1Ταυτα λελαληκα υμιν ινα μη σκανδαλισθητε. 2αποσυναγωγους ποιησουσιν υμας· αλλ ερχεται ωρα ινα πας ο αποκτεινας υμας δοξῃ λατρειαν προσφερειν τῳ Θεῳ. 3και ταυτα ποιησουσιν οτι ουκ εγνωσαν τον Πατερα ουδε εμε. 4αλλα ταυτα λελαληκα υμιν ινα οταν ελθῃ η ωρα αυτων μνημονευητε αυτων, οτι εγω ειπον υμιν. ταυτα δε υμιν εξ αρχης ουκ ειπον, οτι μεθ υμων ημην. 5νυν δε υπαγω προς τον πεμψαντα με, και ουδεις εξ υμων ερωτᾳ με Που υπαγεις; 6αλλ οτι ταυτα λελαληκα υμιν, η λυπη πεπληρωκεν υμων την καρδιαν. 7αλλ εγω την αληθειαν λεγω υμιν, συμφερει υμιν ινα εγω απελθω. εαν γαρ μη απελθω, ο Παρακλητος ου μη ελθῃ προς υμας· εαν δε πορευθω, πεμψω αυτον προς υμας. 8και ελθων εκεινος ελεγξει τον κοσμον περι αμαρτιας και περι δικαιοσυνης και περι κρισεως· 9περι αμαρτιας μεν, οτι ου πιστευουσιν εις εμε· 10περι δικαιοσυνης δε, οτι προς τον Πατερα υπαγω και ουκετι θεωρειτε με· 11περι δε κρισεως, οτι ο αρχων του κοσμου τουτου κεκριται. 12Ετι πολλα εχω υμιν λεγειν, αλλ ου δυνασθε βασταζειν αρτι· 13οταν δε ελθῃ εκεινος, το Πνευμα της αληθειας, οδηγησει υμας εις την αληθειαν πασαν· ου γαρ λαλησει αφ εαυτου, αλλ οσα ακουει λαλησει, και τα ερχομενα αναγγελει υμιν. 14εκεινος εμε δοξασει, οτι εκ του εμου λημψεται και αναγγελει υμιν. 15παντα οσα εχει ο Πατηρ εμα εστιν· δια τουτο ειπον οτι εκ του εμου λαμβανει και αναγγελει υμιν. 16Μικρον και ουκετι θεωρειτε με, και παλιν μικρον και οψεσθε με. 17Ειπαν ουν εκ των μαθητων αυτου προς αλληλους Τι εστιν τουτο ο λεγει ημιν Μικρον και ου θεωρειτε με, και παλιν μικρον και οψεσθε με; και Οτι υπαγω προς τον Πατερα; 18ελεγον ουν Τουτο τι εστιν ο λεγει το μικρον; ουκ οιδαμεν τι λαλει. 19εγνω Ιησους οτι ηθελον αυτον ερωταν, και ειπεν αυτοις Περι τουτου ζητειτε μετ αλληλων οτι ειπον Μικρον και ου θεωρειτε με, και παλιν μικρον και οψεσθε με; 20αμην αμην λεγω υμιν οτι κλαυσετε και θρηνησετε υμεις, ο δε κοσμος χαρησεται· υμεις λυπηθησεσθε, αλλ η λυπη υμων εις χαραν γενησεται. 21η γυνη οταν τικτῃ λυπην εχει, οτι ηλθεν η ωρα αυτης· οταν δε γεννησῃ το παιδιον, ουκετι μνημονευει της θλιψεως δια την χαραν οτι εγεννηθη ανθρωπος εις τον κοσμον. 22και υμεις ουν νυν μεν λυπην εχετε· παλιν δε οψομαι υμας, και χαρησεται υμων η καρδια, και την χαραν υμων ουδεις αιρει αφ υμων. 23και εν εκεινῃ τῃ ημερᾳ εμε ουκ ερωτησετε ουδεν. αμην αμην λεγω υμιν, αν τι αιτησητε τον Πατερα δωσει υμιν εν τῳ ονοματι μου. 24εως αρτι ουκ ῃτησατε ουδεν εν τῳ ονοματι μου· αιτειτε, και λημψεσθε, ινα η χαρα υμων ῃ πεπληρωμενη. 25Ταυτα εν παροιμιαις λελαληκα υμιν· ερχεται ωρα οτε ουκετι εν παροιμιαις λαλησω υμιν, αλλα παρρησιᾳ περι του Πατρος απαγγελω υμιν. 26εν εκεινῃ τῃ ημερᾳ εν τῳ ονοματι μου αιτησεσθε, και ου λεγω υμιν οτι εγω ερωτησω τον Πατερα περι υμων· 27αυτος γαρ ο Πατηρ φιλει υμας, οτι υμεις εμε πεφιληκατε και πεπιστευκατε οτι εγω παρα του Θεου εξηλθον. 28εξηλθον εκ του Πατρος και εληλυθα εις τον κοσμον· παλιν αφιημι τον κοσμον και πορευομαι προς τον Πατερα. 29Λεγουσιν οι μαθηται αυτου Ιδε νυν εν παρρησιᾳ λαλεις, και παροιμιαν ουδεμιαν λεγεις. 30νυν οιδαμεν οτι οιδας παντα και ου χρειαν εχεις ινα τις σε ερωτᾳ· εν τουτῳ πιστευομεν οτι απο Θεου εξηλθες. 31απεκριθη αυτοις Ιησους Αρτι πιστευετε; 32ιδου ερχεται ωρα και εληλυθεν ινα σκορπισθητε εκαστος εις τα ιδια καμε μονον αφητε· και ουκ ειμι μονος, οτι ο Πατηρ μετ εμου εστιν. 33ταυτα λελαληκα υμιν ινα εν εμοι ειρηνην εχητε. εν τῳ κοσμῳ θλιψιν εχετε· αλλα θαρσειτε, εγω νενικηκα τον κοσμον.