1Εν οις επισυναχθεισων των μυριαδων του οχλου, ωστε καταπατειν αλληλους, ηρξατο λεγειν προς τους μαθητας αυτου πρωτον Προσεχετε εαυτοις απο της ζυμης, ητις εστιν υποκρισις, των Φαρισαιων.
2ουδεν δε συγκεκαλυμμενον εστιν ο ουκ αποκαλυφθησεται, και κρυπτον ο ου γνωσθησεται.
3ανθ ων οσα εν τῃ σκοτιᾳ ειπατε εν τῳ φωτι ακουσθησεται, και ο προς το ους ελαλησατε εν τοις ταμειοις κηρυχθησεται επι των δωματων.
4Λεγω δε υμιν τοις φιλοις μου, μη φοβηθητε απο των αποκτεννοντων το σωμα και μετα ταυτα μη εχοντων περισσοτερον τι ποιησαι.
5υποδειξω δε υμιν τινα φοβηθητε· φοβηθητε τον μετα το αποκτειναι εχοντα εξουσιαν εμβαλειν εις την γεενναν. ναι, λεγω υμιν, τουτον φοβηθητε.
6ουχι πεντε στρουθια πωλουνται ασσαριων δυο; και εν εξ αυτων ουκ εστιν επιλελησμενον ενωπιον του Θεου.
7αλλα και αι τριχες της κεφαλης υμων πασαι ηριθμηνται. μη φοβεισθε· πολλων στρουθιων διαφερετε.
8λεγω δε υμιν, πας ος αν ομολογησῃ εν εμοι εμπροσθεν των ανθρωπων, και ο Υιος του ανθρωπου ομολογησει εν αυτῳ εμπροσθεν των αγγελων του Θεου·
9ο δε αρνησαμενος με ενωπιον των ανθρωπων απαρνηθησεται ενωπιον των αγγελων του Θεου.
10και πας ος ερει λογον εις τον Υιον του ανθρωπου, αφεθησεται αυτῳ· τῳ δε εις το Αγιον Πνευμα βλασφημησαντι ουκ αφεθησεται.
11οταν δε εισφερωσιν υμας επι τας συναγωγας και τας αρχας και τας εξουσιας, μη μεριμνησητε πως η τι απολογησησθε η τι ειπητε·
12το γαρ Αγιον Πνευμα διδαξει υμας εν αυτῃ τῃ ωρᾳ α δει ειπειν.
13Ειπεν δε τις εκ του οχλου αυτῳ Διδασκαλε, ειπε τῳ αδελφῳ μου μερισασθαι μετ εμου την κληρονομιαν.
14ο δε ειπεν αυτῳ Ανθρωπε, τις με κατεστησεν κριτην η μεριστην εφ υμας;
15ειπεν δε προς αυτους Ορατε και φυλασσεσθε απο πασης πλεονεξιας, οτι ουκ εν τῳ περισσευειν τινι η ζωη αυτου εστιν εκ των υπαρχοντων αυτῳ.
16Ειπεν δε παραβολην προς αυτους λεγων Ανθρωπου τινος πλουσιου ευφορησεν η χωρα.
17και διελογιζετο εν εαυτῳ λεγων Τι ποιησω, οτι ουκ εχω που συναξω τους καρπους μου;
18και ειπεν Τουτο ποιησω· καθελω μου τας αποθηκας και μειζονας οικοδομησω, και συναξω εκει παντα τον σιτον και τα αγαθα μου,
19και ερω τῃ ψυχῃ μου Ψυχη, εχεις πολλα αγαθα κειμενα εις ετη πολλα· αναπαυου, φαγε, πιε, ευφραινου.
20ειπεν δε αυτῳ ο Θεος Αφρων, ταυτῃ τῃ νυκτι την ψυχην σου απαιτουσιν απο σου· α δε ητοιμασας, τινι εσται;
21ουτως ο θησαυριζων αυτῳ και μη εις Θεον πλουτων.
22Ειπεν δε προς τους μαθητας αυτου Δια τουτο λεγω υμιν· μη μεριμνατε τῃ ψυχῃ τι φαγητε, μηδε τῳ σωματι τι ενδυσησθε.
23η γαρ ψυχη πλειον εστιν της τροφης και το σωμα του ενδυματος.
24κατανοησατε τους κορακας, οτι ουτε σπειρουσιν ουτε θεριζουσιν, οις ουκ εστιν ταμειον ουδε αποθηκη, και ο Θεος τρεφει αυτους· ποσῳ μαλλον υμεις διαφερετε των πετεινων.
25τις δε εξ υμων μεριμνων δυναται επι την ηλικιαν αυτου προσθειναι πηχυν;
26ει ουν ουδε ελαχιστον δυνασθε, τι περι των λοιπων μεριμνατε;
27κατανοησατε τα κρινα, πως ουτε νηθει ουτε υφαινει· λεγω δε υμιν, ουδε Σολομων εν πασῃ τῃ δοξῃ αυτου περιεβαλετο ως εν τουτων.
28ει δε εν αγρῳ τον χορτον οντα σημερον και αυριον εις κλιβανον βαλλομενον ο Θεος ουτως αμφιεζει, ποσῳ μαλλον υμας, ολιγοπιστοι.
29και υμεις μη ζητειτε τι φαγητε και τι πιητε, και μη μετεωριζεσθε·
30ταυτα γαρ παντα τα εθνη του κοσμου επιζητουσιν· υμων δε ο Πατηρ οιδεν οτι χρῃζετε τουτων·
31πλην ζητειτε την βασιλειαν αυτου, και ταυτα προστεθησεται υμιν.
