1Και εγενετο εν τῳ καθεξης και αυτος διωδευεν κατα πολιν και κωμην κηρυσσων και ευαγγελιζομενος την βασιλειαν του Θεου, και οι δωδεκα συν αυτῳ, 2και γυναικες τινες αι ησαν τεθεραπευμεναι απο πνευματων πονηρων και ασθενειων, Μαρια η καλουμενη Μαγδαληνη, αφ ης δαιμονια επτα εξεληλυθει, 3και Ιωανα γυνη Χουζα επιτροπου Ηρῳδου και Σουσαννα και ετεραι πολλαι, αιτινες διηκονουν αυτοις εκ των υπαρχοντων αυταις. 4Συνιοντος δε οχλου πολλου και των κατα πολιν επιπορευομενων προς αυτον ειπεν δια παραβολης 5Εξηλθεν ο σπειρων του σπειραι τον σπορον αυτου. και εν τῳ σπειρειν αυτον ο μεν επεσεν παρα την οδον, και κατεπατηθη, και τα πετεινα του ουρανου κατεφαγεν αυτο. 6και ετερον κατεπεσεν επι την πετραν, και φυεν εξηρανθη δια το μη εχειν ικμαδα. 7και ετερον επεσεν εν μεσῳ των ακανθων, και συνφυεισαι αι ακανθαι απεπνιξαν αυτο. 8και ετερον επεσεν εις την γην την αγαθην, και φυεν εποιησεν καρπον εκατονταπλασιονα. ταυτα λεγων εφωνει Ο εχων ωτα ακουειν ακουετω. 9Επηρωτων δε αυτον οι μαθηται αυτου τις αυτη ειη η παραβολη. 10ο δε ειπεν Υμιν δεδοται γνωναι τα μυστηρια της βασιλειας του Θεου, τοις δε λοιποις εν παραβολαις, ινα βλεποντες μη βλεπωσιν και ακουοντες μη συνιωσιν. 11εστιν δε αυτη η παραβολη. ο σπορος εστιν ο λογος του Θεου. 12οι δε παρα την οδον εισιν οι ακουσαντες, ειτα ερχεται ο διαβολος και αιρει τον λογον απο της καρδιας αυτων, ινα μη πιστευσαντες σωθωσιν. 13οι δε επι της πετρας οι οταν ακουσωσιν μετα χαρας δεχονται τον λογον, και ουτοι ριζαν ουκ εχουσιν, οι προς καιρον πιστευουσιν και εν καιρῳ πειρασμου αφιστανται. 14το δε εις τας ακανθας πεσον, ουτοι εισιν οι ακουσαντες, και υπο μεριμνων και πλουτου και ηδονων του βιου πορευομενοι συνπνιγονται και ου τελεσφορουσιν. 15το δε εν τῃ καλῃ γῃ, ουτοι εισιν οιτινες εν καρδιᾳ καλῃ και αγαθῃ ακουσαντες τον λογον κατεχουσιν και καρποφορουσιν εν υπομονῃ. 16Ουδεις δε λυχνον αψας καλυπτει αυτον σκευει η υποκατω κλινης τιθησιν, αλλ επι λυχνιας τιθησιν, ινα οι εισπορευομενοι βλεπωσιν το φως. 17ου γαρ εστιν κρυπτον ο ου φανερον γενησεται, ουδε αποκρυφον ο ου μη γνωσθῃ και εις φανερον ελθῃ. 18βλεπετε ουν πως ακουετε· ος αν γαρ εχῃ, δοθησεται αυτῳ, και ος αν μη εχῃ, και ο δοκει εχειν αρθησεται απ αυτου. 19Παρεγενετο δε προς αυτον η μητηρ και οι αδελφοι αυτου, και ουκ ηδυναντο συντυχειν αυτῳ δια τον οχλον. 20απηγγελη δε αυτῳ Η μητηρ σου και οι αδελφοι σου εστηκασιν εξω ιδειν θελοντες σε. 21ο δε αποκριθεις ειπεν προς αυτους Μητηρ μου και αδελφοι μου ουτοι εισιν οι τον λογον του Θεου ακουοντες και ποιουντες. 22Εγενετο δε εν μιᾳ των ημερων και αυτος ενεβη εις πλοιον και οι μαθηται αυτου, και ειπεν προς αυτους Διελθωμεν εις το περαν της λιμνης· και ανηχθησαν. 23πλεοντων δε αυτων αφυπνωσεν. και κατεβη λαιλαψ ανεμου εις την λιμνην, και συνεπληρουντο και εκινδυνευον. 24προσελθοντες δε διηγειραν αυτον λεγοντες Επιστατα επιστατα, απολλυμεθα. ο δε διεγερθεις επετιμησεν τῳ ανεμῳ και τῳ κλυδωνι του υδατος· και επαυσαντο, και εγενετο γαληνη. 25ειπεν δε αυτοις Που η πιστις υμων; φοβηθεντες δε εθαυμασαν, λεγοντες προς αλληλους Τις αρα ουτος εστιν, οτι και τοις ανεμοις επιτασσει και τῳ υδατι, και υπακουουσιν αυτῳ; 26Και κατεπλευσαν εις την χωραν των Γερασηνων, ητις εστιν αντιπερα της Γαλιλαιας. 27εξελθοντι δε αυτῳ επι την γην υπηντησεν ανηρ τις εκ της πολεως εχων δαιμονια, και χρονῳ ικανῳ ουκ ενεδυσατο ιματιον, και εν οικιᾳ ουκ εμενεν αλλ εν τοις μνημασιν. 