1Ην δε το πασχα και τα αζυμα μετα δυο ημερας. και εζητουν οι αρχιερεις και οι γραμματεις πως αυτον εν δολῳ κρατησαντες αποκτεινωσιν.
2ελεγον γαρ Μη εν τῃ εορτῃ, μη ποτε εσται θορυβος του λαου.
3Και οντος αυτου εν Βηθανιᾳ εν τῃ οικιᾳ Σιμωνος του λεπρου, κατακειμενου αυτου ηλθεν γυνη εχουσα αλαβαστρον μυρου ναρδου πιστικης πολυτελους· συντριψασα την αλαβαστρον κατεχεεν αυτου της κεφαλης.
4ησαν δε τινες αγανακτουντες προς εαυτους Εις τι η απωλεια αυτη του μυρου γεγονεν;
5ηδυνατο γαρ τουτο το μυρον πραθηναι επανω δηναριων τριακοσιων και δοθηναι τοις πτωχοις· και ενεβριμωντο αυτῃ.
6ο δε Ιησους ειπεν Αφετε αυτην· τι αυτῃ κοπους παρεχετε; καλον εργον ηργασατο εν εμοι.
7παντοτε γαρ τους πτωχους εχετε μεθ εαυτων, και οταν θελητε δυνασθε αυτοις ευ ποιησαι, εμε δε ου παντοτε εχετε.
8ο εσχεν εποιησεν· προελαβεν μυρισαι το σωμα μου εις τον ενταφιασμον.
9αμην δε λεγω υμιν, οπου εαν κηρυχθῃ το ευαγγελιον εις ολον τον κοσμον, και ο εποιησεν αυτη λαληθησεται εις μνημοσυνον αυτης.
10Και Ιουδας Ισκαριωθ, ο εις των δωδεκα, απηλθεν προς τους αρχιερεις ινα αυτον παραδοι αυτοις.
11οι δε ακουσαντες εχαρησαν και επηγγειλαντο αυτῳ αργυριον δουναι. και εζητει πως αυτον ευκαιρως παραδοι.
12Και τῃ πρωτῃ ημερᾳ των αζυμων, οτε το πασχα εθυον, λεγουσιν αυτῳ οι μαθηται αυτου Που θελεις απελθοντες ετοιμασωμεν ινα φαγῃς το πασχα;
13και αποστελλει δυο των μαθητων αυτου και λεγει αυτοις Υπαγετε εις την πολιν, και απαντησει υμιν ανθρωπος κεραμιον υδατος βασταζων· ακολουθησατε αυτῳ,
14και οπου εαν εισελθῃ ειπατε τῳ οικοδεσποτῃ οτι Ο Διδασκαλος λεγει Που εστιν το καταλυμα μου, οπου το πασχα μετα των μαθητων μου φαγω;
15και αυτος υμιν δειξει αναγαιον μεγα εστρωμενον ετοιμον· και εκει ετοιμασατε ημιν.
16και εξηλθον οι μαθηται και ηλθον εις την πολιν και ευρον καθως ειπεν αυτοις, και ητοιμασαν το πασχα.
17Και οψιας γενομενης ερχεται μετα των δωδεκα.
18και ανακειμενων αυτων και εσθιοντων ο Ιησους ειπεν Αμην λεγω υμιν οτι εις εξ υμων παραδωσει με, ο εσθιων μετ εμου.
19ηρξαντο λυπεισθαι και λεγειν αυτῳ εις κατα εις Μητι εγω;
20ο δε ειπεν αυτοις Εις των δωδεκα, ο εμβαπτομενος μετ εμου εις το τρυβλιον.
21οτι ο μεν Υιος του ανθρωπου υπαγει καθως γεγραπται περι αυτου· ουαι δε τῳ ανθρωπῳ εκεινῳ δι ου ο Υιος του ανθρωπου παραδιδοται· καλον αυτῳ ει ουκ εγεννηθη ο ανθρωπος εκεινος.
22Και εσθιοντων αυτων λαβων αρτον ευλογησας εκλασεν και εδωκεν αυτοις και ειπεν Λαβετε· τουτο εστιν το σωμα μου.
23και λαβων ποτηριον ευχαριστησας εδωκεν αυτοις, και επιον εξ αυτου παντες.
