1Και παραγων ειδεν ανθρωπον τυφλον εκ γενετης. 2και ηρωτησαν αυτον οι μαθηται αυτου λεγοντες Ραββει, τις ημαρτεν, ουτος η οι γονεις αυτου, ινα τυφλος γεννηθῃ; 3απεκριθη Ιησους Ουτε ουτος ημαρτεν ουτε οι γονεις αυτου, αλλ ινα φανερωθῃ τα εργα του Θεου εν αυτῳ. 4ημας δει εργαζεσθαι τα εργα του πεμψαντος με εως ημερα εστιν· ερχεται νυξ οτε ουδεις δυναται εργαζεσθαι. 5οταν εν τῳ κοσμῳ ω, φως ειμι του κοσμου. 6ταυτα ειπων επτυσεν χαμαι και εποιησεν πηλον εκ του πτυσματος, και επεθηκεν αυτου τον πηλον επι τους οφθαλμους, 7και ειπεν αυτῳ Υπαγε νιψαι εις την κολυμβηθραν του Σιλωαμ (ο ερμηνευεται Απεσταλμενος). απηλθεν ουν και ενιψατο, και ηλθεν βλεπων. 8Οι ουν γειτονες και οι θεωρουντες αυτον το προτερον, οτι προσαιτης ην, ελεγον Ουχ ουτος εστιν ο καθημενος και προσαιτων; 9αλλοι ελεγον οτι Ουτος εστιν· αλλοι ελεγον Ουχι, αλλα ομοιος αυτῳ εστιν. εκεινος ελεγεν οτι Εγω ειμι. 10ελεγον ουν αυτῳ Πως ουν ηνεῳχθησαν σου οι οφθαλμοι; 11απεκριθη εκεινος Ο ανθρωπος ο λεγομενος Ιησους πηλον εποιησεν και επεχρισεν μου τους οφθαλμους και ειπεν μοι οτι Υπαγε εις τον Σιλωαμ και νιψαι· απελθων ουν και νιψαμενος ανεβλεψα. 12και ειπαν αυτῳ Που εστιν εκεινος; λεγει Ουκ οιδα. 13Αγουσιν αυτον προς τους Φαρισαιους, τον ποτε τυφλον. 14ην δε σαββατον εν ῃ ημερᾳ τον πηλον εποιησεν ο Ιησους και ανεῳξεν αυτου τους οφθαλμους. 15παλιν ουν ηρωτων αυτον και οι Φαρισαιοι πως ανεβλεψεν. ο δε ειπεν αυτοις Πηλον επεθηκεν μου επι τους οφθαλμους, και ενιψαμην, και βλεπω. 16ελεγον ουν εκ των Φαρισαιων τινες Ουκ εστιν ουτος παρα Θεου ο ανθρωπος, οτι το σαββατον ου τηρει. αλλοι ελεγον Πως δυναται ανθρωπος αμαρτωλος τοιαυτα σημεια ποιειν; και σχισμα ην εν αυτοις. 17λεγουσιν ουν τῳ τυφλῳ παλιν Τι συ λεγεις περι αυτου, οτι ηνεῳξεν σου τους οφθαλμους; ο δε ειπεν οτι Προφητης εστιν. 18ουκ επιστευσαν ουν οι Ιουδαιοι περι αυτου οτι ην τυφλος και ανεβλεψεν, εως οτου εφωνησαν τους γονεις αυτου του αναβλεψαντος 19και ηρωτησαν αυτους λεγοντες Ουτος εστιν ο υιος υμων, ον υμεις λεγετε οτι τυφλος εγεννηθη; πως ουν βλεπει αρτι; 20απεκριθησαν ουν οι γονεις αυτου και ειπαν Οιδαμεν οτι ουτος εστιν ο υιος ημων και οτι τυφλος εγεννηθη· 21πως δε νυν βλεπει ουκ οιδαμεν, η τις ηνοιξεν αυτου τους οφθαλμους ημεις ουκ οιδαμεν· αυτον ερωτησατε, ηλικιαν εχει, αυτος περι εαυτου λαλησει. 22ταυτα ειπαν οι γονεις αυτου οτι εφοβουντο τους Ιουδαιους· ηδη γαρ συνετεθειντο οι Ιουδαιοι ινα εαν τις αυτον ομολογησῃ Χριστον, αποσυναγωγος γενηται. 23δια τουτο οι γονεις αυτου ειπαν οτι Ηλικιαν εχει, αυτον επερωτησατε. 24Εφωνησαν ουν τον ανθρωπον εκ δευτερου ος ην τυφλος, και ειπαν αυτῳ Δος δοξαν τῳ Θεῳ· ημεις οιδαμεν οτι ουτος ο ανθρωπος αμαρτωλος εστιν. 25απεκριθη ουν εκεινος Ει αμαρτωλος εστιν ουκ οιδα· εν οιδα, οτι τυφλος ων αρτι βλεπω. 26ειπαν ουν αυτῳ Τι εποιησεν σοι; πως ηνοιξεν σου τους οφθαλμους; 27απεκριθη αυτοις Ειπον υμιν ηδη και ουκ ηκουσατε· τι παλιν θελετε ακουειν; μη και υμεις θελετε αυτου μαθηται γενεσθαι; 28και ελοιδορησαν αυτον και ειπαν Συ μαθητης ει εκεινου, ημεις δε του Μωυσεως εσμεν μαθηται· 29ημεις οιδαμεν οτι Μωυσει λελαληκεν ο Θεος, τουτον δε ουκ οιδαμεν ποθεν εστιν. 30απεκριθη ο ανθρωπος και ειπεν αυτοις Εν τουτῳ γαρ το θαυμαστον εστιν, οτι υμεις ουκ οιδατε ποθεν εστιν, και ηνοιξεν μου τους οφθαλμους. 31οιδαμεν οτι ο Θεος αμαρτωλων ουκ ακουει, αλλ εαν τις θεοσεβης ῃ και το θελημα αυτου ποιῃ, τουτου ακουει. 32εκ του αιωνος ουκ ηκουσθη οτι ηνεῳξεν τις οφθαλμους τυφλου γεγεννημενου· 33ει μη ην ουτος παρα Θεου, ουκ ηδυνατο ποιειν ουδεν. 34απεκριθησαν και ειπαν αυτῳ Εν αμαρτιαις συ εγεννηθης ολος, και συ διδασκεις ημας; και εξεβαλον αυτον εξω. 35Ηκουσεν Ιησους οτι εξεβαλον αυτον εξω, και ευρων αυτον ειπεν Συ πιστευεις εις τον Υιον του ανθρωπου; 36απεκριθη εκεινος και ειπεν Και τις εστιν, Κυριε, ινα πιστευσω εις αυτον; 37ειπεν αυτῳ ο Ιησους Και εωρακας αυτον και ο λαλων μετα σου εκεινος εστιν. 38ο δε εφη Πιστευω, Κυριε· και προσεκυνησεν αυτῳ. 39και ειπεν ο Ιησους Εις κριμα εγω εις τον κοσμον τουτον ηλθον, ινα οι μη βλεποντες βλεπωσιν και οι βλεποντες τυφλοι γενωνται. 40ηκουσαν εκ των Φαρισαιων ταυτα οι μετ αυτου οντες, και ειπαν αυτῳ Μη και ημεις τυφλοι εσμεν; 41ειπεν αυτοις ο Ιησους Ει τυφλοι ητε, ουκ αν ειχετε αμαρτιαν· νυν δε λεγετε οτι Βλεπομεν· η αμαρτια υμων μενει.