δαυειδ. 31ο δε οχλος επετιμησεν αυτοις ινα σιωπησωσιν· οι δε μειζον εκραξαν λεγοντες Κυριε, ελεησον ημας, υιος Δαυειδ. 32και στας ο Ιησους εφωνησεν αυτους και ειπεν Τι θελετε ποιησω υμιν; 33λεγουσιν αυτῳ Κυριε, ινα ανοιγωσιν οι οφθαλμοι ημων. 34σπλαγχνισθεις δε ο Ιησους ηψατο των ομματων αυτων, και ευθεως ανεβλεψαν και ηκολουθησαν αυτῳ.