24και ειπεν αυτοις Τουτο εστιν το αιμα μου της διαθηκης το εκχυννομενον υπερ πολλων.
25αμην λεγω υμιν οτι ουκετι ου μη πιω εκ του γενηματος της αμπελου εως της ημερας εκεινης οταν αυτο πινω καινον εν τῃ βασιλειᾳ του Θεου.
26Και υμνησαντες εξηλθον εις το ορος των Ελαιων.
27Και λεγει αυτοις ο Ιησους οτι Παντες σκανδαλισθησεσθε, οτι γεγραπται Παταξω τον ποιμενα, και τα προβατα διασκορπισθησονται.
28αλλα μετα το εγερθηναι με προαξω υμας εις την Γαλιλαιαν.
29ο δε Πετρος εφη αυτῳ Ει και παντες σκανδαλισθησονται, αλλ ουκ εγω.
30και λεγει αυτῳ ο Ιησους Αμην λεγω σοι οτι συ σημερον ταυτῃ τῃ νυκτι πριν η δις αλεκτορα φωνησαι τρις με απαρνησῃ.
31ο δε εκπερισσως ελαλει Εαν δεῃ με συναποθανειν σοι, ου μη σε απαρνησομαι. ωσαυτως δε και παντες ελεγον.
32Και ερχονται εις χωριον ου το ονομα Γεθσημανει, και λεγει τοις μαθηταις αυτου Καθισατε ωδε εως προσευξωμαι.
33και παραλαμβανει τον Πετρον και τον Ιακωβον και τον Ιωανην μετ αυτου, και ηρξατο εκθαμβεισθαι και αδημονειν,
34και λεγει αυτοις Περιλυπος εστιν η ψυχη μου εως θανατου· μεινατε ωδε και γρηγορειτε.
35και προελθων μικρον επιπτεν επι της γης, και προσηυχετο ινα ει δυνατον εστιν παρελθῃ απ αυτου η ωρα,
36και ελεγεν Αββα ο Πατηρ, παντα δυνατα σοι· παρενεγκε το ποτηριον τουτο απ εμου· αλλ ου τι εγω θελω αλλα τι συ.
37και ερχεται και ευρισκει αυτους καθευδοντας, και λεγει τῳ Πετρῳ Σιμων, καθευδεις; ουκ ισχυσας μιαν ωραν γρηγορησαι;
38γρηγορειτε και προσευχεσθε, ινα μη ελθητε εις πειρασμον· το μεν πνευμα προθυμον, η δε σαρξ ασθενης.
39και παλιν απελθων προσηυξατο τον αυτον λογον ειπων.
40και παλιν ελθων ευρεν αυτους καθευδοντας, ησαν γαρ αυτων οι οφθαλμοι καταβαρυνομενοι, και ουκ ῃδεισαν τι αποκριθωσιν αυτῳ.
41και ερχεται το τριτον και λεγει αυτοις Καθευδετε το λοιπον και αναπαυεσθε· απεχει· ηλθεν η ωρα, ιδου παραδιδοται ο Υιος του ανθρωπου εις τας χειρας των αμαρτωλων.
42εγειρεσθε αγωμεν· ιδου ο παραδιδους με ηγγικεν.
43Και ευθυς ετι αυτου λαλουντος παραγινεται ο Ιουδας εις των δωδεκα, και μετ αυτου οχλος μετα μαχαιρων και ξυλων παρα των αρχιερεων και των γραμματεων και των πρεσβυτερων.
44δεδωκει δε ο παραδιδους αυτον συσσημον αυτοις λεγων Ον αν φιλησω αυτος εστιν· κρατησατε αυτον και απαγετε ασφαλως.
45και ελθων ευθυς προσελθων αυτῳ λεγει Ραββει, και κατεφιλησεν αυτον·
46οι δε επεβαλαν τας χειρας αυτῳ και εκρατησαν αυτον.
47εις δε τις των παρεστηκοτων σπασαμενος την μαχαιραν επαισεν τον δουλον του αρχιερεως και αφειλεν αυτου το ωταριον.
