1Εν τῃ ημερᾳ εκεινῃ εξελθων ο Ιησους της οικιας εκαθητο παρα την θαλασσαν· 2και συνηχθησαν προς αυτον οχλοι πολλοι, ωστε αυτον εις πλοιον εμβαντα καθησθαι, και πας ο οχλος επι τον αιγιαλον ειστηκει. 3και ελαλησεν αυτοις πολλα εν παραβολαις λεγων Ιδου εξηλθεν ο σπειρων του σπειρειν. 4και εν τῳ σπειρειν αυτον α μεν επεσεν παρα την οδον, και ελθοντα τα πετεινα κατεφαγεν αυτα. 5αλλα δε επεσεν επι τα πετρωδη οπου ουκ ειχεν γην πολλην, και ευθεως εξανετειλεν δια το μη εχειν βαθος γης, 6ηλιου δε ανατειλαντος εκαυματισθη και δια το μη εχειν ριζαν εξηρανθη. 7αλλα δε επεσεν επι τας ακανθας, και ανεβησαν αι ακανθαι και απεπνιξαν αυτα. 8αλλα δε επεσεν επι την γην την καλην και εδιδου καρπον, ο μεν εκατον ο δε εξηκοντα ο δε τριακοντα. 9ο εχων ωτα ακουετω. 10Και προσελθοντες οι μαθηται ειπαν αυτῳ Δια τι εν παραβολαις λαλεις αυτοις; 11ο δε αποκριθεις ειπεν οτι Υμιν δεδοται γνωναι τα μυστηρια της βασιλειας των ουρανων, εκεινοις δε ου δεδοται. 12οστις γαρ εχει, δοθησεται αυτῳ και περισσευθησεται· οστις δε ουκ εχει, και ο εχει αρθησεται απ αυτου. 13δια τουτο εν παραβολαις αυτοις λαλω, οτι βλεποντες ου βλεπουσιν και ακουοντες ουκ ακουουσιν ουδε συνιουσιν. 14και αναπληρουται αυτοις η προφητεια Ησαιου η λεγουσα Ακοῃ ακουσετε και ου μη συνητε, και βλεποντες βλεψετε και ου μη ιδητε. 15επαχυνθη γαρ η καρδια του λαου τουτου, και τοις ωσιν βαρεως ηκουσαν, και τους οφθαλμους αυτων εκαμμυσαν· μη ποτε ιδωσιν τοις οφθαλμοις και τοις ωσιν ακουσωσιν και τῃ καρδιᾳ συνωσιν και επιστρεψωσιν, και ιασομαι αυτους. 16υμων δε μακαριοι οι οφθαλμοι οτι βλεπουσιν, και τα ωτα υμων οτι ακουουσιν. 17αμην γαρ λεγω υμιν οτι πολλοι προφηται και δικαιοι επεθυμησαν ιδειν α βλεπετε και ουκ ειδαν, και ακουσαι α ακουετε και ουκ ηκουσαν. 18Υμεις ουν ακουσατε την παραβολην του σπειραντος. 19Παντος ακουοντος τον λογον της βασιλειας και μη συνιεντος, ερχεται ο πονηρος και αρπαζει το εσπαρμενον εν τῃ καρδιᾳ αυτου· ουτος εστιν ο παρα την οδον σπαρεις. 20ο δε επι τα πετρωδη σπαρεις, ουτος εστιν ο τον λογον ακουων και ευθυς μετα χαρας λαμβανων αυτον· 21ουκ εχει δε ριζαν εν εαυτῳ αλλα προσκαιρος εστιν, γενομενης δε θλιψεως η διωγμου δια τον λογον ευθυς σκανδαλιζεται. 22ο δε εις τας ακανθας σπαρεις, ουτος εστιν ο τον λογον ακουων, και η μεριμνα του αιωνος και η απατη του πλουτου συμπνιγει τον λογον, και ακαρπος γινεται. 23ο δε επι την καλην γην σπαρεις, ουτος εστιν ο τον λογον ακουων και συνιεις, ος δη καρποφορει και ποιει ο μεν εκατον ο δε εξηκοντα ο δε τριακοντα. 24Αλλην παραβολην παρεθηκεν αυτοις λεγων Ωμοιωθη η βασιλεια των ουρανων ανθρωπῳ σπειραντι καλον σπερμα εν τῳ αγρῳ αυτου. 25εν δε τῳ καθευδειν τους ανθρωπους ηλθεν αυτου ο εχθρος και επεσπειρεν ζιζανια ανα μεσον του σιτου και απηλθεν. 26οτε δε εβλαστησεν ο χορτος και καρπον εποιησεν, τοτε εφανη και τα ζιζανια. 27προσελθοντες δε οι δουλοι του οικοδεσποτου ειπον αυτῳ Κυριε, ουχι καλον σπερμα εσπειρας εν τῳ σῳ αγρῳ; ποθεν ουν εχει ζιζανια; 28ο δε εφη αυτοις Εχθρος ανθρωπος τουτο εποιησεν. οι δε δουλοι αυτῳ λεγουσιν Θελεις ουν απελθοντες συλλεξωμεν αυτα; 29ο δε φησιν Ου, μη ποτε συλλεγοντες τα ζιζανια εκριζωσητε αμα αυτοις τον σιτον· 30αφετε συναυξανεσθαι αμφοτερα εως του θερισμου· και εν καιρῳ του θερισμου ερω τοις θερισταις Συλλεξατε πρωτον τα ζιζανια και δησατε αυτα εις δεσμας προς το κατακαυσαι αυτα, τον δε σιτον συναγαγετε εις την αποθηκην μου. 31Αλλην παραβολην παρεθηκεν αυτοις λεγων Ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων κοκκῳ σιναπεως, ον λαβων ανθρωπος εσπειρεν εν τῳ αγρῳ αυτου· 32ο μικροτερον μεν εστιν παντων των σπερματων, οταν δε αυξηθῃ, μειζον των λαχανων εστιν και γινεται δενδρον, ωστε ελθειν τα πετεινα του ουρανου και κατασκηνοιν εν τοις κλαδοις αυτου. 