1Αναβλεψας δε ειδεν τους βαλλοντας εις το γαζοφυλακιον τα δωρα αυτων πλουσιους.
2ειδεν δε τινα χηραν πενιχραν βαλλουσαν εκει λεπτα δυο,
3και ειπεν Αληθως λεγω υμιν οτι η χηρα αυτη η πτωχη πλειον παντων εβαλεν·
4παντες γαρ ουτοι εκ του περισσευοντος αυτοις εβαλον εις τα δωρα, αυτη δε εκ του υστερηματος αυτης παντα τον βιον ον ειχεν εβαλεν.
5Και τινων λεγοντων περι του ιερου, οτι λιθοις καλοις και αναθημασιν κεκοσμηται, ειπεν
6Ταυτα α θεωρειτε, ελευσονται ημεραι εν αις ουκ αφεθησεται λιθος επι λιθῳ ος ου καταλυθησεται.
7επηρωτησαν δε αυτον λεγοντες Διδασκαλε, ποτε ουν ταυτα εσται, και τι το σημειον οταν μελλῃ ταυτα γινεσθαι;
8ο δε ειπεν Βλεπετε μη πλανηθητε· πολλοι γαρ ελευσονται επι τῳ ονοματι μου λεγοντες Εγω ειμι, και Ο καιρος ηγγικεν· μη πορευθητε οπισω αυτων.
9οταν δε ακουσητε πολεμους και ακαταστασιας, μη πτοηθητε· δει γαρ ταυτα γενεσθαι πρωτον, αλλ ουκ ευθεως το τελος.
10Τοτε ελεγεν αυτοις Εγερθησεται εθνος επ εθνος και βασιλεια επι βασιλειαν,
11σεισμοι τε μεγαλοι και κατα τοπους λοιμοι και λιμοι εσονται, φοβητρα τε και απ ουρανου σημεια μεγαλα εσται.
12προ δε τουτων παντων επιβαλουσιν εφ υμας τας χειρας αυτων και διωξουσιν, παραδιδοντες εις τας συναγωγας και φυλακας, απαγομενους επι βασιλεις και ηγεμονας ενεκεν του ονοματος μου·
13αποβησεται υμιν εις μαρτυριον.
14θετε ουν εν ταις καρδιαις υμων μη προμελεταν απολογηθηναι·
15εγω γαρ δωσω υμιν στομα και σοφιαν, ῃ ου δυνησονται αντιστηναι η αντειπειν απαντες οι αντικειμενοι υμιν.
16παραδοθησεσθε δε και υπο γονεων και αδελφων και συγγενων και φιλων, και θανατωσουσιν εξ υμων,
17και εσεσθε μισουμενοι υπο παντων δια το ονομα μου.
18και θριξ εκ της κεφαλης υμων ου μη αποληται·
19εν τῃ υπομονῃ υμων κτησεσθε τας ψυχας υμων.
20Οταν δε ιδητε κυκλουμενην υπο στρατοπεδων Ιερουσαλημ, τοτε γνωτε οτι ηγγικεν η ερημωσις αυτης.
21τοτε οι εν τῃ Ιουδαιᾳ φευγετωσαν εις τα ορη, και οι εν μεσῳ αυτης εκχωρειτωσαν, και οι εν ταις χωραις μη εισερχεσθωσαν εις αυτην,
22οτι ημεραι εκδικησεως αυται εισιν του πλησθηναι παντα τα γεγραμμενα.
23ουαι ταις εν γαστρι εχουσαις και ταις θηλαζουσαις εν εκειναις ταις ημεραις· εσται γαρ αναγκη μεγαλη επι της γης και οργη τῳ λαῳ τουτῳ,
24και πεσουνται στοματι μαχαιρης και αιχμαλωτισθησονται εις τα εθνη παντα, και Ιερουσαλημ εσται πατουμενη υπο εθνων, αχρι ου πληρωθωσιν καιροι εθνων.
25Και εσονται σημεια εν ηλιῳ και σεληνῃ και αστροις, και επι της γης συνοχη εθνων εν αποριᾳ ηχους θαλασσης και σαλου,
26αποψυχοντων ανθρωπων απο φοβου και προσδοκιας των επερχομενων τῃ οικουμενῃ· αι γαρ δυναμεις των ουρανων σαλευθησονται.
27και τοτε οψονται τον Υιον του ανθρωπου ερχομενον εν νεφελῃ μετα δυναμεως και δοξης πολλης.
28αρχομενων δε τουτων γινεσθαι ανακυψατε και επαρατε τας κεφαλας υμων, διοτι εγγιζει η απολυτρωσις υμων.
29Και ειπεν παραβολην αυτοις Ιδετε την συκην και παντα τα δενδρα·
30οταν προβαλωσιν ηδη, βλεποντες αφ εαυτων γινωσκετε οτι ηδη εγγυς το θερος εστιν·
31ουτως και υμεις, οταν ιδητε ταυτα γινομενα, γινωσκετε οτι εγγυς εστιν η βασιλεια του Θεου.
32αμην λεγω υμιν οτι ου μη παρελθῃ η γενεα αυτη εως αν παντα γενηται.
33ο ουρανος και η γη παρελευσονται, οι δε λογοι μου ου μη παρελευσονται.
34Προσεχετε δε εαυτοις μη ποτε βαρηθωσιν υμων αι καρδιαι εν κραιπαλῃ και μεθῃ και μεριμναις βιωτικαις, και επιστῃ εφ υμας αιφνιδιος η ημερα εκεινη
35ως παγις· επεισελευσεται γαρ επι παντας τους καθημενους επι προσωπον πασης της γης.
36αγρυπνειτε δε εν παντι καιρῳ δεομενοι ινα κατισχυσητε εκφυγειν ταυτα παντα τα μελλοντα γινεσθαι, και σταθηναι εμπροσθεν του Υιου του ανθρωπου.
37Ην δε τας ημερας εν τῳ ιερῳ διδασκων, τας δε νυκτας εξερχομενος ηυλιζετο εις το ορος το καλουμενον Ελαιων.
38και πας ο λαος ωρθριζεν προς αυτον εν τῳ ιερῳ ακουειν αυτου.