1Επειδη επληρωσεν παντα τα ρηματα αυτου εις τας ακοας του λαου, εισηλθεν εις Καφαρναουμ. 2Εκατονταρχου δε τινος δουλος κακως εχων ημελλεν τελευταν, ος ην αυτῳ εντιμος. 3ακουσας δε περι του Ιησου απεστειλεν προς αυτον πρεσβυτερους των Ιουδαιων, ερωτων αυτον οπως ελθων διασωσῃ τον δουλον αυτου. 4οι δε παραγενομενοι προς τον Ιησουν παρεκαλουν αυτον σπουδαιως, λεγοντες οτι αξιος εστιν ῳ παρεξῃ τουτο· 5αγαπᾳ γαρ το εθνος ημων και την συναγωγην αυτος ῳκοδομησεν ημιν. 6ο δε Ιησους επορευετο συν αυτοις. ηδη δε αυτου ου μακραν απεχοντος απο της οικιας, επεμψεν φιλους ο εκατονταρχης λεγων αυτῳ Κυριε, μη σκυλλου· ου γαρ ικανος ειμι ινα υπο την στεγην μου εισελθῃς· 7διο ουδε εμαυτον ηξιωσα προς σε ελθειν· αλλα ειπε λογῳ, και ιαθητω ο παις μου. 8και γαρ εγω ανθρωπος ειμι υπο εξουσιαν τασσομενος, εχων υπ εμαυτον στρατιωτας, και λεγω τουτῳ Πορευθητι, και πορευεται, και αλλῳ Ερχου, και ερχεται, και τῳ δουλῳ μου Ποιησον τουτο, και ποιει. 9ακουσας δε ταυτα ο Ιησους εθαυμασεν αυτον, και στραφεις τῳ ακολουθουντι αυτῳ οχλῳ ειπεν Λεγω υμιν, ουδε εν τῳ Ισραηλ τοσαυτην πιστιν ευρον. 10και υποστρεψαντες εις τον οικον οι πεμφθεντες ευρον τον δουλον υγιαινοντα. 11Και εγενετο εν τῳ εξης επορευθη εις πολιν καλουμενην Ναιν, και συνεπορευοντο αυτῳ οι μαθηται αυτου και οχλος πολυς. 12ως δε ηγγισεν τῃ πυλῃ της πολεως, και ιδου εξεκομιζετο τεθνηκως μονογενης υιος τῃ μητρι αυτου, και αυτη ην χηρα, και οχλος της πολεως ικανος ην συν αυτῃ. 13και ιδων αυτην ο Κυριος εσπλαγχνισθη επ αυτῃ και ειπεν αυτῃ Μη κλαιε. 14και προσελθων ηψατο της σορου, οι δε βασταζοντες εστησαν, και ειπεν Νεανισκε, σοι λεγω, εγερθητι. 15και ανεκαθισεν ο νεκρος και ηρξατο λαλειν, και εδωκεν αυτον τῃ μητρι αυτου. 16ελαβεν δε φοβος παντας, και εδοξαζον τον Θεον λεγοντες οτι Προφητης μεγας ηγερθη εν ημιν, και οτι Επεσκεψατο ο Θεος τον λαον αυτου. 17και εξηλθεν ο λογος ουτος εν ολῃ τῃ Ιουδαιᾳ περι αυτου και πασῃ τῃ περιχωρῳ. 18Και απηγγειλαν Ιωανει οι μαθηται αυτου περι παντων τουτων. και προσκαλεσαμενος δυο τινας των μαθητων αυτου ο Ιωανης 19επεμψεν προς τον Κυριον λεγων Συ ει ο ερχομενος, η αλλον προσδοκωμεν; 20παραγενομενοι δε προς αυτον οι ανδρες ειπαν Ιωανης ο Βαπτιστης απεστειλεν ημας προς σε λεγων Συ ει ο ερχομενος, η αλλον προσδοκωμεν; 21εν εκεινῃ τῃ ωρᾳ εθεραπευσεν πολλους απο νοσων και μαστιγων και πνευματων πονηρων, και τυφλοις πολλοις εχαρισατο βλεπειν. 22και αποκριθεις ειπεν αυτοις Πορευθεντες απαγγειλατε Ιωανει α ειδετε και ηκουσατε· τυφλοι αναβλεπουσιν, χωλοι περιπατουσιν, λεπροι καθαριζονται, και κωφοι ακουουσιν, νεκροι εγειρονται, πτωχοι ευαγγελιζονται· 23και μακαριος εστιν ος εαν μη σκανδαλισθῃ εν εμοι. 24Απελθοντων δε των αγγελων Ιωανου ηρξατο λεγειν προς τους οχλους περι Ιωανου Τι εξηλθατε εις την ερημον θεασασθαι; καλαμον υπο ανεμου σαλευομενον; 25αλλα τι εξηλθατε ιδειν; ανθρωπον εν μαλακοις ιματιοις ημφιεσμενον; ιδου οι εν ιματισμῳ ενδοξῳ και τρυφῃ υπαρχοντες εν τοις βασιλειοις εισιν. 