1Μετα δε ταυτα ανεδειξεν ο Κυριος ετερους εβδομηκοντα, και απεστειλεν αυτους ανα δυο προ προσωπου αυτου εις πασαν πολιν και τοπον ου ημελλεν αυτος ερχεσθαι. 2ελεγεν δε προς αυτους Ο μεν θερισμος πολυς, οι δε εργαται ολιγοι· δεηθητε ουν του Κυριου του θερισμου οπως εργατας εκβαλῃ εις τον θερισμον αυτου. 3υπαγετε· ιδου αποστελλω υμας ως αρνας εν μεσῳ λυκων. 4μη βασταζετε βαλλαντιον, μη πηραν, μη υποδηματα· και μηδενα κατα την οδον ασπασησθε. 5εις ην δ αν εισελθητε οικιαν, πρωτον λεγετε Ειρηνη τῳ οικῳ τουτῳ. 6και εαν εκει ῃ υιος ειρηνης, επαναπαησεται επ αυτον η ειρηνη υμων· ει δε μηγε, εφ υμας ανακαμψει. 7εν αυτῃ δε τῃ οικιᾳ μενετε, εσθοντες και πινοντες τα παρ αυτων· αξιος γαρ ο εργατης του μισθου αυτου. μη μεταβαινετε εξ οικιας εις οικιαν. 8και εις ην αν πολιν εισερχησθε και δεχωνται υμας, εσθιετε τα παρατιθεμενα υμιν, 9και θεραπευετε τους εν αυτῃ ασθενεις, και λεγετε αυτοις Ηγγικεν εφ υμας η βασιλεια του Θεου. 10εις ην δ αν πολιν εισελθητε και μη δεχωνται υμας, εξελθοντες εις τας πλατειας αυτης ειπατε 11Και τον κονιορτον τον κολληθεντα ημιν εκ της πολεως υμων εις τους ποδας απομασσομεθα υμιν· πλην τουτο γινωσκετε, οτι ηγγικεν η βασιλεια του Θεου. 12λεγω υμιν οτι Σοδομοις εν τῃ ημερᾳ εκεινῃ ανεκτοτερον εσται η τῃ πολει εκεινῃ. 13Ουαι σοι, Χοραζειν, ουαι σοι, Βηθσαιδα· οτι ει εν Τυρῳ και Σιδωνι εγενηθησαν αι δυναμεις αι γενομεναι εν υμιν, παλαι αν εν σακκῳ και σποδῳ καθημενοι μετενοησαν. 14πλην Τυρῳ και Σιδωνι ανεκτοτερον εσται εν τῃ κρισει η υμιν. 15και συ, Καφαρναουμ, μη εως ουρανου υψωθησῃ; εως του Αιδου καταβησῃ. 16Ο ακουων υμων εμου ακουει, και ο αθετων υμας εμε αθετει· ο δε εμε αθετων αθετει τον αποστειλαντα με. 17Υπεστρεψαν δε οι εβδομηκοντα μετα χαρας λεγοντες Κυριε, και τα δαιμονια υποτασσεται ημιν εν τῳ ονοματι σου. 18ειπεν δε αυτοις Εθεωρουν τον Σαταναν ως αστραπην εκ του ουρανου πεσοντα. 19ιδου δεδωκα υμιν την εξουσιαν του πατειν επανω οφεων και σκορπιων, και επι πασαν την δυναμιν του εχθρου, και ουδεν υμας ου μη αδικησει. 20πλην εν τουτῳ μη χαιρετε οτι τα πνευματα υμιν υποτασσεται, χαιρετε δε οτι τα ονοματα υμων ενγεγραπται εν τοις ουρανοις. 21Εν αυτῃ τῃ ωρᾳ ηγαλλιασατο τῳ Πνευματι τῳ Αγιῳ και ειπεν Εξομολογουμαι σοι, Πατερ, Κυριε του ουρανου και της γης, οτι απεκρυψας ταυτα απο σοφων και συνετων, και απεκαλυψας αυτα νηπιοις· ναι, ο Πατηρ, οτι ουτως ευδοκια εγενετο εμπροσθεν σου. 22παντα μοι παρεδοθη υπο του Πατρος μου, και ουδεις γινωσκει τις εστιν ο Υιος ει μη ο Πατηρ, και τις εστιν ο Πατηρ ει μη ο Υιος και ῳ εαν βουληται ο Υιος αποκαλυψαι. 