1Παρησαν δε τινες εν αυτῳ τῳ καιρῳ απαγγελλοντες αυτῳ περι των Γαλιλαιων ων το αιμα Πειλατος εμιξεν μετα των θυσιων αυτων. 2και αποκριθεις ειπεν αυτοις Δοκειτε οτι οι Γαλιλαιοι ουτοι αμαρτωλοι παρα παντας τους Γαλιλαιους εγενοντο, οτι ταυτα πεπονθασιν; 3ουχι, λεγω υμιν, αλλ εαν μη μετανοητε, παντες ομοιως απολεισθε. 4η εκεινοι οι δεκα οκτω εφ ους επεσεν ο πυργος εν τῳ Σιλωαμ και απεκτεινεν αυτους, δοκειτε οτι αυτοι οφειλεται εγενοντο παρα παντας τους ανθρωπους τους κατοικουντας Ιερουσαλημ; 5ουχι, λεγω υμιν, αλλ εαν μη μετανοησητε, παντες ωσαυτως απολεισθε. 6Ελεγεν δε ταυτην την παραβολην. συκην ειχεν τις πεφυτευμενην εν τῳ αμπελωνι αυτου, και ηλθεν ζητων καρπον εν αυτῃ και ουχ ευρεν. 7ειπεν δε προς τον αμπελουργον Ιδου τρια ετη αφ ου ερχομαι ζητων καρπον εν τῃ συκῃ ταυτῃ και ουχ ευρισκω· εκκοψον αυτην· ινα τι και την γην καταργει; 8ο δε αποκριθεις λεγει αυτῳ Κυριε, αφες αυτην και τουτο το ετος, εως οτου σκαψω περι αυτην και βαλω κοπρια, 9καν μεν ποιησῃ καρπον εις το μελλον· ει δε μηγε, εκκοψεις αυτην. 10Ην δε διδασκων εν μιᾳ των συναγωγων εν τοις σαββασιν. 11και ιδου γυνη πνευμα εχουσα ασθενειας ετη δεκα οκτω, και ην συνκυπτουσα και μη δυναμενη ανακυψαι εις το παντελες. 12ιδων δε αυτην ο Ιησους προσεφωνησεν και ειπεν αυτῃ Γυναι, απολελυσαι της ασθενειας σου, 13και επεθηκεν αυτῃ τας χειρας· και παραχρημα ανορθωθη, και εδοξαζεν τον Θεον. 14αποκριθεις δε ο αρχισυναγωγος, αγανακτων οτι τῳ σαββατῳ εθεραπευσεν ο Ιησους, ελεγεν τῳ οχλῳ οτι Εξ ημεραι εισιν εν αις δει εργαζεσθαι· εν αυταις ουν ερχομενοι θεραπευεσθε και μη τῃ ημερᾳ του σαββατου. 15απεκριθη δε αυτῳ ο Κυριος και ειπεν Υποκριται, εκαστος υμων τῳ σαββατῳ ου λυει τον βουν αυτου η τον ονον απο της φατνης και απαγαγων ποτιζει; 16ταυτην δε θυγατερα Αβρααμ ουσαν, ην εδησεν ο Σατανας ιδου δεκα και οκτω ετη, ουκ εδει λυθηναι απο του δεσμου τουτου τῃ ημερᾳ του σαββατου; 17και ταυτα λεγοντος αυτου κατῃσχυνοντο παντες οι αντικειμενοι αυτῳ, και πας ο οχλος εχαιρεν επι πασιν τοις ενδοξοις τοις γινομενοις υπ αυτου. 18Ελεγεν ουν Τινι ομοια εστιν η βασιλεια του Θεου, και τινι ομοιωσω αυτην; 19ομοια εστιν κοκκῳ σιναπεως, ον λαβων ανθρωπος εβαλεν εις κηπον εαυτου, και ηυξησεν και εγενετο εις δενδρον, και τα πετεινα του ουρανου κατεσκηνωσεν εν τοις κλαδοις αυτου. 20Και παλιν ειπεν Τινι ομοιωσω την βασιλειαν του Θεου; 21ομοια εστιν ζυμῃ, ην λαβουσα γυνη εκρυψεν εις αλευρου σατα τρια, εως ου εζυμωθη ολον. 22Και διεπορευετο κατα πολεις και κωμας διδασκων και πορειαν ποιουμενος εις Ιεροσολυμα. 23Ειπεν δε τις αυτῳ Κυριε, ει ολιγοι οι σῳζομενοι; ο δε ειπεν προς αυτους 24Αγωνιζεσθε εισελθειν δια της στενης θυρας, οτι πολλοι, λεγω υμιν, ζητησουσιν εισελθειν και ουκ ισχυσουσιν. 25αφ ου αν εγερθῃ ο οικοδεσποτης και αποκλεισῃ την θυραν, και αρξησθε εξω εσταναι και κρουειν την θυραν λεγοντες Κυριε, ανοιξον ημιν· και αποκριθεις ερει υμιν Ουκ οιδα υμας ποθεν εστε. 26τοτε αρξεσθε λεγειν Εφαγομεν ενωπιον σου και επιομεν, και εν ταις πλατειαις ημων εδιδαξας· 27και ερει λεγων υμιν Ουκ οιδα ποθεν εστε· αποστητε απ εμου παντες εργαται αδικιας. 28εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων, οταν οψησθε Αβρααμ και Ισαακ και Ιακωβ και παντας τους προφητας εν τῃ βασιλειᾳ του Θεου, υμας δε εκβαλλομενους εξω. 29και ηξουσιν απο ανατολων και δυσμων και απο βορρα και νοτου, και ανακλιθησονται εν τῃ βασιλειᾳ του Θεου. 30και ιδου εισιν εσχατοι οι εσονται πρωτοι, και εισιν πρωτοι οι εσονται εσχατοι. 31Εν αυτῃ τῃ ωρᾳ προσηλθαν τινες Φαρισαιοι λεγοντες αυτῳ Εξελθε και πορευου εντευθεν, οτι Ηρῳδης θελει σε αποκτειναι. 32και ειπεν αυτοις Πορευθεντες ειπατε τῃ αλωπεκι ταυτῃ Ιδου εκβαλλω δαιμονια και ιασεις αποτελω σημερον και αυριον, και τῃ τριτῃ τελειουμαι. 33πλην δει με σημερον και αυριον και τῃ εχομενῃ πορευεσθαι, οτι ουκ ενδεχεται προφητην απολεσθαι εξω Ιερουσαλημ. 34Ιερουσαλημ Ιερουσαλημ, η αποκτεινουσα τους προφητας και λιθοβολουσα τους απεσταλμενους προς αυτην, ποσακις ηθελησα επισυναξαι τα τεκνα σου ον τροπον ορνις την εαυτης νοσσιαν υπο τας πτερυγας, και ουκ ηθελησατε. 35ιδου αφιεται υμιν ο οικος υμων. λεγω δε υμιν, ου μη ιδητε με εως ηξει οτε ειπητε Ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι Κυριου.