1Ο ουν Ιησους προ εξ ημερων του πασχα ηλθεν εις Βηθανιαν, οπου ην Λαζαρος, ον ηγειρεν εκ νεκρων Ιησους. 2εποιησαν ουν αυτῳ δειπνον εκει, και η Μαρθα διηκονει, ο δε Λαζαρος εις ην εκ των ανακειμενων συν αυτῳ· 3η ουν Μαριαμ λαβουσα λιτραν μυρου ναρδου πιστικης πολυτιμου ηλειψεν τους ποδας του Ιησου και εξεμαξεν ταις θριξιν αυτης τους ποδας αυτου· η δε οικια επληρωθη εκ της οσμης του μυρου. 4λεγει δε Ιουδας ο Ισκαριωτης εις των μαθητων αυτου, ο μελλων αυτον παραδιδοναι 5Δια τι τουτο το μυρον ουκ επραθη τριακοσιων δηναριων και εδοθη πτωχοις; 6ειπεν δε τουτο ουχ οτι περι των πτωχων εμελεν αυτῳ, αλλ οτι κλεπτης ην και το γλωσσοκομον εχων τα βαλλομενα εβασταζεν. 7ειπεν ουν ο Ιησους Αφες αυτην, ινα εις την ημεραν του ενταφιασμου μου τηρησῃ αυτο· 8τους πτωχους γαρ παντοτε εχετε μεθ εαυτων, εμε δε ου παντοτε εχετε. 9Εγνω ουν ο οχλος πολυς εκ των Ιουδαιων οτι εκει εστιν, και ηλθον ου δια τον Ιησουν μονον, αλλ ινα και τον Λαζαρον ιδωσιν ον ηγειρεν εκ νεκρων. 10εβουλευσαντο δε οι αρχιερεις ινα και τον Λαζαρον αποκτεινωσιν, 11οτι πολλοι δι αυτον υπηγον των Ιουδαιων και επιστευον εις τον Ιησουν. 12Τῃ επαυριον ο οχλος πολυς ο ελθων εις την εορτην, ακουσαντες οτι ερχεται Ιησους εις Ιεροσολυμα, 13ελαβον τα βαια των φοινικων και εξηλθον εις υπαντησιν αυτῳ, και εκραυγαζον Ωσαννα, ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι Κυριου, και ο Βασιλευς του Ισραηλ. 14ευρων δε ο Ιησους οναριον εκαθισεν επ αυτο, καθως εστιν γεγραμμενον 15Μη φοβου, θυγατηρ Σιων· ιδου ο Βασιλευς σου ερχεται, καθημενος επι πωλον ονου. 16Ταυτα ουκ εγνωσαν αυτου οι μαθηται το πρωτον, αλλ οτε εδοξασθη Ιησους τοτε εμνησθησαν οτι ταυτα ην επ αυτῳ γεγραμμενα και ταυτα εποιησαν αυτῳ. 17Εμαρτυρει ουν ο οχλος ο ων μετ αυτου οτε τον Λαζαρον εφωνησεν εκ του μνημειου και ηγειρεν αυτον εκ νεκρων. 18δια τουτο και υπηντησεν αυτῳ ο οχλος, οτι ηκουσαν τουτο αυτον πεποιηκεναι το σημειον. 19οι ουν Φαρισαιοι ειπαν προς εαυτους Θεωρειτε οτι ουκ ωφελειτε ουδεν· ιδε ο κοσμος οπισω αυτου απηλθεν. 20Ησαν δε Ελληνες τινες εκ των αναβαινοντων ινα προσκυνησωσιν εν τῃ εορτῃ· 21ουτοι ουν προσηλθον Φιλιππῳ τῳ απο Βηθσαιδα της Γαλιλαιας, και ηρωτων αυτον λεγοντες Κυριε, θελομεν τον Ιησουν ιδειν. 22ερχεται ο Φιλιππος και λεγει τῳ Ανδρεᾳ· ερχεται Ανδρεας και Φιλιππος και λεγουσιν τῳ Ιησου. 23ο δε Ιησους αποκρινεται αυτοις λεγων Εληλυθεν η ωρα ινα δοξασθῃ ο Υιος του ανθρωπου. 24αμην αμην λεγω υμιν, εαν μη ο κοκκος του σιτου πεσων εις την γην αποθανῃ, αυτος μονος μενει· εαν δε αποθανῃ, πολυν καρπον φερει. 25ο φιλων την ψυχην αυτου απολλυει αυτην, και ο μισων την ψυχην αυτου εν τῳ κοσμῳ τουτῳ εις ζωην αιωνιον φυλαξει αυτην. 