1Και εισελθων παλιν εις Καφαρναουμ δι ημερων ηκουσθη οτι εν οικῳ εστιν. 2και συνηχθησαν πολλοι, ωστε μηκετι χωρειν μηδε τα προς την θυραν, και ελαλει αυτοις τον λογον. 3και ερχονται φεροντες προς αυτον παραλυτικον αιρομενον υπο τεσσαρων. 4και μη δυναμενοι προσενεγκαι αυτῳ δια τον οχλον απεστεγασαν την στεγην οπου ην, και εξορυξαντες χαλωσι τον κραβαττον οπου ο παραλυτικος κατεκειτο. 5και ιδων ο Ιησους την πιστιν αυτων λεγει τῳ παραλυτικῳ· Τεκνον, αφιενται σου αι αμαρτιαι. 6ησαν δε τινες των γραμματεων εκει καθημενοι και διαλογιζομενοι εν ταις καρδιαις αυτων 7Τι ουτος ουτως λαλει; βλασφημει· τις δυναται αφιεναι αμαρτιας ει μη εις ο Θεος; 8και ευθυς επιγνους ο Ιησους τῳ πνευματι αυτου οτι ουτως διαλογιζονται εν εαυτοις, λεγει αυτοις Τι ταυτα διαλογιζεσθε εν ταις καρδιαις υμων; 9τι εστιν ευκοπωτερον, ειπειν τῳ παραλυτικῳ Αφιενται σου αι αμαρτιαι, η ειπειν Εγειρε και αρον τον κραβαττον σου και περιπατει; 10ινα δε ειδητε οτι εξουσιαν εχει ο Υιος του ανθρωπου αφιεναι αμαρτιας επι της γης,— λεγει τῳ παραλυτικῳ 11Σοι λεγω, εγειρε αρον τον κραβαττον σου και υπαγε εις τον οικον σου. 12και ηγερθη και ευθυς αρας τον κραβαττον εξηλθεν εμπροσθεν παντων, ωστε εξιστασθαι παντας και δοξαζειν τον Θεον λεγοντας οτι Ουτως ουδεποτε ειδαμεν. 13Και εξηλθεν παλιν παρα την θαλασσαν· και πας ο οχλος ηρχετο προς αυτον, και εδιδασκεν αυτους. 14και παραγων ειδεν Λευειν τον του Αλφαιου καθημενον επι το τελωνιον, και λεγει αυτῳ Ακολουθει μοι. και αναστας ηκολουθησεν αυτῳ. 15Και γινεται κατακεισθαι αυτον εν τῃ οικιᾳ αυτου, και πολλοι τελωναι και αμαρτωλοι συνανεκειντο τῳ Ιησου και τοις μαθηταις αυτου, ησαν γαρ πολλοι και ηκολουθουν αυτῳ. 16και οι γραμματεις των Φαρισαιων ιδοντες οτι εσθιει μετα των αμαρτωλων και τελωνων, ελεγον τοις μαθηταις αυτου Οτι μετα των τελωνων και αμαρτωλων εσθιει; 17και ακουσας ο Ιησους λεγει αυτοις Ου χρειαν εχουσιν οι ισχυοντες ιατρου αλλ οι κακως εχοντες· ουκ ηλθον καλεσαι δικαιους αλλα αμαρτωλους. 18Και ησαν οι μαθηται Ιωανου και οι Φαρισαιοι νηστευοντες. και ερχονται και λεγουσιν αυτῳ Δια τι οι μαθηται Ιωανου και οι μαθηται των Φαρισαιων νηστευουσιν, οι δε σοι μαθηται ου νηστευουσιν; 19και ειπεν αυτοις ο Ιησους Μη δυνανται οι υιοι του νυμφωνος εν ῳ ο νυμφιος μετ αυτων εστιν νηστευειν; οσον χρονον εχουσιν τον νυμφιον μετ αυτων, ου δυνανται νηστευειν. 20ελευσονται δε ημεραι οταν απαρθῃ απ αυτων ο νυμφιος, και τοτε νηστευσουσιν εν εκεινῃ τῃ ημερᾳ. 21Ουδεις επιβλημα ρακους αγναφου επιραπτει επι ιματιον παλαιον· ει δε μη, αιρει το πληρωμα απ αυτου το καινον του παλαιου, και χειρον σχισμα γινεται. 22και ουδεις βαλλει οινον νεον εις ασκους παλαιους· ει δε μη, ρηξει ο οινος τους ασκους, και ο οινος απολλυται και οι ασκοι. αλλα οινον νεον εις ασκους καινους. 23Και εγενετο αυτον εν τοις σαββασιν παραπορευεσθαι δια των σποριμων, και οι μαθηται αυτου ηρξαντο οδον ποιειν τιλλοντες τους σταχυας. 24και οι Φαρισαιοι ελεγον αυτῳ Ιδε τι ποιουσιν τοις σαββασιν ο ουκ εξεστιν; 25και λεγει αυτοις· Ουδεποτε ανεγνωτε τι εποιησεν Δαυειδ, οτε χρειαν εσχεν και επεινασεν αυτος και οι μετ αυτου; 26πως εισηλθεν εις τον οικον του Θεου επι Αβιαθαρ αρχιερεως και τους αρτους της προθεσεως εφαγεν, ους ουκ εξεστιν φαγειν ει μη τους ιερεις, και εδωκεν και τοις συν αυτῳ ουσιν; 27και ελεγεν αυτοις Το σαββατον δια τον ανθρωπον εγενετο, και ουχ ο ανθρωπος δια το σαββατον· 28ωστε κυριος εστιν ο Υιος του ανθρωπου και του σαββατου.