23Και στραφεις προς τους μαθητας κατ ιδιαν ειπεν Μακαριοι οι οφθαλμοι οι βλεποντες α βλεπετε. 24λεγω γαρ υμιν οτι πολλοι προφηται και βασιλεις ηθελησαν ιδειν α υμεις βλεπετε και ουκ ειδαν, και ακουσαι α ακουετε και ουκ ηκουσαν. 25Και ιδου νομικος τις ανεστη εκπειραζων αυτον λεγων Διδασκαλε, τι ποιησας ζωην αιωνιον κληρονομησω; 26ο δε ειπεν προς αυτον Εν τῳ νομῳ τι γεγραπται; πως αναγινωσκεις; 27ο δε αποκριθεις ειπεν Αγαπησεις Κυριον τον Θεον σου εξ ολης της καρδιας σου και εν ολῃ τῃ ψυχῃ σου και εν ολῃ τῃ ισχυι σου και εν ολῃ τῃ διανοιᾳ σου, και τον πλησιον σου ως σεαυτον. 28ειπεν δε αυτῳ Ορθως απεκριθης· τουτο ποιει και ζησῃ. 29ο δε θελων δικαιωσαι εαυτον ειπεν προς τον Ιησουν Και τις εστιν μου πλησιον; 30υπολαβων ο Ιησους ειπεν Ανθρωπος τις κατεβαινεν απο Ιερουσαλημ εις Ιερειχω, και λῃσταις περιεπεσεν, οι και εκδυσαντες αυτον και πληγας επιθεντες απηλθον αφεντες ημιθανη. 31κατα συγκυριαν δε ιερευς τις κατεβαινεν εν τῃ οδῳ εκεινῃ, και ιδων αυτον αντιπαρηλθεν. 32ομοιως δε και Λευειτης κατα τον τοπον ελθων και ιδων αντιπαρηλθεν. 33Σαμαρειτης δε τις οδευων ηλθεν κατ αυτον και ιδων εσπλαγχνισθη, 34και προσελθων κατεδησεν τα τραυματα αυτου επιχεων ελαιον και οινον, επιβιβασας δε αυτον επι το ιδιον κτηνος ηγαγεν αυτον εις πανδοχειον και επεμεληθη αυτου. 35και επι την αυριον εκβαλων δυο δηναρια εδωκεν τῳ πανδοχει και ειπεν Επιμεληθητι αυτου, και ο τι αν προσδαπανησῃς εγω εν τῳ επανερχεσθαι με αποδωσω σοι. 36τις τουτων των τριων πλησιον δοκει σοι γεγονεναι του εμπεσοντος εις τους λῃστας; 37ο δε ειπεν Ο ποιησας το ελεος μετ αυτου. ειπεν δε αυτῳ ο Ιησους Πορευου και συ ποιει ομοιως. 38Εν δε τῳ πορευεσθαι αυτους αυτος εισηλθεν εις κωμην τινα· γυνη δε τις ονοματι Μαρθα υπεδεξατο αυτον εις την οικιαν. 39και τῃδε ην αδελφη καλουμενη Μαριαμ, η και παρακαθεσθεισα προς τους ποδας του Κυριου ηκουεν τον λογον αυτου. 40η δε Μαρθα περιεσπατο περι πολλην διακονιαν· επιστασα δε ειπεν Κυριε, ου μελει σοι οτι η αδελφη μου μονην με κατελειπεν διακονειν; ειπον ουν αυτῃ ινα μοι συναντιλαβηται. 41αποκριθεις δε ειπεν αυτῃ ο Κυριος Μαρθα Μαρθα, μεριμνᾳς και θορυβαζῃ περι πολλα, 42ολιγων δε εστιν χρεια η ενος· Μαριαμ γαρ την αγαθην μεριδα εξελεξατο, ητις ουκ αφαιρεθησεται αυτης.