1Μη ταρασσεσθω υμων η καρδια· πιστευετε εις τον Θεον, και εις εμε πιστευετε. 2εν τῃ οικιᾳ του Πατρος μου μοναι πολλαι εισιν· ει δε μη, ειπον αν υμιν· οτι πορευομαι ετοιμασαι τοπον υμιν· 3και εαν πορευθω και ετοιμασω τοπον υμιν, παλιν ερχομαι και παραλημψομαι υμας προς εμαυτον, ινα οπου ειμι εγω και υμεις ητε. 4και οπου εγω υπαγω οιδατε την οδον. 5Λεγει αυτῳ Θωμας Κυριε, ουκ οιδαμεν που υπαγεις· πως οιδαμεν την οδον; 6λεγει αυτῳ Ιησους Εγω ειμι η οδος και η αληθεια και η ζωη· ουδεις ερχεται προς τον Πατερα ει μη δι εμου. 7ει εγνωκειτε με, και τον Πατερα μου αν ῃδειτε· απ αρτι γινωσκετε αυτον και εωρακατε. 8Λεγει αυτῳ Φιλιππος Κυριε, δειξον ημιν τον Πατερα, και αρκει ημιν. 9λεγει αυτῳ ο Ιησους Τοσουτον χρονον μεθ υμων ειμι και ουκ εγνωκας με, Φιλιππε; ο εωρακως εμε εωρακεν τον Πατερα· πως συ λεγεις Δειξον ημιν τον Πατερα; 10ου πιστευεις οτι εγω εν τῳ Πατρι και ο Πατηρ εν εμοι εστιν; τα ρηματα α εγω λεγω υμιν απ εμαυτου ου λαλω· ο δε Πατηρ εν εμοι μενων ποιει τα εργα αυτου. 11πιστευετε μοι οτι εγω εν τῳ Πατρι και ο Πατηρ εν εμοι· ει δε μη, δια τα εργα αυτα πιστευετε. 12αμην αμην λεγω υμιν, ο πιστευων εις εμε τα εργα α εγω ποιω κακεινος ποιησει, και μειζονα τουτων ποιησει, οτι εγω προς τον Πατερα πορευομαι· 13και ο τι αν αιτησητε εν τῳ ονοματι μου, τουτο ποιησω, ινα δοξασθῃ ο Πατηρ εν τῳ Υιῳ. 14εαν τι αιτησητε με εν τῳ ονοματι μου, εγω ποιησω. 15Εαν αγαπατε με, τας εντολας τας εμας τηρησετε. 16καγω ερωτησω τον Πατερα και αλλον Παρακλητον δωσει υμιν ινα ῃ μεθ υμων εις τον αιωνα, 17το Πνευμα της αληθειας, ο ο κοσμος ου δυναται λαβειν, οτι ου θεωρει αυτο ουδε γινωσκει· υμεις γινωσκετε αυτο, οτι παρ υμιν μενει και εν υμιν εσται. 18ουκ αφησω υμας ορφανους, ερχομαι προς υμας. 19ετι μικρον και ο κοσμος με ουκετι θεωρει, υμεις δε θεωρειτε με, οτι εγω ζω και υμεις ζησετε. 20εν εκεινῃ τῃ ημερᾳ γνωσεσθε υμεις οτι εγω εν τῳ Πατρι μου και υμεις εν εμοι καγω εν υμιν. 21ο εχων τας εντολας μου και τηρων αυτας, εκεινος εστιν ο αγαπων με· ο δε αγαπων με αγαπηθησεται υπο του Πατρος μου, καγω αγαπησω αυτον και εμφανισω αυτῳ εμαυτον. 22Λεγει αυτῳ Ιουδας, ουχ ο Ισκαριωτης Κυριε, και τι γεγονεν οτι ημιν μελλεις εμφανιζειν σεαυτον και ουχι τῳ κοσμῳ; 23απεκριθη Ιησους και ειπεν αυτῳ Εαν τις αγαπᾳ, με τον λογον μου τηρησει, και ο Πατηρ μου αγαπησει αυτον, και προς αυτον ελευσομεθα και μονην παρ αυτῳ ποιησομεθα. 24ο μη αγαπων με τους λογους μου ου τηρει· και ο λογος ον ακουετε ουκ εστιν εμος αλλα του πεμψαντος με Πατρος. 25Ταυτα λελαληκα υμιν παρ υμιν μενων· 26ο δε Παρακλητος, το Πνευμα το Αγιον ο πεμψει ο Πατηρ εν τῳ ονοματι μου, εκεινος υμας διδαξει παντα και υπομνησει υμας παντα α ειπον υμιν εγω. 27Ειρηνην αφιημι υμιν, ειρηνην την εμην διδωμι υμιν· ου καθως ο κοσμος διδωσιν εγω διδωμι υμιν. μη ταρασσεσθω υμων η καρδια μηδε δειλιατω. 28ηκουσατε οτι εγω ειπον υμιν Υπαγω και ερχομαι προς υμας. ει ηγαπατε με, εχαρητε αν οτι πορευομαι προς τον Πατερα, οτι ο Πατηρ μειζων μου εστιν. 29και νυν ειρηκα υμιν πριν γενεσθαι, ινα οταν γενηται πιστευσητε. 30ουκετι πολλα λαλησω μεθ υμων, ερχεται γαρ ο του κοσμου αρχων· και εν εμοι ουκ εχει ουδεν, 31αλλ ινα γνῳ ο κοσμος οτι αγαπω τον Πατερα, και καθως ενετειλατο μοι ο Πατηρ, ουτως ποιω. Εγειρεσθε, αγωμεν εντευθεν.