28ιδων δε τον Ιησουν ανακραξας προσεπεσεν αυτῳ και φωνῃ μεγαλῃ ειπεν Τι εμοι και σοι, Ιησου Υιε του Θεου του Υψιστου; δεομαι σου, μη με βασανισῃς. 29παρηγγελλεν γαρ τῳ πνευματι τῳ ακαθαρτῳ εξελθειν απο του ανθρωπου. πολλοις γαρ χρονοις συνηρπακει αυτον, και εδεσμευετο αλυσεσιν και πεδαις φυλασσομενος, και διαρησσων τα δεσμα ηλαυνετο απο του δαιμονιου εις τας ερημους. 30επηρωτησεν δε αυτον ο Ιησους Τι σοι ονομα εστιν; ο δε ειπεν Λεγιων, οτι εισηλθεν δαιμονια πολλα εις αυτον. 31και παρεκαλουν αυτον ινα μη επιταξῃ αυτοις εις την αβυσσον απελθειν. 32ην δε εκει αγελη χοιρων ικανων βοσκομενη εν τῳ ορει· και παρεκαλεσαν αυτον ινα επιτρεψῃ αυτοις εις εκεινους εισελθειν· και επετρεψεν αυτοις. 33εξελθοντα δε τα δαιμονια απο του ανθρωπου εισηλθον εις τους χοιρους, και ωρμησεν η αγελη κατα του κρημνου εις την λιμνην και απεπνιγη. 34ιδοντες δε οι βοσκοντες το γεγονος εφυγον και απηγγειλαν εις την πολιν και εις τους αγρους. 35εξηλθον δε ιδειν το γεγονος, και ηλθον προς τον Ιησουν, και ευρον καθημενον τον ανθρωπον αφ ου τα δαιμονια εξηλθεν ιματισμενον και σωφρονουντα παρα τους ποδας του Ιησου, και εφοβηθησαν. 36απηγγειλαν δε αυτοις οι ιδοντες πως εσωθη ο δαιμονισθεις. 37και ηρωτησεν αυτον απαν το πληθος της περιχωρου των Γερασηνων απελθειν απ αυτων, οτι φοβῳ μεγαλῳ συνειχοντο· αυτος δε εμβας εις πλοιον υπεστρεψεν. 38εδειτο δε αυτου ο ανηρ αφ ου εξεληλυθει τα δαιμονια ειναι συν αυτῳ· απελυσεν δε αυτον λεγων 39Υποστρεφε εις τον οικον σου, και διηγου οσα σοι εποιησεν ο Θεος. και απηλθεν καθ ολην την πολιν κηρυσσων οσα εποιησεν αυτῳ ο Ιησους. 40Εν δε τῳ υποστρεφειν τον Ιησουν απεδεξατο αυτον ο οχλος· ησαν γαρ παντες προσδοκωντες αυτον. 41και ιδου ηλθεν ανηρ ῳ ονομα Ιαειρος, και ουτος αρχων της συναγωγης υπηρχεν· και πεσων παρα τους ποδας Ιησου παρεκαλει αυτον εισελθειν εις τον οικον αυτου, 42οτι θυγατηρ μονογενης ην αυτῳ ως ετων δωδεκα και αυτη απεθνῃσκεν. Εν δε τῳ υπαγειν αυτον οι οχλοι συνεπνιγον αυτον. 43και γυνη ουσα εν ρυσει αιματος απο ετων δωδεκα, ητις ουκ ισχυσεν απ ουδενος θεραπευθηναι, 44προσελθουσα οπισθεν ηψατο του κρασπεδου του ιματιου αυτου, και παραχρημα εστη η ρυσις του αιματος αυτης. 45και ειπεν ο Ιησους Τις ο αψαμενος μου; αρνουμενων δε παντων ειπεν ο Πετρος Επιστατα, οι οχλοι συνεχουσιν σε και αποθλιβουσιν. 46ο δε Ιησους ειπεν Ηψατο μου τις· εγω γαρ εγνων δυναμιν εξεληλυθυιαν απ εμου. 47ιδουσα δε η γυνη οτι ουκ ελαθεν, τρεμουσα ηλθεν και προσπεσουσα αυτῳ δι ην αιτιαν ηψατο αυτου απηγγειλεν ενωπιον παντος του λαου, και ως ιαθη παραχρημα. 48ο δε ειπεν αυτῃ Θυγατηρ, η πιστις σου σεσωκεν σε· πορευου εις ειρηνην. 49Ετι αυτου λαλουντος ερχεται τις παρα του αρχισυναγωγου λεγων οτι Τεθνηκεν η θυγατηρ σου, μηκετι σκυλλε τον Διδασκαλον. 50ο δε Ιησους ακουσας απεκριθη αυτῳ Μη φοβου· μονον πιστευσον, και σωθησεται. 51ελθων δε εις την οικιαν ουκ αφηκεν εισελθειν τινα συν αυτῳ ει μη Πετρον και Ιωανην και Ιακωβον και τον πατερα της παιδος και την μητερα. 52εκλαιον δε παντες και εκοπτοντο αυτην. ο δε ειπεν Μη κλαιετε· ουκ απεθανεν αλλα καθευδει. 53και κατεγελων αυτου, ειδοτες οτι απεθανεν. 54αυτος δε κρατησας της χειρος αυτης εφωνησεν λεγων Η παις, εγειρε. 55και επεστρεψεν το πνευμα αυτης, και ανεστη παραχρημα, και διεταξεν αυτῃ δοθηναι φαγειν. 56και εξεστησαν οι γονεις αυτης· ο δε παρηγγειλεν αυτοις μηδενι ειπειν το γεγονος.