33Αλλην παραβολην ελαλησεν αυτοις Ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων ζυμῃ, ην λαβουσα γυνη ενεκρυψεν εις αλευρου σατα τρια, εως ου εζυμωθη ολον. 34Ταυτα παντα ελαλησεν ο Ιησους εν παραβολαις τοις οχλοις, και χωρις παραβολης ουδεν ελαλει αυτοις· 35οπως πληρωθῃ το ρηθεν δια του προφητου λεγοντος Ανοιξω εν παραβολαις το στομα μου, ερευξομαι κεκρυμμενα απο καταβολης. 36Τοτε αφεις τους οχλους ηλθεν εις την οικιαν. Και προσηλθον αυτῳ οι μαθηται αυτου λεγοντες Διασαφησον ημιν την παραβολην των ζιζανιων του αγρου. 37ο δε αποκριθεις ειπεν Ο σπειρων το καλον σπερμα εστιν ο Υιος του ανθρωπου· 38ο δε αγρος εστιν ο κοσμος· το δε καλον σπερμα, ουτοι εισιν οι υιοι της βασιλειας· τα δε ζιζανια εισιν οι υιοι του πονηρου, 39ο δε εχθρος ο σπειρας αυτα εστιν ο διαβολος· ο δε θερισμος συντελεια αιωνος εστιν, οι δε θερισται αγγελοι εισιν. 40ωσπερ ουν συλλεγεται τα ζιζανια και πυρι κατακαιεται, ουτως εσται εν τῃ συντελειᾳ του αιωνος. 41αποστελει ο Υιος του ανθρωπου τους αγγελους αυτου, και συλλεξουσιν εκ της βασιλειας αυτου παντα τα σκανδαλα και τους ποιουντας την ανομιαν, 42και βαλουσιν αυτους εις την καμινον του πυρος· εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων. 43τοτε οι δικαιοι εκλαμψουσιν ως ο ηλιος εν τῃ βασιλειᾳ του Πατρος αυτων. ο εχων ωτα ακουετω. 44Ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων θησαυρῳ κεκρυμμενῳ εν τῳ αγρῳ, ον ευρων ανθρωπος εκρυψεν, και απο της χαρας αυτου υπαγει και πωλει οσα εχει και αγοραζει τον αγρον εκεινον. 45Παλιν ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων εμπορῳ ζητουντι καλους μαργαριτας· 46ευρων δε ενα πολυτιμον μαργαριτην απελθων πεπρακεν παντα οσα ειχεν και ηγορασεν αυτον. 47Παλιν ομοια εστιν η βασιλεια των ουρανων σαγηνῃ βληθεισῃ εις την θαλασσαν και εκ παντος γενους συναγαγουσῃ· 48ην οτε επληρωθη αναβιβασαντες επι τον αιγιαλον και καθισαντες συνελεξαν τα καλα εις αγγη, τα δε σαπρα εξω εβαλον. 49ουτως εσται εν τῃ συντελειᾳ του αιωνος· εξελευσονται οι αγγελοι και αφοριουσιν τους πονηρους εκ μεσου των δικαιων, 50και βαλουσιν αυτους εις την καμινον του πυρος· εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων. 51Συνηκατε ταυτα παντα; λεγουσιν αυτῳ Ναι. 52ο δε ειπεν αυτοις Δια τουτο πας γραμματευς μαθητευθεις τῃ βασιλειᾳ των ουρανων ομοιος εστιν ανθρωπῳ οικοδεσποτῃ οστις εκβαλλει εκ του θησαυρου αυτου καινα και παλαια. 53Και εγενετο οτε ετελεσεν ο Ιησους τας παραβολας ταυτας, μετηρεν εκειθεν. 54και ελθων εις την πατριδα αυτου εδιδασκεν αυτους εν τῃ συναγωγῃ αυτων, ωστε εκπλησσεσθαι αυτους και λεγειν Ποθεν τουτῳ η σοφια αυτη και αι δυναμεις; 55ουχ ουτος εστιν ο του τεκτονος υιος; ουχ η μητηρ αυτου λεγεται Μαριαμ και οι αδελφοι αυτου Ιακωβος και Ιωσηφ και Σιμων και Ιουδας; 56και αι αδελφαι αυτου ουχι πασαι προς ημας εισιν; ποθεν ουν τουτῳ ταυτα παντα; 57και εσκανδαλιζοντο εν αυτῳ. ο δε Ιησους ειπεν αυτοις Ουκ εστιν προφητης ατιμος ει μη εν τῃ πατριδι και εν τῃ οικιᾳ αυτου. 58και ουκ εποιησεν εκει δυναμεις πολλας δια την απιστιαν αυτων.