48και αποκριθεις ο Ιησους ειπεν αυτοις Ως επι λῃστην εξηλθατε μετα μαχαιρων και ξυλων συλλαβειν με·
49καθ ημεραν ημην προς υμας εν τῳ ιερῳ διδασκων, και ουκ εκρατησατε με· αλλ ινα πληρωθωσιν αι γραφαι.
50και αφεντες αυτον εφυγον παντες.
51Και νεανισκος τις συνηκολουθει αυτῳ περιβεβλημενος σινδονα επι γυμνου, και κρατουσιν αυτον·
52ο δε καταλιπων την σινδονα γυμνος εφυγεν.
53Και απηγαγον τον Ιησουν προς τον αρχιερεα, και συνερχονται παντες οι αρχιερεις και οι πρεσβυτεροι και οι γραμματεις.
54και ο Πετρος απο μακροθεν ηκολουθησεν αυτῳ εως εσω εις την αυλην του αρχιερεως, και ην συνκαθημενος μετα των υπηρετων και θερμαινομενος προς το φως.
55Οι δε αρχιερεις και ολον το συνεδριον εζητουν κατα του Ιησου μαρτυριαν εις το θανατωσαι αυτον, και ουχ ηυρισκον·
56πολλοι γαρ εψευδομαρτυρουν κατ αυτου, και ισαι αι μαρτυριαι ουκ ησαν.
57και τινες ανασταντες εψευδομαρτυρουν κατ αυτου λεγοντες
58οτι Ημεις ηκουσαμεν αυτου λεγοντος οτι Εγω καταλυσω τον ναον τουτον τον χειροποιητον και δια τριων ημερων αλλον αχειροποιητον οικοδομησω.
59και ουδε ουτως ιση ην η μαρτυρια αυτων.
60και αναστας ο αρχιερευς εις μεσον επηρωτησεν τον Ιησουν λεγων Ουκ αποκρινῃ ουδεν; τι ουτοι σου καταμαρτυρουσιν;
61ο δε εσιωπα και ουκ απεκρινατο ουδεν. παλιν ο αρχιερευς επηρωτα αυτον και λεγει αυτῳ Συ ει ο Χριστος ο Υιος του Ευλογητου;
62ο δε Ιησους ειπεν Εγω ειμι, και οψεσθε τον Υιον του ανθρωπου εκ δεξιων καθημενον της δυναμεως και ερχομενον μετα των νεφελων του ουρανου.
63ο δε αρχιερευς διαρρηξας τους χιτωνας αυτου λεγει Τι ετι χρειαν εχομεν μαρτυρων;
64ηκουσατε της βλασφημιας· τι υμιν φαινεται; οι δε παντες κατεκριναν αυτον ενοχον ειναι θανατου.
65Και ηρξαντο τινες εμπτυειν αυτῳ και περικαλυπτειν αυτου το προσωπον και κολαφιζειν αυτον και λεγειν αυτῳ Προφητευσον, και οι υπηρεται ραπισμασιν αυτον ελαβον.
66Και οντος του Πετρου κατω εν τῃ αυλῃ ερχεται μια των παιδισκων του αρχιερεως,
67και ιδουσα τον Πετρον θερμαινομενον εμβλεψασα αυτῳ λεγει Και συ μετα του Ναζαρηνου ησθα του Ιησου.
68ο δε ηρνησατο λεγων Ουτε οιδα ουτε επισταμαι συ τι λεγεις. και εξηλθεν εξω εις το προαυλιον·
69και η παιδισκη ιδουσα αυτον ηρξατο παλιν λεγειν τοις παρεστωσιν οτι Ουτος εξ αυτων εστιν.
70ο δε παλιν ηρνειτο. και μετα μικρον παλιν οι παρεστωτες ελεγον τῳ Πετρῳ Αληθως εξ αυτων ει· και γαρ Γαλιλαιος ει.
71ο δε ηρξατο αναθεματιζειν και ομνυναι οτι Ουκ οιδα τον ανθρωπον τουτον ον λεγετε.
72και ευθυς εκ δευτερου αλεκτωρ εφωνησεν. και ανεμνησθη ο Πετρος το ρημα ως ειπεν αυτῳ ο Ιησους οτι Πριν αλεκτορα δις φωνησαι τρις με απαρνησῃ· και επιβαλων εκλαιεν.