32Μη φοβου, το μικρον ποιμνιον· οτι ευδοκησεν ο Πατηρ υμων δουναι υμιν την βασιλειαν.
33Πωλησατε τα υπαρχοντα υμων και δοτε ελεημοσυνην· ποιησατε εαυτοις βαλλαντια μη παλαιουμενα, θησαυρον ανεκλειπτον εν τοις ουρανοις, οπου κλεπτης ουκ εγγιζει ουδε σης διαφθειρει·
34οπου γαρ εστιν ο θησαυρος υμων, εκει και η καρδια υμων εσται.
35Εστωσαν υμων αι οσφυες περιεζωσμεναι και οι λυχνοι καιομενοι·
36και υμεις ομοιοι ανθρωποις προσδεχομενοις τον κυριον εαυτων ποτε αναλυσῃ εκ των γαμων, ινα ελθοντος και κρουσαντος ευθεως ανοιξωσιν αυτῳ.
37μακαριοι οι δουλοι εκεινοι, ους ελθων ο κυριος ευρησει γρηγορουντας· αμην λεγω υμιν οτι περιζωσεται και ανακλινει αυτους και παρελθων διακονησει αυτοις.
38καν εν τῃ δευτερᾳ καν εν τῃ τριτῃ φυλακῃ ελθῃ και ευρῃ ουτως, μακαριοι εισιν εκεινοι.
39τουτο δε γινωσκετε οτι ει ῃδει ο οικοδεσποτης ποιᾳ ωρᾳ ο κλεπτης ερχεται, ουκ αν αφηκεν διορυχθηναι τον οικον αυτου.
40και υμεις γινεσθε ετοιμοι, οτι ῃ ωρᾳ ου δοκειτε ο Υιος του ανθρωπου ερχεται.
41Ειπεν δε ο Πετρος Κυριε, προς ημας την παραβολην ταυτην λεγεις η και προς παντας;
42και ειπεν ο Κυριος Τις αρα εστιν ο πιστος οικονομος ο φρονιμος, ον καταστησει ο κυριος επι της θεραπειας αυτου του διδοναι εν καιρῳ το σιτομετριον;
43μακαριος ο δουλος εκεινος, ον ελθων ο κυριος αυτου ευρησει ποιουντα ουτως.
44αληθως λεγω υμιν οτι επι πασιν τοις υπαρχουσιν αυτου καταστησει αυτον.
45εαν δε ειπῃ ο δουλος εκεινος εν τῃ καρδιᾳ αυτου Χρονιζει ο κυριος μου ερχεσθαι, και αρξηται τυπτειν τους παιδας και τας παιδισκας, εσθιειν τε και πινειν και μεθυσκεσθαι,
46ηξει ο κυριος του δουλου εκεινου εν ημερᾳ ῃ ου προσδοκᾳ και εν ωρᾳ ῃ ου γινωσκει, και διχοτομησει αυτον, και το μερος αυτου μετα των απιστων θησει.
47εκεινος δε ο δουλος ο γνους το θελημα του κυριου αυτου και μη ετοιμασας η ποιησας προς το θελημα αυτου δαρησεται πολλας·
48ο δε μη γνους, ποιησας δε αξια πληγων, δαρησεται ολιγας. παντι δε ῳ εδοθη πολυ, πολυ ζητηθησεται παρ αυτου, και ῳ παρεθεντο πολυ, περισσοτερον αιτησουσιν αυτον.
49Πυρ ηλθον βαλειν επι την γην, και τι θελω ει ηδη ανηφθη.
50βαπτισμα δε εχω βαπτισθηναι, και πως συνεχομαι εως οτου τελεσθῃ.
51δοκειτε οτι ειρηνην παρεγενομην δουναι εν τῃ γῃ; ουχι, λεγω υμιν, αλλ η διαμερισμον.
52εσονται γαρ απο του νυν πεντε εν ενι οικῳ διαμεμερισμενοι, τρεις επι δυσιν και δυο επι τρισιν
53διαμερισθησονται, πατηρ επι υιῳ και υιος επι πατρι, μητηρ επι θυγατερα και θυγατηρ επι την μητερα, πενθερα επι την νυμφην αυτης και νυμφη επι την πενθεραν.
54Ελεγεν δε και τοις οχλοις Οταν ιδητε νεφελην ανατελλουσαν επι δυσμων, ευθεως λεγετε οτι Ομβρος ερχεται, και γινεται ουτως·
55και οταν νοτον πνεοντα, λεγετε οτι Καυσων εσται, και γινεται.
56υποκριται, το προσωπον της γης και του ουρανου οιδατε δοκιμαζειν, τον καιρον δε τουτον πως ου δοκιμαζετε;
57Τι δε και αφ εαυτων ου κρινετε το δικαιον;
58ως γαρ υπαγεις μετα του αντιδικου σου επ αρχοντα, εν τῃ οδῳ δος εργασιαν απηλλαχθαι απ αυτου, μη ποτε κατασυρῃ σε προς τον κριτην, και ο κριτης σε παραδωσει τῳ πρακτορι, και ο πρακτωρ σε βαλει εις φυλακην.
59λεγω σοι, ου μη εξελθῃς εκειθεν εως και το εσχατον λεπτον αποδῳς.