1Και εγενετο οτε ετελεσεν ο Ιησους διατασσων τοις δωδεκα μαθηταις αυτου, μετεβη εκειθεν του διδασκειν και κηρυσσειν εν ταις πολεσιν αυτων. 2Ο δε Ιωανης ακουσας εν τῳ δεσμωτηριῳ τα εργα του Χριστου, πεμψας δια των μαθητων αυτου 3ειπεν αυτῳ Συ ει ο ερχομενος, η ετερον προσδοκωμεν; 4και αποκριθεις ο Ιησους ειπεν αυτοις Πορευθεντες απαγγειλατε Ιωανει α ακουετε και βλεπετε· 5τυφλοι αναβλεπουσιν και χωλοι περιπατουσιν, λεπροι καθαριζονται και κωφοι ακουουσιν, και νεκροι εγειρονται και πτωχοι ευαγγελιζονται· 6και μακαριος εστιν ος εαν μη σκανδαλισθῃ εν εμοι. 7Τουτων δε πορευομενων ηρξατο ο Ιησους λεγειν τοις οχλοις περι Ιωανου Τι εξηλθατε εις την ερημον θεασασθαι; καλαμον υπο ανεμου σαλευομενον; 8αλλα τι εξηλθατε ιδειν; ανθρωπον εν μαλακοις ημφιεσμενον; ιδου οι τα μαλακα φορουντες εν τοις οικοις των βασιλεων. 9αλλα τι εξηλθατε; προφητην ιδειν; ναι, λεγω υμιν, και περισσοτερον προφητου. 10ουτος εστιν περι ου γεγραπται Ιδου εγω αποστελλω τον αγγελον μου προ προσωπου σου, ος κατασκευασει την οδον σου εμπροσθεν σου. 11αμην λεγω υμιν, ουκ εγηγερται εν γεννητοις γυναικων μειζων Ιωανου του Βαπτιστου· ο δε μικροτερος εν τῃ βασιλειᾳ των ουρανων μειζων αυτου εστιν. 12απο δε των ημερων Ιωανου του Βαπτιστου εως αρτι η βασιλεια των ουρανων βιαζεται, και βιασται αρπαζουσιν αυτην. 13παντες γαρ οι προφηται και ο νομος εως Ιωανου επροφητευσαν· 14και ει θελετε δεξασθαι, αυτος εστιν Ηλειας ο μελλων ερχεσθαι. 15ο εχων ωτα ακουετω. 16Τινι δε ομοιωσω την γενεαν ταυτην; ομοια εστιν παιδιοις καθημενοις εν ταις αγοραις α προσφωνουντα τοις ετεροις 17λεγουσιν Ηυλησαμεν υμιν και ουκ ωρχησασθε· εθρηνησαμεν και ουκ εκοψασθε· 18ηλθεν γαρ Ιωανης μητε εσθιων μητε πινων, και λεγουσιν Δαιμονιον εχει. 19ηλθεν ο Υιος του ανθρωπου εσθιων και πινων, και λεγουσιν Ιδου ανθρωπος φαγος και οινοποτης, τελωνων φιλος και αμαρτωλων. και εδικαιωθη η σοφια απο των εργων αυτης. 20Τοτε ηρξατο ονειδιζειν τας πολεις εν αις εγενοντο αι πλεισται δυναμεις αυτου, οτι ου μετενοησαν· 21Ουαι σοι, Χοραζειν· ουαι σοι, Βηθσαιδαν· οτι ει εν Τυρῳ και Σιδωνι εγενοντο αι δυναμεις αι γενομεναι εν υμιν, παλαι αν εν σακκῳ και σποδῳ μετενοησαν. 22πλην λεγω υμιν, Τυρῳ και Σιδωνι ανεκτοτερον εσται εν ημερᾳ κρισεως η υμιν. 23και συ, Καφαρναουμ, μη εως ουρανου υψωθησῃ; εως Αιδου καταβησῃ· οτι ει εν Σοδομοις εγενηθησαν αι δυναμεις αι γενομεναι εν σοι, εμεινεν αν μεχρι της σημερον. 24πλην λεγω υμιν οτι γῃ Σοδομων ανεκτοτερον εσται εν ημερᾳ κρισεως η σοι. 25Εν εκεινῳ τῳ καιρῳ αποκριθεις ο Ιησους ειπεν Εξομολογουμαι σοι, Πατερ, Κυριε του ουρανου και της γης, οτι εκρυψας ταυτα απο σοφων και συνετων, και απεκαλυψας αυτα νηπιοις· 26ναι, ο Πατηρ, οτι ουτως ευδοκια εγενετο εμπροσθεν σου. 27Παντα μοι παρεδοθη υπο του Πατρος μου, και ουδεις επιγινωσκει τον Υιον ει μη ο Πατηρ, ουδε τον Πατερα τις επιγινωσκει ει μη ο Υιος και ῳ εαν βουληται ο Υιος αποκαλυψαι. 28Δευτε προς με παντες οι κοπιωντες και πεφορτισμενοι, καγω αναπαυσω υμας. 29αρατε τον ζυγον μου εφ υμας και μαθετε απ εμου, οτι πραυς ειμι και ταπεινος τῃ καρδιᾳ, και ευρησετε αναπαυσιν ταις ψυχαις υμων· 30ο γαρ ζυγος μου χρηστος και το φορτιον μου ελαφρον εστιν.