1Ην δε τις ασθενων, Λαζαρος απο Βηθανιας, εκ της κωμης Μαριας και Μαρθας της αδελφης αυτης. 2ην δε Μαριαμ η αλειψασα τον Κυριον μυρῳ και εκμαξασα τους ποδας αυτου ταις θριξιν αυτης, ης ο αδελφος Λαζαρος ησθενει. 3απεστειλαν ουν αι αδελφαι προς αυτον λεγουσαι Κυριε, ιδε ον φιλεις ασθενει. 4ακουσας δε ο Ιησους ειπεν Αυτη η ασθενεια ουκ εστιν προς θανατον αλλ υπερ της δοξης του Θεου, ινα δοξασθῃ ο Υιος του Θεου δι αυτης. 5ηγαπα δε ο Ιησους την Μαρθαν και την αδελφην αυτης και τον Λαζαρον. 6ως ουν ηκουσεν οτι ασθενει, τοτε μεν εμεινεν εν ῳ ην τοπῳ δυο ημερας· 7επειτα μετα τουτο λεγει τοις μαθηταις Αγωμεν εις την Ιουδαιαν παλιν. 8λεγουσιν αυτῳ οι μαθηται Ραββει, νυν εζητουν σε λιθασαι οι Ιουδαιοι, και παλιν υπαγεις εκει; 9απεκριθη Ιησους Ουχι δωδεκα ωραι εισιν της ημερας; εαν τις περιπατῃ εν τῃ ημερᾳ, ου προσκοπτει, οτι το φως του κοσμου τουτου βλεπει· 10εαν δε τις περιπατῃ εν τῃ νυκτι, προσκοπτει, οτι το φως ουκ εστιν εν αυτῳ. 11ταυτα ειπεν, και μετα τουτο λεγει αυτοις Λαζαρος ο φιλος ημων κεκοιμηται· αλλα πορευομαι ινα εξυπνισω αυτον. 12ειπαν ουν οι μαθηται αυτῳ Κυριε, ει κεκοιμηται, σωθησεται. 13ειρηκει δε ο Ιησους περι του θανατου αυτου· εκεινοι δε εδοξαν οτι περι της κοιμησεως του υπνου λεγει. 14τοτε ουν ειπεν αυτοις ο Ιησους παρρησιᾳ Λαζαρος απεθανεν, 15και χαιρω δι υμας, ινα πιστευσητε, οτι ουκ ημην εκει· αλλα αγωμεν προς αυτον. 16ειπεν ουν Θωμας ο λεγομενος Διδυμος τοις συνμαθηταις Αγωμεν και ημεις ινα αποθανωμεν μετ αυτου. 17Ελθων ουν ο Ιησους ευρεν αυτον τεσσαρας ηδη ημερας εχοντα εν τῳ μνημειῳ. 18ην δε Βηθανια εγγυς των Ιεροσολυμων ως απο σταδιων δεκαπεντε. 19πολλοι δε εκ των Ιουδαιων εληλυθεισαν προς την Μαρθαν και Μαριαμ, ινα παραμυθησωνται αυτας περι του αδελφου. 20η ουν Μαρθα ως ηκουσεν οτι Ιησους ερχεται, υπηντησεν αυτῳ· Μαριαμ δε εν τῳ οικῳ εκαθεζετο. 21ειπεν ουν η Μαρθα προς Ιησουν Κυριε, ει ης ωδε, ουκ αν απεθανεν ο αδελφος μου. 22και νυν οιδα οτι οσα αν αιτησῃ τον Θεον δωσει σοι ο Θεος. 23λεγει αυτῃ ο Ιησους Αναστησεται ο αδελφος σου. 24λεγει αυτῳ η Μαρθα Οιδα οτι αναστησεται εν τῃ αναστασει εν τῃ εσχατῃ ημερᾳ. 25ειπεν αυτῃ ο Ιησους Εγω ειμι η αναστασις και η ζωη· ο πιστευων εις εμε καν αποθανῃ ζησεται, 26και πας ο ζων και πιστευων εις εμε ου μη αποθανῃ εις τον αιωνα· πιστευεις τουτο; 27λεγει αυτῳ Ναι, Κυριε· εγω πεπιστευκα οτι συ ει ο Χριστος ο Υιος του Θεου ο εις τον κοσμον ερχομενος. 28και τουτο ειπουσα απηλθεν και εφωνησεν Μαριαμ την αδελφην αυτης λαθρᾳ ειπουσα Ο Διδασκαλος παρεστιν και φωνει σε. 29εκεινη δε ως ηκουσεν, εγειρεται ταχυ και ηρχετο προς αυτον· 30ουπω δε εληλυθει ο Ιησους εις την κωμην, αλλ ην ετι εν τῳ τοπῳ οπου υπηντησεν αυτῳ η Μαρθα. 