1Ειχε μεν ουν και η πρωτη δικαιωματα λατρειας το τε αγιον κοσμικον.
2σκηνη γαρ κατεσκευασθη η πρωτη, εν ῃ η τε λυχνια και η τραπεζα και η προθεσις των αρτων, ητις λεγεται Αγια·
3μετα δε το δευτερον καταπετασμα σκηνη η λεγομενη Αγια αγιων,
4χρυσουν εχουσα θυμιατηριον και την κιβωτον της διαθηκης περικεκαλυμμενην παντοθεν χρυσιῳ, εν ῃ σταμνος χρυση εχουσα το μαννα και η ραβδος Ααρων η βλαστησασα και αι πλακες της διαθηκης,
5υπερανω δε αυτης Χερουβειν δοξης κατασκιαζοντα το ιλαστηριον· περι ων ουκ εστιν νυν λεγειν κατα μερος.
6Τουτων δε ουτως κατεσκευασμενων εις μεν την πρωτην σκηνην δια παντος εισιασιν οι ιερεις τας λατρειας επιτελουντες,
7εις δε την δευτεραν απαξ του ενιαυτου μονος ο αρχιερευς, ου χωρις αιματος, ο προσφερει υπερ εαυτου και των του λαου αγνοηματων,
8τουτο δηλουντος του Πνευματος του Αγιου, μηπω πεφανερωσθαι την των αγιων οδον ετι της πρωτης σκηνης εχουσης στασιν,
9ητις παραβολη εις τον καιρον τον ενεστηκοτα, καθ ην δωρα τε και θυσιαι προσφερονται μη δυναμεναι κατα συνειδησιν τελειωσαι τον λατρευοντα,
10μονον επι βρωμασιν και πομασιν και διαφοροις βαπτισμοις, δικαιωματα σαρκος μεχρι καιρου διορθωσεως επικειμενα.
11Χριστος δε παραγενομενος αρχιερευς των γενομενων αγαθων, δια της μειζονος και τελειοτερας σκηνης ου χειροποιητου, τουτ εστιν ου ταυτης της κτισεως,
12ουδε δι αιματος τραγων και μοσχων, δια δε του ιδιου αιματος, εισηλθεν εφαπαξ εις τα αγια, αιωνιαν λυτρωσιν ευραμενος.
13ει γαρ το αιμα τραγων και ταυρων και σποδος δαμαλεως ραντιζουσα τους κεκοινωμενους αγιαζει προς την της σαρκος καθαροτητα,
14ποσῳ μαλλον το αιμα του Χριστου, ος δια Πνευματος αιωνιου εαυτον προσηνεγκεν αμωμον τῳ Θεῳ, καθαριει την συνειδησιν ημων απο νεκρων εργων εις το λατρευειν Θεῳ ζωντι.
15Και δια τουτο διαθηκης καινης μεσιτης εστιν, οπως θανατου γενομενου εις απολυτρωσιν των επι τῃ πρωτῃ διαθηκῃ παραβασεων την επαγγελιαν λαβωσιν οι κεκλημενοι της αιωνιου κληρονομιας.
16οπου γαρ διαθηκη, θανατον αναγκη φερεσθαι του διαθεμενου·
17διαθηκη γαρ επι νεκροις βεβαια, επει μη ποτε ισχυει οτε ζῃ ο διαθεμενος.
18Οθεν ουδε η πρωτη χωρις αιματος ενκεκαινισται.
19λαληθεισης γαρ πασης εντολης κατα τον νομον υπο Μωυσεως παντι τῳ λαῳ, λαβων το αιμα των μοσχων και των τραγων μετα υδατος και εριου κοκκινου και υσσωπου, αυτο τε το βιβλιον και παντα τον λαον εραντισεν,
20λεγων Τουτο το αιμα της διαθηκης ης ενετειλατο προς υμας ο Θεος.
21και την σκηνην δε και παντα τα σκευη της λειτουργιας τῳ αιματι ομοιως εραντισεν.
22και σχεδον εν αιματι παντα καθαριζεται κατα τον νομον, και χωρις αιματεκχυσιας ου γινεται αφεσις.
23Αναγκη ουν τα μεν υποδειγματα των εν τοις ουρανοις τουτοις καθαριζεσθαι, αυτα δε τα επουρανια κρειττοσιν θυσιαις παρα ταυτας.
24ου γαρ εις χειροποιητα εισηλθεν αγια Χριστος, αντιτυπα των αληθινων, αλλ εις αυτον τον ουρανον, νυν εμφανισθηναι τῳ προσωπῳ του Θεου υπερ ημων·
25ουδ ινα πολλακις προσφερῃ εαυτον, ωσπερ ο αρχιερευς εισερχεται εις τα αγια κατ ενιαυτον εν αιματι αλλοτριῳ,
26επει εδει αυτον πολλακις παθειν απο καταβολης κοσμου· νυνι δε απαξ επι συντελειᾳ των αιωνων εις αθετησιν της αμαρτιας δια της θυσιας αυτου πεφανερωται.
27και καθ οσον αποκειται τοις ανθρωποις απαξ αποθανειν, μετα δε τουτο κρισις,
28ουτως και ο Χριστος, απαξ προσενεχθεις εις το πολλων ανενεγκειν αμαρτιας, εκ δευτερου χωρις αμαρτιας οφθησεται τοις αυτον απεκδεχομενοις εις σωτηριαν.