1Συνκαλεσαμενος δε τους δωδεκα εδωκεν αυτοις δυναμιν και εξουσιαν επι παντα τα δαιμονια και νοσους θεραπευειν· 2και απεστειλεν αυτους κηρυσσειν την βασιλειαν του Θεου και ιασθαι, 3και ειπεν προς αυτους Μηδεν αιρετε εις την οδον, μητε ραβδον μητε πηραν μητε αρτον μητε αργυριον μητε ανα δυο χιτωνας εχειν. 4και εις ην αν οικιαν εισελθητε, εκει μενετε και εκειθεν εξερχεσθε. 5και οσοι αν μη δεχωνται υμας, εξερχομενοι απο της πολεως εκεινης τον κονιορτον απο των ποδων υμων αποτινασσετε εις μαρτυριον επ αυτους. 6εξερχομενοι δε διηρχοντο κατα τας κωμας ευαγγελιζομενοι και θεραπευοντες πανταχου. 7Ηκουσεν δε Ηρῳδης ο τετρααρχης τα γινομενα παντα, και διηπορει δια το λεγεσθαι υπο τινων οτι Ιωανης ηγερθη εκ νεκρων, 8υπο τινων δε οτι Ηλειας εφανη, αλλων δε οτι προφητης τις των αρχαιων ανεστη. 9ειπεν δε Ηρῳδης Ιωανην εγω απεκεφαλισα· τις δε εστιν ουτος περι ου ακουω τοιαυτα; και εζητει ιδειν αυτον. 10Και υποστρεψαντες οι αποστολοι διηγησαντο αυτῳ οσα εποιησαν. Και παραλαβων αυτους υπεχωρησεν κατ ιδιαν εις πολιν καλουμενην Βηθσαιδα. 11οι δε οχλοι γνοντες ηκολουθησαν αυτῳ· και αποδεξαμενος αυτους ελαλει αυτοις περι της βασιλειας του Θεου, και τους χρειαν εχοντας θεραπειας ιατο. 12Η δε ημερα ηρξατο κλινειν· προσελθοντες δε οι δωδεκα ειπαν αυτῳ Απολυσον τον οχλον, ινα πορευθεντες εις τας κυκλῳ κωμας και αγρους καταλυσωσιν και ευρωσιν επισιτισμον, οτι ωδε εν ερημῳ τοπῳ εσμεν. 13ειπεν δε προς αυτους Δοτε αυτοις φαγειν υμεις. οι δε ειπαν Ουκ εισιν ημιν πλειον η αρτοι πεντε και ιχθυες δυο, ει μητι πορευθεντες ημεις αγορασωμεν εις παντα τον λαον τουτον βρωματα. 14ησαν γαρ ωσει ανδρες πεντακισχιλιοι. ειπεν δε προς τους μαθητας αυτου Κατακλινατε αυτους κλισιας ωσει ανα πεντηκοντα. 15και εποιησαν ουτως και κατεκλιναν απαντας. 16λαβων δε τους πεντε αρτους και τους δυο ιχθυας, αναβλεψας εις τον ουρανον ευλογησεν αυτους και κατεκλασεν, και εδιδου τοις μαθηταις παραθειναι τῳ οχλῳ. 17και εφαγον και εχορτασθησαν παντες, και ηρθη το περισσευσαν αυτοις κλασματων κοφινοι δωδεκα. 18Και εγενετο εν τῳ ειναι αυτον προσευχομενον κατα μονας συνησαν αυτῳ οι μαθηται, και επηρωτησεν αυτους λεγων Τινα με οι οχλοι λεγουσιν ειναι; 19οι δε αποκριθεντες ειπαν Ιωανην τον Βαπτιστην, αλλοι δε Ηλειαν, αλλοι δε οτι προφητης τις των αρχαιων ανεστη. 