31οι ουν Ιουδαιοι οι οντες μετ αυτης εν τῃ οικιᾳ και παραμυθουμενοι αυτην, ιδοντες την Μαριαμ οτι ταχεως ανεστη και εξηλθεν, ηκολουθησαν αυτῃ, δοξαντες οτι υπαγει εις το μνημειον ινα κλαυσῃ εκει. 32η ουν Μαριαμ ως ηλθεν οπου ην Ιησους, ιδουσα αυτον επεσεν αυτου προς τους ποδας, λεγουσα αυτῳ Κυριε, ει ης ωδε, ουκ αν μου απεθανεν ο αδελφος. 33Ιησους ουν ως ειδεν αυτην κλαιουσαν και τους συνελθοντας αυτῃ Ιουδαιους κλαιοντας, ενεβριμησατο τῳ πνευματι και εταραξεν εαυτον, 34και ειπεν Που τεθεικατε αυτον; λεγουσιν αυτῳ Κυριε, ερχου και ιδε. 35εδακρυσεν ο Ιησους. 36ελεγον ουν οι Ιουδαιοι Ιδε πως εφιλει αυτον. 37τινες δε εξ αυτων ειπαν Ουκ εδυνατο ουτος ο ανοιξας τους οφθαλμους του τυφλου ποιησαι ινα και ουτος μη αποθανῃ; 38Ιησους ουν παλιν εμβριμωμενος εν εαυτῳ ερχεται εις το μνημειον· ην δε σπηλαιον, και λιθος επεκειτο επ αυτῳ. 39λεγει ο Ιησους Αρατε τον λιθον. λεγει αυτῳ η αδελφη του τετελευτηκοτος Μαρθα Κυριε, ηδη οζει· τεταρταιος γαρ εστιν. 40λεγει αυτῃ ο Ιησους Ουκ ειπον σοι οτι εαν πιστευσῃς οψῃ την δοξαν του Θεου; 41ηραν ουν τον λιθον. ο δε Ιησους ηρεν τους οφθαλμους ανω και ειπεν Πατερ, ευχαριστω σοι οτι ηκουσας μου. 42εγω δε ῃδειν οτι παντοτε μου ακουεις· αλλα δια τον οχλον τον περιεστωτα ειπον, ινα πιστευσωσιν οτι συ με απεστειλας. 43και ταυτα ειπων φωνῃ μεγαλῃ εκραυγασεν Λαζαρε, δευρο εξω. 44εξηλθεν ο τεθνηκως δεδεμενος τους ποδας και τας χειρας κειριαις, και η οψις αυτου σουδαριῳ περιεδεδετο. λεγει αυτοις ο Ιησους Λυσατε αυτον και αφετε αυτον υπαγειν. 45Πολλοι ουν εκ των Ιουδαιων, οι ελθοντες προς την Μαριαμ και θεασαμενοι ο εποιησεν, επιστευσαν εις αυτον· 46τινες δε εξ αυτων απηλθον προς τους Φαρισαιους και ειπαν αυτοις α εποιησεν Ιησους. 47Συνηγαγον ουν οι αρχιερεις και οι Φαρισαιοι συνεδριον, και ελεγον Τι ποιουμεν, οτι ουτος ο ανθρωπος πολλα ποιει σημεια; 48εαν αφωμεν αυτον ουτως, παντες πιστευσουσιν εις αυτον, και ελευσονται οι Ρωμαιοι και αρουσιν ημων και τον τοπον και το εθνος. 49εις δε τις εξ αυτων Καιαφας, αρχιερευς ων του ενιαυτου εκεινου, ειπεν αυτοις Υμεις ουκ οιδατε ουδεν, 50ουδε λογιζεσθε οτι συμφερει υμιν ινα εις ανθρωπος αποθανῃ υπερ του λαου και μη ολον το εθνος αποληται. 51τουτο δε αφ εαυτου ουκ ειπεν, αλλα αρχιερευς ων του ενιαυτου εκεινου επροφητευσεν οτι εμελλεν Ιησους αποθνησκειν υπερ του εθνους, 52και ουχ υπερ του εθνους μονον, αλλ ινα και τα τεκνα του Θεου τα διεσκορπισμενα συναγαγῃ εις εν. 53απ εκεινης ουν της ημερας εβουλευσαντο ινα αποκτεινωσιν αυτον. 54Ο ουν Ιησους ουκετι παρρησιᾳ περιεπατει εν τοις Ιουδαιοις, αλλα απηλθεν εκειθεν εις την χωραν εγγυς της ερημου, εις Εφραιμ λεγομενην πολιν, κακει εμεινεν μετα των μαθητων. 55Ην δε εγγυς το πασχα των Ιουδαιων, και ανεβησαν πολλοι εις Ιεροσολυμα εκ της χωρας προ του πασχα, ινα αγνισωσιν εαυτους. 56εζητουν ουν τον Ιησουν και ελεγον μετ αλληλων εν τῳ ιερῳ εστηκοτες Τι δοκει υμιν; οτι ου μη ελθῃ εις την εορτην; 57δεδωκεισαν δε οι αρχιερεις και οι Φαρισαιοι εντολας ινα εαν τις γνῳ που εστιν μηνυσῃ, οπως πιασωσιν αυτον.