26αλλα τι εξηλθατε ιδειν; προφητην; ναι, λεγω υμιν, και περισσοτερον προφητου. 27ουτος εστιν περι ου γεγραπται Ιδου αποστελλω τον αγγελον μου προ προσωπου σου, ος κατασκευασει την οδον σου εμπροσθεν σου. 28λεγω υμιν, μειζων εν γεννητοις γυναικων Ιωανου ουδεις εστιν· ο δε μικροτερος εν τῃ βασιλειᾳ του Θεου μειζων αυτου εστιν. 29και πας ο λαος ακουσας και οι τελωναι εδικαιωσαν τον Θεον, βαπτισθεντες το βαπτισμα Ιωανου· 30οι δε Φαρισαιοι και οι νομικοι την βουλην του Θεου ηθετησαν εις εαυτους, μη βαπτισθεντες υπ αυτου. 31Τινι ουν ομοιωσω τους ανθρωπους της γενεας ταυτης, και τινι εισιν ομοιοι; 32ομοιοι εισιν παιδιοις τοις εν αγορᾳ καθημενοις και προσφωνουσιν αλληλοις α λεγει Ηυλησαμεν υμιν και ουκ ωρχησασθε· εθρηνησαμεν και ουκ εκλαυσατε. 33εληλυθεν γαρ Ιωανης ο Βαπτιστης μη εσθιων αρτον μητε πινων οινον, και λεγετε Δαιμονιον εχει. 34εληλυθεν ο Υιος του ανθρωπου εσθιων και πινων, και λεγετε Ιδου ανθρωπος φαγος και οινοποτης, φιλος τελωνων και αμαρτωλων. 35και εδικαιωθη η σοφια απο παντων των τεκνων αυτης. 36Ηρωτα δε τις αυτον των Φαρισαιων ινα φαγῃ μετ αυτου· και εισελθων εις τον οικον του Φαρισαιου κατεκλιθη. 37και ιδου γυνη ητις ην εν τῃ πολει αμαρτωλος, και επιγνουσα οτι κατακειται εν τῃ οικιᾳ του Φαρισαιου, κομισασα αλαβαστρον μυρου 38και στασα οπισω παρα τους ποδας αυτου κλαιουσα, τοις δακρυσιν ηρξατο βρεχειν τους ποδας αυτου, και ταις θριξιν της κεφαλης αυτης εξεμασσεν, και κατεφιλει τους ποδας αυτου και ηλειφεν τῳ μυρῳ. 39ιδων δε ο Φαρισαιος ο καλεσας αυτον ειπεν εν εαυτῳ λεγων Ουτος ει ην προφητης, εγινωσκεν αν τις και ποταπη η γυνη ητις απτεται αυτου, οτι αμαρτωλος εστιν. 40και αποκριθεις ο Ιησους ειπεν προς αυτον Σιμων, εχω σοι τι ειπειν. ο δε Διδασκαλε, ειπε, φησιν. 41δυο χρεοφειλεται ησαν δανιστῃ τινι· ο εις ωφειλεν δηναρια πεντακοσια, ο δε ετερος πεντηκοντα. 42μη εχοντων αυτων αποδουναι αμφοτεροις εχαρισατο. τις ουν αυτων πλειον αγαπησει αυτον; 43αποκριθεις Σιμων ειπεν Υπολαμβανω οτι ῳ το πλειον εχαρισατο. ο δε ειπεν αυτῳ Ορθως εκρινας. 44και στραφεις προς την γυναικα τῳ Σιμωνι εφη Βλεπεις ταυτην την γυναικα; εισηλθον σου εις την οικιαν, υδωρ μοι επι ποδας ουκ εδωκας· αυτη δε τοις δακρυσιν εβρεξεν μου τους ποδας και ταις θριξιν αυτης εξεμαξεν. 45φιλημα μοι ουκ εδωκας· αυτη δε αφ ης εισηλθον ου διελειπεν καταφιλουσα μου τους ποδας. 46ελαιῳ την κεφαλην μου ουκ ηλειψας· αυτη δε μυρῳ ηλειψεν τους ποδας μου. 47ου χαριν λεγω σοι, αφεωνται αι αμαρτιαι αυτης αι πολλαι, οτι ηγαπησεν πολυ· ῳ δε ολιγον αφιεται, ολιγον αγαπᾳ. 48ειπεν δε αυτῃ Αφεωνται σου αι αμαρτιαι. 49και ηρξαντο οι συνανακειμενοι λεγειν εν εαυτοις Τις ουτος εστιν, ος και αμαρτιας αφιησιν; 50ειπεν δε προς την γυναικα Η πιστις σου σεσωκεν σε· πορευου εις ειρηνην.