20ειπεν δε αυτοις Υμεις δε τινα με λεγετε ειναι; Πετρος δε αποκριθεις ειπεν Τον Χριστον του Θεου. 21ο δε επιτιμησας αυτοις παρηγγειλεν μηδενι λεγειν τουτο, 22ειπων οτι Δει τον Υιον του ανθρωπου πολλα παθειν και αποδοκιμασθηναι απο των πρεσβυτερων και αρχιερεων και γραμματεων και αποκτανθηναι και τῃ τριτῃ ημερᾳ εγερθηναι. 23Ελεγεν δε προς παντας Ει τις θελει οπισω μου ερχεσθαι, αρνησασθω εαυτον και αρατω τον σταυρον αυτου καθ ημεραν, και ακολουθειτω μοι. 24ος γαρ εαν θελῃ την ψυχην αυτου σωσαι, απολεσει αυτην· ος δ αν απολεσῃ την ψυχην αυτου ενεκεν εμου, ουτος σωσει αυτην. 25τι γαρ ωφελειται ανθρωπος κερδησας τον κοσμον ολον εαυτον δε απολεσας η ζημιωθεις; 26ος γαρ αν επαισχυνθῃ με και τους εμους λογους, τουτον ο Υιος του ανθρωπου επαισχυνθησεται, οταν ελθῃ εν τῃ δοξῃ αυτου και του Πατρος και των αγιων αγγελων. 27λεγω δε υμιν αληθως, εισιν τινες των αυτου εστηκοτων οι ου μη γευσωνται θανατου εως αν ιδωσιν την βασιλειαν του Θεου. 28Εγενετο δε μετα τους λογους τουτους ωσει ημεραι οκτω, και παραλαβων Πετρον και Ιωανην και Ιακωβον ανεβη εις το ορος προσευξασθαι. 29και εγενετο εν τῳ προσευχεσθαι αυτον το ειδος του προσωπου αυτου ετερον και ο ιματισμος αυτου λευκος εξαστραπτων. 30και ιδου ανδρες δυο συνελαλουν αυτῳ, οιτινες ησαν Μωυσης και Ηλειας, 31οι οφθεντες εν δοξῃ ελεγον την εξοδον αυτου, ην ημελλεν πληρουν εν Ιερουσαλημ. 32ο δε Πετρος και οι συν αυτῳ ησαν βεβαρημενοι υπνῳ· διαγρηγορησαντες δε ειδαν την δοξαν αυτου και τους δυο ανδρας τους συνεστωτας αυτῳ. 33και εγενετο εν τῳ διαχωριζεσθαι αυτους απ αυτου ειπεν ο Πετρος προς τον Ιησουν Επιστατα, καλον εστιν ημας ωδε ειναι, και ποιησωμεν σκηνας τρεις, μιαν σοι και μιαν Μωυσει και μιαν Ηλειᾳ, μη ειδως ο λεγει. 34ταυτα δε αυτου λεγοντος εγενετο νεφελη και επεσκιαζεν αυτους· εφοβηθησαν δε εν τῳ εισελθειν αυτους εις την νεφελην. 35και φωνη εγενετο εκ της νεφελης λεγουσα Ουτος εστιν ο Υιος μου ο εκλελεγμενος, αυτου ακουετε. 36και εν τῳ γενεσθαι την φωνην ευρεθη Ιησους μονος. και αυτοι εσιγησαν και ουδενι απηγγειλαν εν εκειναις ταις ημεραις ουδεν ων εωρακαν. 37Εγενετο δε τῃ εξης ημερᾳ κατελθοντων αυτων απο του ορους συνηντησεν αυτῳ οχλος πολυς. 38και ιδου ανηρ απο του οχλου εβοησεν λεγων Διδασκαλε, δεομαι σου επιβλεψαι επι τον υιον μου, οτι μονογενης μοι εστιν, 39και ιδου πνευμα λαμβανει αυτον, και εξαιφνης κραζει και σπαρασσει αυτον μετα αφρου, και μολις αποχωρει απ αυτου συντριβον αυτον· 40και εδεηθην των μαθητων σου ινα εκβαλωσιν αυτο, και ουκ ηδυνηθησαν. 