26εαν εμοι τις διακονῃ, εμοι ακολουθειτω, και οπου ειμι εγω, εκει και ο διακονος ο εμος εσται· εαν τις εμοι διακονῃ, τιμησει αυτον ο Πατηρ. 27νυν η ψυχη μου τεταρακται, και τι ειπω; Πατερ, σωσον με εκ της ωρας ταυτης. αλλα δια τουτο ηλθον εις την ωραν ταυτην. 28Πατερ, δοξασον σου το ονομα. ηλθεν ουν φωνη εκ του ουρανου Και εδοξασα και παλιν δοξασω. 29ο ουν οχλος ο εστως και ακουσας ελεγεν βροντην γεγονεναι· αλλοι ελεγον Αγγελος αυτῳ λελαληκεν. 30απεκριθη Ιησους και ειπεν Ου δι εμε η φωνη αυτη γεγονεν αλλα δι υμας. 31νυν κρισις εστιν του κοσμου τουτου· νυν ο αρχων του κοσμου τουτου εκβληθησεται εξω· 32καγω εαν υψωθω εκ της γης, παντας ελκυσω προς εμαυτον. 33τουτο δε ελεγεν σημαινων ποιῳ θανατῳ ημελλεν αποθνησκειν. 34απεκριθη ουν αυτῳ ο οχλος Ημεις ηκουσαμεν εκ του νομου οτι ο Χριστος μενει εις τον αιωνα, και πως λεγεις συ οτι δει υψωθηναι τον Υιον του ανθρωπου; τις εστιν ουτος ο Υιος του ανθρωπου; 35ειπεν ουν αυτοις ο Ιησους Ετι μικρον χρονον το φως εν υμιν εστιν. περιπατειτε ως το φως εχετε, ινα μη σκοτια υμας καταλαβῃ· και ο περιπατων εν τῃ σκοτιᾳ ουκ οιδεν που υπαγει. 36ως το φως εχετε, πιστευετε εις το φως, ινα υιοι φωτος γενησθε. Ταυτα ελαλησεν Ιησους, και απελθων εκρυβη απ αυτων. 37Τοσαυτα δε αυτου σημεια πεποιηκοτος εμπροσθεν αυτων ουκ επιστευον εις αυτον, 38ινα ο λογος Ησαιου του προφητου πληρωθῃ ον ειπεν Κυριε, τις επιστευσεν τῃ ακοῃ ημων; και ο βραχιων Κυριου τινι απεκαλυφθη; 39δια τουτο ουκ ηδυναντο πιστευειν, οτι παλιν ειπεν Ησαιας 40Τετυφλωκεν αυτων τους οφθαλμους και επωρωσεν αυτων την καρδιαν, ινα μη ιδωσιν τοις οφθαλμοις και νοησωσιν τῃ καρδιᾳ και στραφωσιν, και ιασομαι αυτους. 41ταυτα ειπεν Ησαιας οτι ειδεν την δοξαν αυτου, και ελαλησεν περι αυτου. 42ομως μεντοι και εκ των αρχοντων πολλοι επιστευσαν εις αυτον, αλλα δια τους Φαρισαιους ουχ ωμολογουν, ινα μη αποσυναγωγοι γενωνται· 43ηγαπησαν γαρ την δοξαν των ανθρωπων μαλλον ηπερ την δοξαν του Θεου. 44Ιησους δε εκραξεν και ειπεν Ο πιστευων εις εμε ου πιστευει εις εμε αλλα εις τον πεμψαντα με, 45και ο θεωρων εμε θεωρει τον πεμψαντα με. 46εγω φως εις τον κοσμον εληλυθα, ινα πας ο πιστευων εις εμε εν τῃ σκοτιᾳ μη μεινῃ. 47και εαν τις μου ακουσῃ των ρηματων και μη φυλαξῃ, εγω ου κρινω αυτον· ου γαρ ηλθον ινα κρινω τον κοσμον, αλλ ινα σωσω τον κοσμον. 48ο αθετων εμε και μη λαμβανων τα ρηματα μου εχει τον κρινοντα αυτον· ο λογος ον ελαλησα, εκεινος κρινει αυτον εν τῃ εσχατῃ ημερᾳ· 49οτι εγω εξ εμαυτου ουκ ελαλησα, αλλ ο πεμψας με Πατηρ αυτος μοι εντολην δεδωκεν τι ειπω και τι λαλησω. 50και οιδα οτι η εντολη αυτου ζωη αιωνιος εστιν. α ουν εγω λαλω, καθως ειρηκεν μοι ο Πατηρ, ουτως λαλω.