1Ην δε ανθρωπος εκ των Φαρισαιων, Νικοδημος ονομα αυτῳ, αρχων των Ιουδαιων· 2ουτος ηλθεν προς αυτον νυκτος και ειπεν αυτῳ Ραββει, οιδαμεν οτι απο Θεου εληλυθας διδασκαλος· ουδεις γαρ δυναται ταυτα τα σημεια ποιειν α συ ποιεις, εαν μη ῃ ο Θεος μετ αυτου. 3απεκριθη Ιησους και ειπεν αυτῳ Αμην αμην λεγω σοι, εαν μη τις γεννηθῃ ανωθεν, ου δυναται ιδειν την βασιλειαν του Θεου. 4λεγει προς αυτον ο Νικοδημος Πως δυναται ανθρωπος γεννηθηναι γερων ων; μη δυναται εις την κοιλιαν της μητρος αυτου δευτερον εισελθειν και γεννηθηναι; 5απεκριθη Ιησους Αμην αμην λεγω σοι, εαν μη τις γεννηθῃ εξ υδατος και Πνευματος, ου δυναται εισελθειν εις την βασιλειαν του Θεου. 6το γεγεννημενον εκ της σαρκος σαρξ εστιν, και το γεγεννημενον εκ του Πνευματος πνευμα εστιν. 7μη θαυμασῃς οτι ειπον σοι Δει υμας γεννηθηναι ανωθεν. 8το πνευμα οπου θελει πνει, και την φωνην αυτου ακουεις, αλλ ουκ οιδας ποθεν ερχεται και που υπαγει· ουτως εστιν πας ο γεγεννημενος εκ του Πνευματος. 9απεκριθη Νικοδημος και ειπεν αυτῳ Πως δυναται ταυτα γενεσθαι; 10απεκριθη Ιησους και ειπεν αυτῳ Συ ει ο διδασκαλος του Ισραηλ και ταυτα ου γινωσκεις; 11αμην αμην λεγω σοι οτι ο οιδαμεν λαλουμεν και ο εωρακαμεν μαρτυρουμεν, και την μαρτυριαν ημων ου λαμβανετε. 12ει τα επιγεια ειπον υμιν και ου πιστευετε, πως εαν ειπω υμιν τα επουρανια πιστευσετε; 13και ουδεις αναβεβηκεν εις τον ουρανον ει μη ο εκ του ουρανου καταβας, ο Υιος του ανθρωπου. 14και καθως Μωυσης υψωσεν τον οφιν εν τῃ ερημῳ, ουτως υψωθηναι δει τον Υιον του ανθρωπου, 15ινα πας ο πιστευων εν αυτῳ εχῃ ζωην αιωνιον. 16Ουτως γαρ ηγαπησεν ο Θεος τον κοσμον, ωστε τον Υιον τον μονογενη εδωκεν, ινα πας ο πιστευων εις αυτον μη αποληται αλλ εχῃ ζωην αιωνιον. 17ου γαρ απεστειλεν ο Θεος τον Υιον εις τον κοσμον ινα κρινῃ τον κοσμον, αλλ ινα σωθῃ ο κοσμος δι αυτου. 18ο πιστευων εις αυτον ου κρινεται· ο μη πιστευων ηδη κεκριται, οτι μη πεπιστευκεν εις το ονομα του μονογενους Υιου του Θεου. 19αυτη δε εστιν η κρισις, οτι το φως εληλυθεν εις τον κοσμον και ηγαπησαν οι ανθρωποι μαλλον το σκοτος η το φως· ην γαρ αυτων πονηρα τα εργα. 20πας γαρ ο φαυλα πρασσων μισει το φως και ουκ ερχεται προς το φως, ινα μη ελεγχθῃ τα εργα αυτου· 21ο δε ποιων την αληθειαν ερχεται προς το φως, ινα φανερωθῃ αυτου τα εργα οτι εν Θεῳ εστιν ειργασμενα. 22Μετα ταυτα ηλθεν ο Ιησους και οι μαθηται αυτου εις την Ιουδαιαν γην, και εκει διετριβεν μετ αυτων και εβαπτιζεν. 23ην δε και Ιωανης βαπτιζων εν Αινων εγγυς του Σαλειμ, οτι υδατα πολλα ην εκει, και παρεγινοντο και εβαπτιζοντο· 24ουπω γαρ ην βεβλημενος εις την φυλακην Ιωανης. 25Εγενετο ουν ζητησις εκ των μαθητων Ιωανου μετα Ιουδαιου περι καθαρισμου. 26και ηλθον προς τον Ιωανην και ειπαν αυτῳ Ραββει, ος ην μετα σου περαν του Ιορδανου, ῳ συ μεμαρτυρηκας, ιδε ουτος βαπτιζει και παντες ερχονται προς αυτον. 27απεκριθη Ιωανης και ειπεν Ου δυναται ανθρωπος λαμβανειν ουδεν εαν μη ῃ δεδομενον αυτῳ εκ του ουρανου. 28αυτοι υμεις μοι μαρτυρειτε οτι ειπον Ουκ ειμι εγω ο Χριστος, αλλ οτι Απεσταλμενος ειμι εμπροσθεν εκεινου. 29Ο εχων την νυμφην νυμφιος εστιν· ο δε φιλος του νυμφιου ο εστηκως και ακουων αυτου, χαρᾳ χαιρει δια την φωνην του νυμφιου. αυτη ουν η χαρα η εμη πεπληρωται. 30εκεινον δει αυξανειν, εμε δε ελαττουσθαι. 31Ο ανωθεν ερχομενος επανω παντων εστιν· ο ων εκ της γης εκ της γης εστιν και εκ της γης λαλει. ο εκ του ουρανου ερχομενος επανω παντων εστιν· 32ο εωρακεν και ηκουσεν, τουτο μαρτυρει, και την μαρτυριαν αυτου ουδεις λαμβανει. 33ο λαβων αυτου την μαρτυριαν εσφραγισεν οτι ο Θεος αληθης εστιν. 34ον γαρ απεστειλεν ο Θεος τα ρηματα του Θεου λαλει· ου γαρ εκ μετρου διδωσιν το Πνευμα. 35ο Πατηρ αγαπᾳ τον Υιον, και παντα δεδωκεν εν τῃ χειρι αυτου. 36ο πιστευων εις τον Υιον εχει ζωην αιωνιον· ο δε απειθων τῳ Υιῳ ουκ οψεται ζωην, αλλ η οργη του Θεου μενει επ αυτον.