41αποκριθεις δε ο Ιησους ειπεν Ω γενεα απιστος και διεστραμμενη, εως ποτε εσομαι προς υμας και ανεξομαι υμων; προσαγαγε ωδε τον υιον σου. 42ετι δε προσερχομενου αυτου ερρηξεν αυτον το δαιμονιον και συνεσπαραξεν· επετιμησεν δε ο Ιησους τῳ πνευματι τῳ ακαθαρτῳ, και ιασατο τον παιδα και απεδωκεν αυτον τῳ πατρι αυτου. 43εξεπλησσοντο δε παντες επι τῃ μεγαλειοτητι του Θεου. Παντων δε θαυμαζοντων επι πασιν οις εποιει ειπεν προς τους μαθητας αυτου 44Θεσθε υμεις εις τα ωτα υμων τους λογους τουτους· ο γαρ Υιος του ανθρωπου μελλει παραδιδοσθαι εις χειρας ανθρωπων. 45οι δε ηγνοουν το ρημα τουτο, και ην παρακεκαλυμμενον απ αυτων ινα μη αισθωνται αυτο, και εφοβουντο ερωτησαι αυτον περι του ρηματος τουτου. 46Εισηλθεν δε διαλογισμος εν αυτοις, το τις αν ειη μειζων αυτων. 47ο δε Ιησους ειδως τον διαλογισμον της καρδιας αυτων, επιλαβομενος παιδιον εστησεν αυτο παρ εαυτῳ, 48και ειπεν αυτοις Ος εαν δεξηται τουτο το παιδιον επι τῳ ονοματι μου, εμε δεχεται· και ος αν εμε δεξηται, δεχεται τον αποστειλαντα με· ο γαρ μικροτερος εν πασιν υμιν υπαρχων ουτος εστιν μεγας. 49Αποκριθεις δε ο Ιωανης ειπεν Επιστατα, ειδομεν τινα εν τῳ ονοματι σου εκβαλλοντα δαιμονια, και εκωλυομεν αυτον, οτι ουκ ακολουθει μεθ ημων. 50ειπεν δε προς αυτον Ιησους Μη κωλυετε· ος γαρ ουκ εστιν καθ υμων, υπερ υμων εστιν. 51Εγενετο δε εν τῳ συμπληρουσθαι τας ημερας της αναλημψεως αυτου και αυτος το προσωπον εστηρισεν του πορευεσθαι εις Ιερουσαλημ, 52και απεστειλεν αγγελους προ προσωπου αυτου. και πορευθεντες εισηλθον εις κωμην Σαμαρειτων, ωστε ετοιμασαι αυτῳ· 53και ουκ εδεξαντο αυτον, οτι το προσωπον αυτου ην πορευομενον εις Ιερουσαλημ. 54ιδοντες δε οι μαθηται Ιακωβος και Ιωανης ειπαν Κυριε, θελεις ειπωμεν πυρ καταβηναι απο του ουρανου και αναλωσαι αυτους; 55στραφεις δε επετιμησεν αυτοις. 56και επορευθησαν εις ετεραν κωμην. 57Και πορευομενων αυτων εν τῃ οδῳ ειπεν τις προς αυτον Ακολουθησω σοι οπου εαν απερχῃ. 58και ειπεν αυτῳ ο Ιησους Αι αλωπεκες φωλεους εχουσιν και τα πετεινα του ουρανου κατασκηνωσεις, ο δε Υιος του ανθρωπου ουκ εχει που την κεφαλην κλινῃ. 59Ειπεν δε προς ετερον Ακολουθει μοι. ο δε ειπεν Επιτρεψον μοι πρωτον απελθοντι θαψαι τον πατερα μου. 60ειπεν δε αυτῳ Αφες τους νεκρους θαψαι τους εαυτων νεκρους, συ δε απελθων διαγγελλε την βασιλειαν του Θεου. 61Ειπεν δε και ετερος Ακολουθησω σοι, Κυριε· πρωτον δε επιτρεψον μοι αποταξασθαι τοις εις τον οικον μου. 62ειπεν δε προς αυτον ο Ιησους Ουδεις επιβαλων την χειρα επ αροτρον και βλεπων εις τα οπισω ευθετος εστιν τῃ βασιλειᾳ του Θεου.